Πιο τσάμπα ήττα, μάλλον δεν γίνεται. Ένας Ολυμπιακός γεμάτος αυτοπεποίθηση, σωστό πλάνο, καλές επιλογές κι έναν Καμαρά ρυθμιστή και σκόρερ, έφερε το ματς εκεί που ήθελε στο πρώτο μέρος, πηγαίνοντας στα αποδυτήρια με 1-0, χάρη στο γκολ του Μαντί στο 33ο λεπτό.

Στο δεύτερο μέρος, ωστόσο, με δύο πέναλτι υπέρ των γηπεδούχων που δεν είδε ο διαιτητής, αλλά υποδείχθηκαν από το VAR και ισάριθμα γκολ του Παγέ από την άσπρη βούλα, οι γηπεδούχοι έφεραν τούμπα το παιχνίδι και έφτασαν στην πρώτη τους νίκη στη διοργάνωση με 2-1, πιάνοντας τους Πειραιώτες στην τρίτη θέση της βαθμολογίας του ομίλου. Ένα αποτέλεσμα πέρα για πέρα άδικο με βάση την εικόνα του αγώνα, αλλά οι λεπτομέρειες και η τύχη δεν ήταν για μία ακόμη φορά με το μέρος των πρωταθλητών Ελλάδας.

Αυτά είναι τα σημεία που καθόρισαν την εξέλιξη του αγώνα:

1. ΜΕ ΒΑΣΙΚΟ ΤΟΝ ΒΡΟΥΣΑΪ

Το είπε και το έκανε ο Πέδρο Μαρτίνς. Παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου ότι υπολογίζει στον Μάριο Βρουσάι και μια μέρα αργότερα τον “κάρφωσε” στην ενδεκάδα αντί του Μασούρα, θέλοντας να εκμεταλλευθεί τον ενθουσιασμό, τη φρεσκάδα, τις δυνάμεις του, αλλά και την ικανότητα στο “ένας με έναν”, σε ένα σχήμα με πολλή ποιότητα, ηγετικές φυσιογνωμίες, αλλά όχι μεγάλη ταχύτητα. Ο 22χρόνος εξτρέμ ξεκίνησε στον αγώνα αριστερά στο 4-4-1-1 του Ολυμπιακού με τον Φορτούνη σε πιο ελεύθερο ρόλο πίσω από τον Ελ Αραμπί, ενώ ο Καμαρά κάλυψε τον χώρο δεξιά στην επίθεση. Ο Μαντί, ωστόσο, έκλινε εσωτερικά όταν έβγαινε δεξιά ο Φορτού με τους δύο παίκτες να εναλλάσσονται συχνά σε αυτό το σκέλος. Την ίδια στιγμή, ο Βίλας Μπόας επέλεξε το “καθαρό” 4-3-3, με τα καλύτερά του όπλα Τόβεν, Παγέ και Μπενεντέτο στην επιθετική τριάδα.

Μετά από ένα προσεκτικό πρώτο 10άλεπτο, οι “ερυθρόλευκοι” που χθες αγωνίστηκαν με τη μπλε (εκτός έδρας) εμφάνισή τους, όχι μόνο έκοψαν τον αέρα των γηπεδούχων, αλλά πάτησαν για πρώτη φορά με αξιώσεις στην επίθεση, έστω κι αν η κεφαλιά του Αραμπί δεν ανησύχησε τον Μανταντά.

Σε αντίθεση με το προηγούμενο ματς, αυτό με τη Μάντσεστερ Σίτι, οι φιλοξενούμενοι είχαν σημείο αναφοράς στην επίθεση. Ακούμπησαν τη μπάλα ουκ ολίγες φορές στον Μαροκινό στράικερ, ο οποίος παρά τις λάθος επιλογές σε κάποιες φάσεις, αποτέλεσε κολόνα για το χτίσιμο των επιθέσεων, ενώ ήταν και αρκετά δραστήριος.

2. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ… ΚΑΜΑΡΑ

Σε αργό τέμπο κύλησε το ματς με τις δύο ομάδες να προσέχουν περισσότερο τα μετόπισθεν. Δεν είναι υπερβολή, ωστόσο, ότι μέχρι τα μισά του πρώτου μέρους πιο ενεργητικός φάνηκε στην επίθεση ο Ολυμπιακός παρά οι γηπεδούχοι. Οι παίκτες της Μαρσέιγ με πολλές πάσες επιχείρησαν να προσεγγίσουν με ασφάλεια την περιοχή του Σα, αλλά χωρίς να αγχώσουν τον Πορτογάλο κίπερ. Σε αντίθεση με προηγούμενα ματς, η παρουσία του Φορτούνη στην ενδεκάδα, αποδείχθηκε επιδραστική στο παιχνίδι όλης της ομάδας, καθώς ο μίστερ 7 και ζήτησε και πήρε και κράτησε τη μπάλα, δίνοντας ανάσες και μέτρα προς την επίθεση.

Η πρώτη επίσκεψη της γαλλικής ομάδας προς την εστία του Σα ήταν ένα πλασέ του Κουζάνς, εντός περιοχής με τη μπάλα να καταλήγει άουτ. Ένα λεπτό αργότερα, σε γρήγορη αντεπίθεση ο Μπουχαλάκης τάισε υπέροχα τον Φορτούνη στην κίνηση από αριστερά, αλλά η ασίστ προς τον Αραμπί κόπηκε τελευταία στιγμή. Δύο λεπτά αργότερα, ωστόσο, έπειτα από εξαιρετικό συνδυασμό Φορτούνη, Βρουσάι και ασίστ στον Καμαρά, ο Μαντί έπειτα από προσποίηση πυροβόλησε με το αριστερό, ξέρανε τον Μανταντά για το 0-1 (33’). Ένας Ολυμπιακός νοικοκυρεμένος, σωστά τακτοποιημένος στο γήπεδο, με μυαλό και συνοχή έφερε τον αγώνα εκεί που ήθελε. Δύο προσπάθειες στην εστία, η μία στο δίχτυ σε ένα κομβικό χρονικό σημείο.

3. ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Έχοντας κοντρολάρει απόλυτα το ρυθμό, με σωστές αλληλοκαλύψεις, άψογο transition και σωστό πρέσινγκ, οι παίκτες του Μαρτίνς έκαναν ένα τέλειο πρώτο ημίχρονο. Δεν απειλήθηκαν ιδιαίτερα, μπλόκαραν τα ατού των γηπεδούχων, εκμεταλλεύθηκαν τις στιγμές τους, έφτασαν στο γκολ που ήθελαν για να αιφνιδιάσουν, ακολουθώντας την εντολή του κόουτς, όπως από το πρωί διαβάσατε στο SPORT24.

Με το ξεκίνημα του β’ μέρους, ο Βίλας Μπόας προχώρησε στην πρώτη διορθωτική κίνηση με τον Ζερμέν αντί του -αρνητικού- Μπενεντέτο, προκειμένου να δώσει πνοή στη γραμμή κρούσης. Η τύχη γύρισε την πλάτη στον Ολυμπιακό στο 51ο λεπτό όταν σε μια προσπάθεια του Τοβέν και τη συμβολή του VAR, ο Ισπανός διαιτητής Μανθάνο έδειξε πέναλτι σε μαρκάρισμα του Σισέ, το οποίο αξιοποίησε στο 54’ ο Παγέ για το 1-1.

Μια φάση που προήλθε κυριολεκτικά από το πουθενά. Με την ισοφάριση έγινε και δεύτερη αλλαγή από πλευράς γηπεδούχων με τον Σανσόν αντί του Κουζάνς. Χωρίς υπερβολή, η Μαρσέιγ έφτασε στο γκολ χωρίς να κάνει κάτι αξιόλογο στο τερέν, ωστόσο, σε αυτό το επίπεδο τα πάντα είναι θέμα λεπτομερειών…

4. ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΜΕΣΩ VAR

Η επίτευξη του γκολ από πλευράς Μαρσέιγ δεν πτόησε τους “ερυθρόλευκους”. Αντίθετα τους πείσμωσε ακόμη περισσότερο, κάτι που φάνηκε και από τη διάθεσή τους να φτάσουν σε ένα δεύτερο γκολ. Με Βρουσάι και Φορτούνη πολύ κεφάτους, τον Καμαρά πανταχού παρών και τους δύο αμυντικούς μέσους να συνεργάζονται με κλειστά μάτια, ο Ολυμπιακός πάτησε καλύτερα, έκανε το παιχνίδι του, βγήκε μπροστά, δεν στάθηκε στα κεκτημένα τους ενός βαθμού.

