Από την αρχή της πανδημίαςτου κορονοϊού, το 2020, εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους. Σύμφωνα με στοιχεία από το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας των ΗΠΑ (BLS), το 2021, στις ΗΠΑ, 47 εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν οικειοθελώς την εργασία τους. Το 2022, οι αριθμοί των εργαζομένων που υπέβαλλαν την παραίτησή τους, αυξήθηκαν κατά 50 εκατομμύρια!

Η Μεγάλη Παραίτηση

Το φαινόμενο, μάλιστα, ήταν τόσο μαζικό που, τον Μάιο του 2021, ο -τότε- αναπληρωτής καθηγητής διαχείρισης στο Πανεπιστήμιο A&M του Τέξας, Άντονι Κλοτζ, επινόησε τον όρο «Μεγάλη Παραίτηση», με σκοπό να δώσει ένα όνομα στην τάση η οποία, όμως, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, φαίνεται πλέον να έχει τελειώσει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Έρευνας Ανοιγμάτων Εργασίας και Εργασίας ( JOLTS ) της BLS, υπάρχει επιβράδυνση στους ρυθμούς των παραιτήσεων ενώ οι αριθμοί φαίνεται ότι έχουν ομαλοποιηθεί σε επίπεδα προ πανδημίας. Ο Κλοτζ, που σήμερα είναι καθηγητής management στη Σχολή Διοίκησης του University College του Λονδίνου, σημειώνει ότι, «βλέποντας τους συνολικούς αριθμούς παραιτήσεων και βλέποντας ότι επιστρέφουν στα επίπεδα του 2019, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι τελείωσε. Δεν είναι απλώς μια απλή αρχή-και-σταμάτημα, φυσικά, αλλά φαίνεται ότι βρισκόμαστε στην ουρά του». Όπως λέει ο ίδιος, ο αντίκτυπος της τρέχουσας οικονομικής αστάθειας στην αγορά εργασίας είναι μία πιθανή εξήγηση για τους μεταβαλλόμενους αριθμούς παραιτήσεων στις ΗΠΑ.

Όπως αναφέρει, «ακόμα κι αν θέλεις να παρατήσεις τη δουλειά σου, κοιτάς την αγορά (τώρα) και σκέφτεσαι “ίσως δε θα έπρεπε”. Η οικονομία έχει επιβραδυνθεί, ειδικότητες και τίτλοι χάνονται, υπάρχουν προειδοποιήσεις πως η τεχνητή νοημοσύνη θα πάρει όλες τις δουλειές μας – όλα αυτά κάνουν τους ανθρώπους να σκεφτούν δύο φορές πριν παραιτηθούν από μια δουλειά».

Η επικεφαλής οικονομολόγος στην ZipRecruiter, με έδρα την Καλιφόρνια, Τζούλια Πόλακ, συμπληρώνει ότι, η πτώση των στατιστικών στοιχείων για τις παραιτήσεις βγάζει νόημα καθώς, πολλοί από τους εργαζόμενους που πήραν μια μεγάλη, εφάπαξ απόφαση για τη σταδιοδρομία τους, πλέον εκτελούν καθήκοντα κάποιας άλλης θέσης την οποία ακόμα διατηρούν.

Η ίδια υποστηρίζει, βασιζόμενη στις συναντήσεις κορυφής στο ZipRecruiter και τα οικονομικά δεδομένα που έχει αναλύσει η εταιρεία, ότι πολλοί άνθρωποι μεταπήδησαν από λιγότερο επιθυμητούς κλάδους σε πιο περιζήτητους – ένα φαινόμενο που ορισμένοι περιέγραψαν ως «Μεγάλο Ανασχηματισμό». Όπως εξηγεί, «για παράδειγμα, οι άνθρωποι που μπορεί να ήταν ταμίες στο παρελθόν, έλεγαν “περίμενε λίγο, μπορώ να γίνω εκπρόσωπος του τηλεφωνικού κέντρου από τον καναπέ μου, με τον σκύλο μου στα πόδια μου και μια τηλεόραση στο βάθος”. Αυτό οδήγησε σε διάφορες κινήσεις, αλλά ήταν επίσης ένα άλμα».

«Η εργασία για εκατομμύρια ανθρώπους έχει βελτιωθεί τα τελευταία δύο χρόνια», συμπληρώνει. «Πολλές θέσεις εργασίας είναι πιο ευέλικτες από ό,τι πριν από δύο χρόνια, σε πολλές θέσεις η αμοιβή είναι πολύ πιο δίκαιη από ό,τι ήταν πριν από την πανδημία, και σε πολλές περιπτώσεις, τα οφέλη έχουν βελτιωθεί. Οι εταιρείες έχουν λάβει πιο σοβαρά υπόψη την ευημερία των εργαζομένων τα τελευταία δύο χρόνια και επένδυσαν πολύ περισσότερα για να κάνουν τους χώρους εργασίας τους πιο περιεκτικούς και διαφορετικούς».

Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας από το Conference Board, τη μη κερδοσκοπική ομάδα σκέψης που παρακολουθεί την εργασιακή ικανοποίηση από το 1987, πάντως, στην παρούσα φάση η ικανοποίηση από την εργασία είναι υψηλότερη από ό,τι ήταν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Πάνω από το 60% των εργαζομένων σημειώνει ότι είναι ικανοποιημένο με τη δουλειά του. Από αυτούς, οι πιο ικανοποιημένοι είναι εκείνοι που εγκατέλειψαν μια δουλειά για μια καλύτερη κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Ο Κλοτζ συμπληρώνει ότι, «Σε γενικές γραμμές, οι εργαζόμενοι είναι στην πραγματικότητα πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Η οικονομία δεν μπορεί να το εξηγήσει τόσο πολύ όσο η πραγματικότητα ότι, λόγω των τελευταίων δύο ετών, οι εργοδότες έπρεπε να βελτιωθούν. Τώρα έχετε ανθρώπους που λένε, δεν παρατάω τη δουλειά μου επειδή η δουλειά μου είναι πραγματικά πολύ καλή». Ωστόσο, παρότι όλα δείχνουν ότι το φαινόμενο της «Μεγάλης Παραίτησης» τελειώνει, υπάρχουν κάποιες βιομηχανίες που εξακολουθούν να πληρώνουν το «τίμημα» της μαζικής εγκατάλειψης. Όπως σημειώνει ο Κλοτζ, «υγεία, μεταποίηση, κατασκευές – τα ποσοστά παραίτησης σε αυτούς τους κλάδους είναι πολύ πάνω από τα επίπεδα του 2019».

Και οι δύο οικονομολόγοι λένε ότι είναι πρόθυμοι να θέσουν επίσημα τη λήξη της Μεγάλης Παραίτησης, αλλά ο Κλοτζ προειδοποιεί ότι αρκετοί εργαζόμενοι θα  συνεχίσουν να παραιτούνται, σε σχέση με τα χρόνια πριν από την πανδημία. «Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι το ποσοστό παραιτήσεων εξακολουθεί να είναι περίπου στο επίπεδο που ήταν το 2019. Πέρα από την πανδημία, οι παραιτήσεις το 2019 ήταν οι υψηλότερες στα 20 χρόνια που το καταγράφει το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας». Όπως προσθέτει, «θα έλεγα ότι αυτό που ακολουθεί είναι απλώς μια άστατη αγορά εργασίας».