ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός ήταν λοιπόν τα «θύματα» εκπλήξεων της πρεμιέρας, ενώ Παναθηναϊκός και ΑΕΚ όχι απλώς νίκησαν, αλλά σκόρπισαν ενθουσιασμό στον κόσμο τους. Η αλήθεια όμως μπορεί και να είναι κάπου στη μέση, ή για την ακρίβεια, δεν είναι ίδια τα ζητήματα που έχει η κάθε ομάδα, αλλά όλες έχουν και κάποια από αυτά είναι σοβαρά.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ο ΠΑΟΚ…

Ξεκινάω από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος κατά την άποψή μου έχει τα πλέον σοβαρά θέματα. Και κατά τη διάρκεια των φετινών ευρωπαϊκών αναμετρήσεων του, όταν ο ΠΑΟΚ έπαιρνε προκρίσεις, σημείωνα πρώτον, ότι ο Ελ Καντουρί είναι ο πλέον σημαντικός παίκτης του και δεν μπορεί να τον στερηθεί σε κανένα ματς και αυτό είναι πρόβλημα και δεύτερον ότι υπάρχει σοβαρό έλλειμμα ταχύτητας, το οποίο μπορούσε να λύσει μόνο με μεταγραφές. Η περιβόητη μεταγραφή (Τζιοβίνκο, Κλάεσον, ή όποιον άλλο προσπάθησε να πάρει ο ΠΑΟΚ στο φινάλε των μεταγραφών) δεν έγινε και το πρόβλημα παρέμεινε.

Στο ματς με τον ΠΑΣ λοιπόν, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν είχε τον Ελ Καντουρί, αλλά του έλειπε και ο Ζίφκοβιτς. Με επιθετική τριπλέτα πίσω από τον φορ τους Μπίσεσβαρ, Καγκάβα και Μουργκ, ο ΠΑΟΚ είναι αδιανόητα αργός και απολύτως προβλέψιμος και αυτό είναι από δύσκολο ως αδύνατο να αλλάξει με δουλειά. Ναι πιθανότατα αν κάποιος παίκτης του ΠΑΣ είχε κάνει ένα τόσο σοβαρό λάθος όπως ο Ρομαό ή ο Φατιόν και άφηνε την ομάδα του με 10 παίκτες, είτε στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, είτε στις αρχές του δεύτερου, ο ΠΑΟΚ να είχε κερδίσει. Με ζόρι όμως, με ένα στημένο πιθανόν και όχι με 3 -0 ή 4-0. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να περιμένει κάτι απρόβλεπτο σε ροή παιχνιδιού από τον Μουργκ ή τον Καγκάβα, ο ΠΑΟΚ, όταν λείπει ο Ζίφκοβιτς δεν έχει παίκτη να πάει στο ένας εναντίον ενός και πλέον όπως έχει διαμορφωθεί το ρόστερ έχει δύο επιλογές. Να εντάξει απευθείας τον Μίτριτσα στη βασική ενδεκάδα και να ελπίζει ότι όχι απλώς θα βγει, αλλά θα κάνει και την διαφορά, ή να βρει έναν άλλο ρόλο στον Ακπομ, που θα το επιτρέπει να είναι στο αρχικό σχήμα στα παιχνίδια που λείπει ο Ζίφκοβιτς, για να πάρει πράγματα από την ταχύτητά του. Καλύτερα 4-4-2 με Ακπομ βασικό και έξω έναν από τους Μουργκ ή Καγκάβα, παρά 4-2-3-1 με αυτούς μέσα. Ανεξάρτητα με τα αγωνιστικά προβλήματα για εμένα είναι σοβαρό θέμα και ο ΠΑΟΚ των 15 ξένων παικτών και των μηδέν Ελλήνων, αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα και μικρότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή από το αγωνιστικό. Με την ίδια ενδεκάδα που έπαιξε με τον ΠΑΣ, δεν βλέπω για παράδειγμα πως ο ΠΑΟΚ μπορεί να κερδίσει στην Τρίπολη την δεύτερη αγωνιστική. Ακόμη και η μετατόπιση του Βιερίνια στα εξτρέμ είναι ίσως μία λύση, στην παρούσα φάση.

