Τιμημένοι μου αναγνώστες σήμερα η Στήλη Άλατος, οφείλει να ασχοληθεί με ένα θέμα που δεν μας τιμά καθόλου – ως κλάδο – αλλά δεν τιμά καθόλου και ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού σκηνικού. Το θέμα της Ρένας Δούρου! Ενός προσώπου που κατασυκοφαντήθηκε όσο λίγα ίσως στην πολιτική μας ιστορία και σίγουρα περισσότερο από όλα, τα τελευταία χρόνια. Μιας πολιτικού, που το έργο της στην Περιφέρεια Αττικής και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο – των μνημονίων – έχει αφήσει τη σφραγίδα του ακόμα και σήμερα, όπου πέντε χρόνια μετά , η Διοίκηση στην Περιφέρεια που την διαδέχτηκε αλλά και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προσπαθούν με όλους τους τρόπους να το οικειοποιηθούν και να το παρουσιάσουν ως δικό τουσ επίτευγμα, “αναθεωρώντας” και τη συλλογική μνήμη και την αλήθεια.
Η Στήλη όμως σήμερα θα ασχοληθεί με κάτι άλλο. Με αυτό που ο Αλμπέρ Καμύ 60 χρόνια πριν περιέγραφε σε ένα απόφθεγμα: “Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει”
Πάμε τώρα: Με μια απόφαση σταθμό του Πειθαρχικού Συμβουλίου Αιρετών είχαμε την οριστική και πλήρη αθώωση της Ρένας Δούρου για την τραγωδία στο Μάτι.
Πόσοι όμως από αυτούς που την κατασυκοφαντούσαν όλα αυτά τα χρόνια, δημοσιοποίησαν αυτήν την απόφαση; Πόσοι θα ζητήσουν ένα απλό, έντιμο, ανθρώπινο “συγνώμη”; Ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ …
Ας δούμε όμως, ποια στάση κράτησε ακόμα και τώρα η Ρένα Δούρου:
Με επιστολή της εγκαίρως, ζήτησε από τον πρόεδρο της βουλής κο Τασούλα, να αρθεί άμεσα η ασυλία της έτσι ώστε απρόσκοπτα το ποινικό δικαστήριο να συνεχίσει το έργο του. Πράγματι ομόφωνα και με τη δική της ψήφο, ψηφίστηκε η άρση της ασυλίας της.
Όπως τόνισε η Ρένα Δούρου στην ομιλία της στην Ολομέλεια, δεν είναι δεοντολογικό να μπει στην ουσία της υπόθεσης αφού η υπόθεση εκκρεμεί σε πειθαρχικό, ποινικό και διοικητικό επίπεδο, οπότε έκανε κάποια πολιτικά σχόλια, συγκεκριμένα για την προσπάθεια που έγινε να θεωρηθεί ένοχη. Η σιωπή της, είπε, δεν σημαίνει έλλειψη στοιχείων ή επιχειρημάτων αλλά απόλυτο σεβασμό στη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δυστυχώς κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να την κατασυκοφαντήσουν για άλλη μία φορά, εμφανίζοντας την άρση ασυλίας της ως καταδίκη ή ως ένδειξη ενοχής. Το γεγονός, συνέχισε, ότι «δεν έχω διαπράξει ή παραλείψει κάτι για το οποίο να φοβούμαι την κρίση της δικαιοσύνης μου δίνει την πεποίθηση ότι αυτό θα επιβεβαιωθεί από ικανούς και έντιμους δικαστές».
Όπως άφησε να εννοηθεί, θα έρθει η ώρα που όλοι οι συκοφάντες της θα πάρουν την δέουσα απάντηση.
Πρόσφατα είχαμε την δημοσίευση της απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής που ελέγχει τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή η Δούρου αθωώθηκε πειθαρχικά, πλήρως και οριστικά από όλες τις φερόμενες πράξεις και παραλείψεις ως Περιφερειάρχης Αττικής, που αφορούν την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Η απόφαση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία και ειδικό βάρος γιατί:
α) Οι κατηγορίες που της αποδίδονταν πειθαρχικά ήταν ακριβώς οι ίδιες (το ίδιο ακριβώς βούλευμα) με αυτές που της αποδίδονταν ποινικά και ήδη εκδικάζονται στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών.