Έλα, όμως, που η τύχη είχε άλλες προθέσεις με αποτέλεσμα στο 73’ να δοθεί και δεύτερο πέναλτι σε χέρι του Ραφίνια, ο οποίος με γυμνό μάτι φαινόταν εκτός περιοχής, ενώ στην παράβαση φάνηκε να προσπαθεί να προστατεύσει το πρόσωπό του. Στην εκτέλεση ξανά ο Παγέ και 2-1 παρότι ο Σα, κατάφερε να ακουμπήσει τη μπάλα. Χωρίς να έχει δείξει τίποτα ιδιαίτερο η Μαρσέιγ στο γήπεδο και με δύο πέναλτι που υποδείχθηκαν από το VAR ήρθαν τα πάνω – κάτω.

Από την άλλη πλευρά, είναι ξεκάθαρο ότι η εικόνα της ομάδας του Πέδρο Μαρτίνς στο δεύτερο μέρος δεν ήταν ανάλογη του πρώτου, με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι έστω κι αν έπεσαν από τον πύργο του Άιφελ και βρήκαν πορτοφόλι να φτάσουν σε μια νίκη που δυσκολεύονταν να πιστέψουν με βάση την εικόνα τους… Ο Ολυμπιακός έκλεισε το παιχνίδι με δύο αλλαγές, αυτή του Μασούρα αντί του Εμβιλά στο 79ο λεπτό και τον Σουντανί αντί του Βρουσάι στις καθυστερήσεις. Τεράστια ευκαιρία χάθηκε από τον Σισέ στο 93’ να κόβεται τελευταία στιγμή από τον Αλβάρο, για έναν Ολυμπιακό που πάλεψε εως το τελευταίο λεπτό, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει στο 2-2.

Γήπεδο: Βελοντρόμ

ΜΑΡΣΕΪΓ: Μανταντά, Σακάι, Τσαλέτα-Τσαρ, Άλβαρο, Αμαβί, Ρονζιέ (85′ Γκέιγ), Καμαρά, Κουζάνς (56′ Σανσόν), Τοβέν (90’+5′ Ακέ), Μπενεντέτο (46′ Ζερμέν), Παγέτ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Σα, Ραφίνια, Σισέ, Σεμέδο, Χολέμπας, Εμβιλά (79′ Μασούρας), Καμαρά, Μπουχαλάκης, Βρουσάι (90’+2′ Σουντανί), Φορτούνης, Αραμπί.

Σκόρερ: 55′ πεν., 75′ πεν. Παγέτ – 33′ Καμαρά

Κίτρινες: 59′ Χολέμπας, 62′ Καμαρά

Διαιτητής: Χεσούς Χιλ Μανθάνο (Ισπανία)

Μετά την ήττα (2-1) από τη Μαρσέιγ, ο προπονητής του Ολυμπιακού Πέδρο Μαρτίνς δήλωσε:

“Κάναμε καλό πρώτο ημίχρονο, με καλλη κυκλοφορία της μπάλας, ήμασταν δημιουργικοί, κάναμε ευκαιρίες, δεν κινδυνεύσαμε. Επί της ουσίας η Μαρσέιγ δύο φάσεις έκανε, τα πέναλτι. Στη συνέχεια κάναμε το πρώτο πέναλτι, το οποίο σε τιμωρεί. Δεν μπορείς να κάνεις τέτοια λάθη. Αυτά μπορεί να σου κοστίσουν όπως και έγινε. Έχουμε τιμωρηθεί για αυτά που συνέβησαν. Θα θέλαμε να είχαμε ξεμπερδέψει με την πρόκριση στο Europa από τώρα. Είναι όλα ανοικτά, έχουμε τιμωρηθεί όμως για το λάθος στο πρώτο πέναλτι από την πλευρά μας”.

Πρόσθεσε: “Σε φάσεις που γίνονταν λάθη εναντίον μας και ήταν φάσεις για κίτρινη, δεν δόθηκε τίποτα. Αντίθετα σε εμάς με το παραμικρό δινόταν φάουλ και κίτρινη. Είναι επίσης άσχημο στην πιο σημαντική διοργάνωση του κόσμου να μην υπάρχουν μπάλες σε κρίσιμες στιγμές του αγώνα. Αυτό δεν κάνει καλό στο ποδόσφαιρο. Έγιναν πολλές διακοπές μετά το 2-1, αδικαιολόγητες. Είμαστε λυπημένοι. Ο αγώνας με την Πόρτο είναι τελικός, από εμάς εξαρτάται, θα τα δώσουμε όλα”.