Νομίζω δε, ότι ο Λουτσέσκου θέλησε να κρατήσει στον ΠΑΟΚ όσους περισσότερους παίκτες μπορούσε από τον αήττητο πρωταθλητή ΠΑΟΚ, χωρίς να υπολογίζει τα χρόνια που έχουν περάσει και τις ιδιαιτερότητες που έχει η ομάδα. Για εμένα είναι ασήμαντο να συζητάμε γιατί έπαιξε ο Ζίφκοβιτς και όχι ο Πασχαλάκης, μόνο και μόνο επειδή έκανε ένα σοβαρό λάθος που θα μπορούσε να το κάνει ακόμη και ο καλύτερος τερματοφύλακας στην κακιά στιγμή του. Το θέμα είναι να συζητήσουμε αν ο Πασχαλάκης και ο Ζίφκοβιτς είναι οι τερματοφύλακες που μπορούν να οδηγήσουν μία ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Γενικά αυτή τη στιγμή το πρόβλημα του ΠΑΟΚ μοιάζει μεγαλύτερο όλων και το βάρος πέφτει επάνω στον Λουτσέσκου για να το διαχειριστεί…

Το λάθος του Μαρτίνς

Η εικόνα του Ολυμπιακού κόντρα στον Ατρόμητο (παρεμπιπτόντως και το αποτέλεσμα, αλλά αυτό έχει πολύ μικρότερη σημασία) ήταν σαφώς καλύτερη από του ΠΑΟΚ. Στο τελευταίο ημίωρο του ματς μπορεί κάποιος να υποθέσει, πέραν όλων των άλλων ότι ο Ολυμπιακός από σύμπτωση δεν σκόραρε.

Με τη διαφορά βέβαια ότι πέταξε 60 λεπτά και για την ακρίβεια τα πέταξε ο προπονητής του και αυτό φαίνεται ακόμη και στη στατιστική απεικόνιση του ματς (δεν λέει πάντα την αλήθεια), με τον Ολυμπιακό να έχει στο τελευταίο ημίωρο υπερδιπλάσιες προσπάθειες από αυτές που είχε στο πρώτο εξηντάλεπτο.

Κατά την άποψη μου τη μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό την έχει ο Πέδρο Μαρτίνς. Δεν είναι μόνο ο σχηματισμός που ήταν έκπληξη, αφού αυτό το 4-4-2 η ομάδα στη φετινή σεζόν δεν το έχει παίξει καθόλου, αλλά και οι επιλογές των προσώπων. Ο Μαρτίνς έβαλε στα άκρα της μεσαίας γραμμής, με εντολή να κλείνουν προς τον άξονα, δύο παίκτες που δεν έχουν γκολ, τον Βαλμπουενά και τον Λόπες. Επιπλέον με την απουσία των δύο Καμαρά, είχε έλλειμμα παικτών που τελειώνουν φάσεις μέσα από το κουτί και στον άξονα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πρώτον να μην έχει στην ενδεκάδα του παίκτες που έχουν γκολ, πλην από τους δύο σέντερ φορ του και με τον Ελ Αραμπί να είναι σε κακό βράδι, να μην έχει και παίκτη να περάσει από τον πάγκο στο ματς που να είναι φρέσκος και να μπορεί να παίξει στην κορυφή της επίθεσης. Αν ο Μαρτίνς σκοπεύει να παίξει 4-4-2, έστω και σε κάποια ματς, τότε κακώς ενέκρινε την παραχώρηση του Χασάν.