β) Το Πειθαρχικό συμβούλιο είναι πενταμελές όργανο στο οποίο συμμετέχουν ένας ανώτατος και δύο ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί. Συγκεκριμένα προεδρεύει πρόεδρος εφετών και συμμετέχουν ως μέλη δύο εφέτες, ένας εκπρόσωπος της Ένωσης Περιφερειών (νομικός) και μία διευθύντρια υπάλληλος της Αποκεντρωμένης. Βάσει δε της γνωμοδότησης αυτής ο Γενικός Γραμματέας αποφασίζει.
γ) Εξέτασαν μία προς μία όλες τις παραλείψεις που αποτελούν το κοινό πειθαρχικό και ποινικό κατηγορητήριο και αθώωσαν πλήρως τη Δούρου για όλες. Επιπροσθέτως την αθώωσαν οριστικά για την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος κρίνοντας ότι έδρασε σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις .
δ) Να σημειωθεί ότι η μοναδική μειοψηφούσα ήταν η διευθύντρια της Αποκεντρωμένης, η οποία αφενός δεν είναι νομικός, αφετέρου συμμετέχει στο όργανο, σύμφωνα με τον νόμο, τοποθετημένη από την υπηρεσία της.
ε) Η απόφαση αυτή έρχεται να προστεθεί στην πλειονότητα των αποφάσεων Διοικητικών Δικαστηρίων που απαλλάσσουν την περιφέρεια Αττικής από οποιαδήποτε ευθύνη αποζημίωσης.
στ) Να τονιστεί ότι η απόφαση δεν αναφέρει απλώς ότι οι παραλείψεις δεν συνιστούν πειθαρχικό παράπτωμα αλλά ότι δεν υπήρξαν καν παραλείψεις, δηλαδή κρίνει επί της ουσίας την υπόθεση.
Η δικαιοσύνη όφειλε να ερευνήσει για τυχόν ευθύνες όλους τους κρατικούς φορείς που εμπλέκονται, ακόμα και με αμυδρά ίχνη ενδείξεων λόγω του μεγέθους της καταστροφής. Σύμφωνα με τον νόμο, την αποκλειστική ευθύνη του σχεδιασμού, της διεύθυνσης και του συντονισμού της επιχείρησης κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς και διάσωσης των πολιτών, την έχει η πυροσβεστική. Οι υπόλοιποι φορείς δρουν υποβοηθητικά σύμφωνα με τις εντολές που λαμβάνουν από την πυροσβεστική, η οποία έχει το γενικό πρόσταγμα, αναλόγως με τις αρμοδιότητες του φορέα. Είναι ενδεικτικό ότι η αστυνομία, το λιμενικό και άλλοι φορείς, τελικά, δεν διώχθηκαν ποινικά με το σκεπτικό ότι η πυροσβεστική δεν τους έδωσε εγκαίρως συγκεκριμένες εντολές. Αντιθέτως, όλοι οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης της ευρύτερης περιοχής βρέθηκαν κατηγορούμενοι. Οι διώξεις των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης για το οτιδήποτε είναι σύνηθες φαινόμενο, δεδομένης της δυσκολίας που παρουσιάζουν οι ποινικές διώξεις σε κυβερνητικούς παράγοντες, οπότε η αυτοδιοίκηση παίζει το ρόλο του «αλεξικέραυνου» του κεντρικού κράτους. Δεν υπάρχει αιρετός της αυτοδιοίκησης που να μην έχει υποστεί πλήθος ποινικών διώξεων, οι οποίες τις περισσότερες φορές καταλήγουν απαλλακτικά. Συνεπώς για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως η εθνική τραγωδία ήταν επόμενο οι αυτοδιοικητικοί να θεωρηθούν ως οι συνήθεις ύποπτοι και εν συνεχεία κατηγορούμενοι. Πρόσφατα ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ με αιχμηρές δηλώσεις του καταγγέλλει το γεγονός ότι γίνεται προσπάθεια από το κεντρικό κράτος να επιρρίπτονται για τις πυρκαγιές ευθύνες στην τοπική αυτοδιοίκηση .