Όπως ξέρετε άπαντες για να γράψω εγώ για διαιτησία θα πρέπει να γίνουν πράγματα και θαύματα. Ε λοιπόν, μετά από πάρα πολύ καιρό ήρθε ξανά η στιγμή. Δεν σας κρύβω ότι οι δηλώσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη στο τέλος του αγώνα με την Σίτι μου ακούστηκαν και λίγο υπερβολικές (παρότι το γκολ ξεκίνησε όντως με φάουλ τότε). Θέλετε τα προβλήματα της ομάδας, θέλετε η εικόνα του ματς, θέλετε το όνομα της Σίτι, ε, λίγο- πολύ δε μου έκαναν φοβερή αίσθηση ρε παιδί μου για να σας πω την αλήθεια.

Απ’ ότι φαίνεται όμως ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ Ολυμπιακός, μάλλον έβλεπε το μέλλον. Το εγγύς μέλλον. Γιατί έξι βράδια μετά δεν υπήρξε απλά «αλλοίωση» όπως είχε δηλώσει για την αναμέτρηση με τους Άγγλους, αλλά πέρασμα της ομάδας από την μηχανή του κιμά. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από ένα πέναλτι που απλά δεν ήταν. Τέλος δε θα καθίσω να το συζητήσω, ούτε να το αναλύσω. Είδα με τα ματάκια μου τον καλύτερο φετινό Ολυμπιακό. Μια ομάδα γεμάτη, σοβαρή, σωστή, με κίνηση, με προσανατολισμό, τον απόλαυσα. Και έχασε χωρίς να φάει φάση. Από δυο πέναλτι. Ένα βλακώδες και ένα φάντασμα. Τόσο απλά.

Και είναι άξιοι συγχαρητηρίων που παρ’ όλα αυτά, βρήκαν ψυχικό σθένος και ποδοσφαιρικές αντοχές, επέμειναν και στις καθυστερήσεις, χάνοντας και καλή ευκαιρία ισοφάρισης. Ναι, έτσι είναι η μπάλα. Θα τα βρεις κι αυτά μπροστά σου. Αλλά μιλάμε και για Champions League βρε παιδιά. Κάπου δηλαδή σεβασμός στην διοργάνωση.

Δεν θα μπω σε σενάρια πρόκρισης και ισοβαθμιών. Υπομονή λίγα 24ωρα να γίνει η τελευταία αγωνιστική. Είναι κρίμα όμως για την προσπάθεια όλων που πήγαν στην Μασσαλία να φύγουν χαμένοι από αυτό το παιχνίδι. Το έστειλε σχετικά νωρίς το μήνυμα ο Ολυμπιακός. Ήταν στο 13’ όταν ο Φορτούνης έβγαλε γλυκιά σέντρα, αλλά η κεφαλιά του Ελ Αραμπί δε βρήκε στόχο. Από τις δέκα τέτοιες που θα βρει στον αέρα ο Μαροκινός μπορεί να βάλει τις οχτώ. Ε, αυτή τη φορά έστειλε τη μπάλα πάνω στον Μανταντά Συμβαίνουν…

Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν στημένοι άψογα. Και εκεί που προσωπικά με ξετρέλαναν και σίγουρα παλάβωσαν και τους αντιπάλους, ήταν ο τρόπος κίνησης των Φορτούνη, Καμαρά Βρουσάι. Τους έγραψα όπως τους παρέταξε ο Μαρτίνς αρχικά από δεξιά προς αριστερά. Όμως δε κάθισαν ήσυχοι και καλά έκαναν. Ειδικά οι δυο πρώτοι. Ήταν παντού, σε όλο το γήπεδο. Και ο Βρουσάι καθόλου ψαρωμένος, πολύ έτοιμος, πολύ πιστός στο πλάνο και με διάθεση να δείξει ότι αξίζει για τα καλά. Η τριάδα αυτή έκανε άνω- κάτω το παιχνίδι, ήταν οι πρωταγωνιστές, απέναντι σε μια ομάδα που όχι απλά δεν τρόμαζε. Δεν φόβιζε ούτε το… νυχάκι της ελληνικής ομάδας. Και ποιος να φανταστεί τι θα γινόταν λίγο αργότερα!