Βεβαίως έστω κι’ έτσι, όπως προανέφερα ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε νικήσει, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός και τυχερός στο τελευταίο κομμάτι του ματς. Επιπλέον νομίζω ότι τετράδα στην επίθεση με Βαλμπουενά, Λόπες, Τικίνιο, Ελ Αραμπί και χωρίς Καμαρά στο χόρτο, δύσκολα θα ξαναδούμε. Η είσοδος του Ονιεκούρου, ο οποίος πήγε στο ένας εναντίον ενός και πάτησε περιοχή πολλές φορές σε αντίθεση με τον Βαλμπουενά και τον Λόπες, αλλά και αυτή του Κούντε που τελειώνει φάσεις και στο 95’ με αυτό το ωραίο πλασέ στην κίνηση από σύμπτωση δεν σκόραρε, βοήθησαν πολύ τον Ολυμπιακό και άλλαξαν την εικόνα του. Επιπλέον Μασούρας και Καμαρά δεν θα λείπουν μονίμως και πιθανότατα θα προστεθεί στην εξίσωση και ο Γκάρι Ροντρίγκες. Είτε με 4-3-3, είτε με 4-2-3-1 και περισσότερους παίκτες που έχουν το γκολ και την απρόβλεπτη ενέργεια, ο Ολυμπιακός έχει σοβαρές πιθανότητες να το λύσει το πρόβλημα του γκολ ακόμη και στις κακές βραδιές του Ελ Αραμπί.

Το πρόβλημα της ΑΕΚ στην ανασταλτική λειτουργία

Ότι ο Τουράμ είναι ένας πολύ καλός επιθετικός το ξέραμε και το σημείωνα πρόσφατα στην εκτίμησή μου για τις δυνατότητες του Ιωνικού σε προγενέστερο κείμενο μου. Ότι η ΑΕΚ θα τον έκανε να μοιάζει με Λουκάκου στο 11 εναντίον 11, δεν μου ήταν εύκολο να το εκτιμήσω. Ο Μιλόγεβιτς θα πρέπει να αποφασίσει και να μοιράσει ρόλους σε Τζαβέλλα και Βράνιες. Ποιος σκουπίζει, ποιος πηγαίνει πάνω στον παίκτη, ποιος τοποθετείται και που στη ζώνη, ποιος καθοδηγεί τον άλλον. Η ΑΕΚ κόντρα σε μία ομάδα που προφανώς δεν είναι η καλύτερη, ούτε καν από τις καλύτερες στην παραγωγή φάσεων και στο παιχνίδι δημιουργίας, έφαγε αρκετές καθαρές ευκαιρίες σε ροή παιχνιδιού. Το πρώτο ημίχρονο και από άποψη στατιστικής ήταν ένα απολύτως ισορροπημένο παιχνίδι και η ΑΕΚ κινδύνεψε σοβαρά να δεχτεί γκολ κι’ αν ο Τουράμ ήταν πιο προσεκτικός στα τελειώματά του θα το είχε δεχτεί σίγουρα. Και επειδή αυτό το πρόβλημα υπήρξε και στα ματς με τη Βελέζ και στα φιλικά και στην πρεμιέρα με τον Ιωνικό, το σημειώνω, διότι σε πιο απαιτητικά ματς η ΑΕΚ θα το βρει μπροστά της και ακόμη μεγαλύτερο. Για την αριστερή πλευρά και τον Χατζισαφί θα χρειαστεί να περιμένω λίγο ακόμη, όπως και για τον Μισλέν.

Θα μπορούσα να μιλήσω και για το ζήτημα στη θέση του παίκτη που θα παίζει δίπλα στον Λε Ταλέκ, ο οποίος θα αποδειχτεί πολύ χρήσιμος, αλλά στα μάτια μου δεν υπάρχει θέμα. Και ο Γαλανόπουλος θα βελτιωθεί πολύ (προέρχεται από τραυματισμό) και ο Σιμάνσκι είναι καλός παίκτης και μπορεί να κουμπώσει και λύσεις από τον Σιμόες και τον Σάκχοφ μπορεί να πάρει η ΑΕΚ σε κομμάτια των παιχνιδιών.