Από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας, χωρίς να γνωρίζουν γεγονότα αλλά ούτε καν το θεσμικό πλαίσιο, έσπευσαν πολιτικοί αντίπαλοι άλλων πολιτικών χώρων και όχι μόνο, να την «δείξουν» ως υπεύθυνη της τραγωδίας. Χρησιμοποίησαν αρχικά ένα ψέμα, ότι δήθεν η πυροσβεστική έδωσε εντολή για οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση σε κάποιον της αυτοδιοίκησης και η εντολή παράπεσε. Στη συνέχεια η πυροσβεστική παραδέχθηκε ότι ουδέποτε έδωσε τέτοια εντολή, που σημαίνει ότι εμπλοκή της αυτοδιοίκησης στο ζήτημα αυτό βασίστηκε σε ένα ψέμα. Μάλιστα πρόσφατα ο κ. Αρτοποιός, εκπρόσωπος της πυροσβεστικής, δήλωσε στο Open ότι «Για να διαταχθεί εκκένωση πρέπει να υπάρξει εισήγηση της πυροσβεστικής. Μόνον αυτή αποφασίζει. Δεν μαζευόμαστε έτσι και λέμε πάμε να διατάξουμε εκκένωση».
Παρεμπιπτόντως καλό θα ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, κ. Κατρίνης, πριν θέσει στην βουλή τα ερωτήματα, που κατά την κρίση του, απασχολούν το δικαστήριο, να είναι ποιο έγκυρα πληροφορημένος, γιατί τα ερωτήματα αυτά έχουν διευκρινιστεί πλήρως. Για παράδειγμα, επισήμως η πυροσβεστική σήμερα με σειρά υπομνημάτων που καταθέτει στα διοικητικά δικαστήρια, παραδέχεται ότι δεν έδωσε εισήγηση για οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση. Επίσης ο κ. Κατρίνης καλό είναι να μάθει ότι άλλο είναι το ΚΣΟΠΠ , άλλο το ΣΟΠΠ και άλλο το ΣΤΟ και να μην αποδέχεται χωρίς έλεγχο κάθε συκοφαντία που είχε αρχικά εκτοξευτεί εναντίον της Ρ. Δούρου. Και ας μην ξεχνάμε και το τεκμήριο αθωότητας.
Όταν λοιπόν την συκοφαντούσαν, η ίδια επέλεξε να μην απαντά και να περιμένει υπομονητικά την απόφαση της Δικαιοσύνης. Έβγαιναν διάφοροι ακόμα και πρόσφατα και την κατασυκοφαντούσαν προσδοκώντας τον πολιτικό αλλά και φυσικό της αφανισμό. «Η Δούρου είναι καμένη» έλεγαν, προεξοφλώντας την καταδίκη της, Όμως, μία απαλλαγή στο ακροατήριο επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα, γιατί μία άδικη κατηγορία που καταπίπτει από τους φυσικούς δικαστές αποδίδει το πολιτικό πρόσωπο στην κοινωνία όχι απλώς χωρίς σκιές, αλλά και πιο δυνατό αφού τα άδικα κτυπήματα τελικά αυτό επιφέρουν. Πρόσφατα δήλωσε στην βουλή: «θεωρώ ικανή και αναγκαία συνθήκη για να παραμείνω με αξιοπρέπεια στην πολιτική την αθώωση μου στο ακροατήριο από τους φυσικούς δικαστές». Με την απόφαση αυτή, παρόλο που ποινικό δικαστήριο και πειθαρχικό δικαστήριο είναι ανεξάρτητα, έγινε ένα μεγάλο καθοριστικό βήμα προς την κατεύθυνση της αθώωσης της.
Το ζήτημα είναι πως θα αντιμετωπίσουν την οριστική και αμετάκλητη αθώωση της όλοι όσοι την κατασυκοφαντούσαν μέχρι πρόσφατα. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Και εντός του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν ορισμένοι καλοθελητές που έλεγαν ότι δεν πρέπει να βάλει ως υποψήφια πρόεδρος αφού είναι υπό κατηγορία. Δηλαδή πάει περίπατο το τεκμήριο αθωότητας. Τώρα όμως που άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την πλήρη αθώωση της, τι θα ισχυρίζονται όλοι αυτοί;
Τι(ς) “κυβερνάει” τελικά τη Δικαιοσύνη; Ο Χαρ Αθανασίου προαναγγέλλει επανάληψη της δίκης που έχασε με Βαξεβάνη ενώ δεν έχει δικαίωμα έφεσης! Ξέρει κάτι κάποιος εισαγγελέας μήπως; …
Σε μια χώρα όπου στήθηκε ένα Ειδικο Δικαστήριο μόνον με απόφαση της πλειοψηφίας του κυβερνώντος κόμματος και όπου καταδικάστηκε πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης αγνοώντας το πλήρως απαλλακτικό πόρισμα του ίδιου του Εισαγγελέα … συμβαίνει και αυτό!