Ο Ολυμπιακός έβγαζε πανεύκολα περισσότερους παίκτες στην περιοχή, οι Γάλλοι δε μπορούσαν καν να πατήσουν και το έκαναν δυο φορές μετά το 35’ δίχως την παραμικρή αξίωση. Ανίκανοι να εκμεταλλευτούν ακόμη και την μερική ανισορροπία της δεξιάς κόκκινης πλευράς, που κάποιες φορές άφηνε μόνο τον Ραφίνια, αφού ο Φορτούνης είχε συγκλίνει είτε κοντά στον Καμαρά, είτε βρισκόταν κάπου αλλού. Βέβαια την ίδια στιγμή ένας εκ τω ων Μπουχαλάκη, Εμβιλά ήταν εκεί για να καλύψει το κενό. Υποδειγματικός ο τρόπος παιχνιδιού.

Αν ο Ελ Αραμπί ήταν καλά, θεωρώ πως από νωρίς θα ‘χε μπει και δεύτερο τέρμα. Γιατί ναι μεν, στο στο 25’ η στατιστική έλεγε 5 τελικές των Μασαλών αλλά πιστέψτε με, όποιος είδε τον σχετικό πίνακα αναρωτήθηκε «πότε έγιναν;» Ο Ολυμπιακός όμως δεν είχε τέτοια όρεξη! Και από μια φάση που φαινόταν ότι χάλαγε η επίθεση, προέκυψε και γκολάρα από πάνω. Γιατί φαινομενικά η πάσα του Φορτούνη προς τον Βρουσάι δεν ήταν η καλύτερη (ανοιχτή στο αριστερό πόδι). Όπως και η κίνηση του τελευταίου που γύρεψε πρώτα σουτ και μετά πάσα εντός περιοχή, δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Όμως, προχώρησε στην τρίτη επιλογή που ήταν μια πάσα ασφαλείας ψηλά στον Καμαρά, ο οποίος έφτιαξε στον εαυτό του την μπάλα και έβαλε γκολάρα με το αριστερό!

Ο Ολυμπιακός πήγε άρχοντας στα αποδυτήρια, αυτή είναι η μια και μοναδική αλήθεια. Και βγήκε από αυτά καλούμενος να πληρώσει την αφέλεια του Σισέ, μιας και το πέναλτι που έκανε πάνω στην γραμμή της περιοχής θα μπορούσε να το ‘χε αποφύγει. Τρώει γκολ ο Ολυμπιακός, συνεχίζει να είναι καλύτερος και μετά …ξανά πέναλτι. Τι να πεις; Δεν υπάρχουν αυτά. Και μάλιστα σε φάση που ο Μανθάνο και ο var έκριναν με κανόνες μπάσκετ. Γιατί ο Ραφίνια ήταν εκτός περιοχής και του χρέωσαν ότι το χέρι του ήταν ψηλά πάνω από την γραμμή αυτής. Τρέχα γύρευε και πιάσε το αυγό και κούρεψ’ το.

Η ομάδα βρέθηκε να χάνει 2- 1, άκουσον- άκουσον χωρίς οι αντίπαλοί της να κάνουν φάση! Να πεις ότι πολιόρκησαν, ότι βομβάρδισαν, ότι πίεσαν βρε αδερφέ. Ότι είχαν μια σχετική κατοχή. Τίποτα. Η Μαρσέιγ ήταν ποδοσφαιρικά χειρότερη από τον Ολυμπιακό. Τελεία και παύλα. Και όπως ξέρετε αν οι «ερυθρόλευκοι» δεν παίζουν, σας το γράφω φόρα παρτίδα. Όμως αυτή την φορά πραγματοποίησαν μια γεμάτη εμφάνιση και είναι πραγματικά αμαρτία όλο αυτό που έπαθαν για την προσπάθειά τους. Και αν στο πρώτο πέναλτι έπαιξε ρόλο η αφέλεια του Σισέ, στο δεύτερο ο Μανθάνο έπρεπε να πάει δει την φάση (όπως έκανε την πρώτη φορά) γιατί κατά τη γνώμη μου αυτό δεν το δίνεις ούτε σε τοπικό πρωτάθλημα.

Η Μαρσέιγ είχε να κερδίσει στην διοργάνωση από το 2012 (Ίντερ), δεν άξιζαν να το πάρουν το ματς και πλέον όλα θα κριθούν την τελευταία αγωνιστική. Πρώτα όμως υπάρχει το ματς με τον Βόλο, γιατί είναι τέλειο να φοράς ευρωπαϊκό κοστούμι, αλλά ο Ολυμπιακός θέλει πάντα να είναι πρωταθλητής…