Από τη μέση και μπρος τα πράγματα για την ΑΕΚ είναι αλλιώς. Πριν κάνει το ντεμπούτο είχα γράψει για τον Τσούμπερ ότι είναι μία από τις δύο τρεις καλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού στην Ελλάδα. Σπουδαίος παίκτης, με χαρακτήρα, προσωπικότητα και προσόντα που μπορούν να αλλάξουν όλη την ΑΕΚ. Η είσοδός του στο ματς, έστω και αν συνδυάστηκε και από το 10 εναντίον 11, άλλαξε όλη την ομάδα του. Από κοντά και ο Αμραμπατ με τον οποίο μπορούν να βγάλουν γούστα και να ανεβάσουν με την απόδοσή τους όλη την ΑΕΚ, αλλά και να τραβήξουν μαζί τους προς τα επάνω τον Μάνταλο, όπως έγινε χθες στο δεύτερο ημίχρονο.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο χρόνος θα δουλεύει υπέρ της ΑΕΚ και όσο κυλάει θα γίνεται όλο και καλύτερη. Αρκεί να μπορέσει να βρει λύση με τις δυσλειτουργίες στην άμυνά της.

Ο μεθοδικός Ιβάν και οι… επιστροφές Κουρμπέλη, Σένκεφελντ που είναι απαραίτητες

Οσο για τον Παναθηναϊκό, ισχύουν πάνω κάτω ότι και στην ΑΕΚ. Απλώς εκεί αυτή τη στιγμή δεν βλέπουμε τους θεωρητικά βασικούς παίκτες όπως στην Ενωση. Ένα κέντρο άμυνας με Κουρμπέλη-Σένκεφελντ, πιθανότατα θα είναι πολύ πιο λειτουργικό από αυτό των Βέλεθ – Σάρλια. Με τον Ισπανό και τον Κροάτη στο κέντρο της άμυνας και τον Κότσιρα ακόμη ψαρωμένο ο Παναθηναϊκός έχει τεράστιο πρόβλημα με τις ομάδες που τον πιέζουν ψηλά. Όπως και η ΑΕΚ, έτσι και ο Παναθηναϊκός, πολύ εύκολα θα μπορούσε να έχει δεχτεί πρώτος γκολ, ή έστω γκολ ισοφάρισης. Ο προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα σίγουρα το έχει δει και σίγουρα το ερχόμενο Σάββατο θα το κάνει σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού. Είναι φανερό ότι ο Γιοβάνοβιτς το ξέρει γι’ αυτό άλλωστε και μετά το 4-0 χαρακτήρισε την επικράτηση της ομάδας του «νίκη στις λεπτομέρειες».

Σε αυτό το κομμάτι πάντως και για αυτή την αδυναμία θα χρειαστεί να πάρει περισσότερες λύσεις και από τον Ρούμπεν, ο οποίος βελτιώθηκε πολύ στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με τον Απόλλωνα και από τον Μαουρίτσιο. Ισως στην παρούσα φάση η λύση του Αλεξανδρόπουλου για το αρχικό σχήμα να είναι μία καλή σκέψη, αφού ο μικρός έχει περισσότερη ενέργεια από κάθε χαφ του Παναθηναϊκού και κουβάλα καλά και την μπάλα. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός στο κακό βράδυ του Λούντκβιστ πήρε μία υπέροχη ενέργεια και σέντρα (στο δεύτερο δοκάρι που είχε) και προφανώς περιμένει περισσότερα από έναν παίκτη που δείχνει ότι έχει πολύ ποιότητα. Οσο για τον Βιτάλ, νομίζω τα σχόλια περιττεύουν. Βραζιλιάνος που δεν έχει παίξει ποτέ στην Ευρώπη και κάνει τέτοια πράγματα στο ντεμπούτο του, είναι σπουδαία περίπτωση. Το ακόμη καλύτερο και από τα προσόντα και την ποιότητά του, είναι η διάθεσή του. Φοβερή περίπτωση. Αντίστοιχα πράγματα ο Παναθηναϊκός περιμένει και από τον Παλάσιος, ενώ ο φετινός Καρλίτος μπορεί επιτέλους να εμφανίσει στα χέρια του Γιοβάνοβιτς, όλες τις αρετές για τις οποίες πλήρωσε πρόπερσι ο Παναθηναϊκός για να τον αποκτήσει. Είτε σε θέση φορ, είτε ως δεύτερος επιθετικός…