Να προχωρά – όπως φαίνεται – ένας πρώην υπουργός και βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος σε ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη!
Συγκεκριμένα σε ωμή παρέμβαση στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη φαίνεται ότι προχωρά ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου, μετά την πανηγυρική αθώωση του Κώστα Βαξεβάνη στη δίκη που πραγματοποιήθηκε μετά από μήνυση που είχε καταθέσει ο Αθανασίου κατηγορώντας τον εκδότη του Documento για συκοφαντική δυσφήμιση.
Σε δήλωσή του ο Χαρ. Αθανασίου επιχειρεί να θολώσει τα νερά υποστηρίζοντας ψευδώς ότι ο Κώστας Βαξεβάνης δεν αθωώθηκε, παρά το γεγονός ότι το δικαστήριο αποφάσισε ομοφώνως την αθώωσή του από την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης την οποία αντιμετώπιζε. Ο Αθανασίου υποστηρίζει ότι ο Κ. Βαξεβάνης κρίθηκε ένοχος για απλή δυσφήμηση, αλλά έπαψε τη δίωξη λόγω παραγραφής.
Ωστόσο, το ακόμη πιο ανησυχητικό και προβληματικό είναι ότι στη δήλωσή του, ο Χαρ. Αθανασίου παραδέχεται ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, υποστηρίζοντας ότι Δευτεροβάθμιο δικαστήριο «θα εξετάσει εξ’ αρχής το σύνολο της όλης υπόθεσης» και θα κρίνει ότι «το αδίκημα αυτό της απλής δυσφήμησης, εν όψει του ότι τελέσθηκε δια του τύπου, δεν παραγράφεται, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία».
Εφόσον όμως έφεση κατά της απόφασης μπορεί να ασκήσει μόνο ο κατηγορούμενος και ο Εισαγγελέας, προκύπτει από τη δήλωση Αθανασίου ότι ο πρώην υπουργός γνωρίζει, ή υποκρίνεται ότι γνωρίζει με σκοπό να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση, το τι θα κάνει η Εισαγγελία.
Γνωρίζει ο πρώην υπουργός τι θα κάνει ο Εισαγγελέας; Αν ναι, πώς το γνωρίζει; Εκτός αν ο Χαράλαμπος Αθανασίου μόλις ανακοίνωσε ότι… το έχει ήδη κανονίσει.
Η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών ήταν άλλωστε ξεκάθαρη. Το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα ότι δεν υπήρξε συκοφαντική δυσφήμιση, για την οποία είχε ασκήσει εξ’ αρχής μήνυση ο Χαρ. Αθανασίου. Συνεπώς το δικαστήριο αποδέχτηκε ότι όλα όσα γράφτηκαν ήταν αληθή. Από την άλλη, η πιθανότητα να υπάρχει απλή δυσφήμιση, δηλαδή αρνητικοί αλλά όχι ψευδείς χαρακτηρισμοί κατά του Αθανασίου, δεν κρίθηκε από το δικαστήριο λόγω υφ’ όρον παραγραφής.
Άλλωστε και η εισαγγελέας στην αγόρευσή της είχε ξεκαθαρίσει ότι με βάση την αποδεικτική διαδικασία, ούτε απλή δυσφήμηση ούτε εξύβριση δεν στοιχειοθετείται.
Ανάρτηση για το θέμα έκανε ο εκδότης του Documento, Κώστας Βαξεβάνης στην οποία αναφέρει: «Ο Αθανασίου έβγαλε ανακοίνωση προσπαθώντας με ψέματα να θολώσει τα νερά για την αθώωσή μου. Το σοβαρό όμως είναι άλλο. Προαναγγέλλει ότι θα γίνει επανάληψη της δίκης. Πώς το ξέρει αφού ο ίδιος δεν έχει δικαίωμα Έφεσης; Ομολογεί ότι έχει κανονίσει να το κάνει κάποιος Εισαγγελέας».