Νέα καλή εμφάνιση από την Εθνική, που επικράτησε και δεύτερη φορά της Σλοβενίας του Λούκα Ντόντσιτς (88-77) το βράδυ που το ΟΑΚΑ σείστηκε για την απόσυρση της φανέλας του αξεπέραστου Νίκου Γκάλη.
Η βραδιά ανήκε στον Νίκο Γκάλη. Η δική του φανέλα ανέβηκε στην οροφή του ΟΑΚΑ, η δική του παρουσία “γέμισε” το γήπεδο από άκρη σε άκρη, τα δικά του δάκρυα “ζέσταναν” τις καρδιές όσων βρέθηκαν στην Καλογρέζα για να τον αποθεώσουν. Αμέσως μετά όμως, το βράδυ της Παρασκευής (4/8), η Εθνική έδωσε το δεύτερο φιλικό της προετοιμασίας της για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2023, αντιμετώπισε για δεύτερη φορά σε τρία βράδια τη Σλοβενία του Λούκα Ντόντσιτς και την νίκησε ξανά (88-77).
Και αυτή τη φορά ο Μιχάλης Λούντζης (ρεκόρ καριέρας με 17 πόντους) κι ο Ντίνος Μήτογλου ήταν υπέροχοι. Και αυτή τη φορά πολλοί διακρίθηκαν. Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος που είχε πάρει λίγο χρόνο στο πρώτο ματς, ο Γιώργος Παπαγιάννης, ο Τόμας Γουόκαπ. Ο Δημήτρης Ιτούδης άνοιξε το ροτέισον όσο περισσότερο μπορούσε, διαχειρίστηκε τα λεπτά ώστε να παίξουν όλοι και εκείνοι που δεν είχαν αρκετό χρόνο στη Λιουμπλιάνα να το διασκεδάσουν. Και στο τέλος έφυγαν όλοι ευτυχισμένοι.
Όσο για τον Σλοβένο σούπερ σταρ των Ντάλας Μάβερικς; Μετά από τα 30 λεπτά που έγραψε το κοντέρ του στο ματς της περασμένης Τετάρτης (2/8), χρησιμοποιήθηκε για μόλις 13:37 στο ΟΑΚΑ. Όπως αναμενόταν και όπως έπρεπε, μετά από απραξία τεσσάρων μηνών, με τον Αλεξάντερ Σέκουλιτς να βλέπει καλά διαστήματα, όχι όμως συνέπεια και διάρκεια από την ομάδα του που έχασε τον Βλάτκο Τσάντσαρ πιθανότατα με πολύ σοβαρό τραυματισμό, 3:36 πριν από το φινάλε.
Επόμενη πρόκληση για την Ελλάδα το τουρνουά Ακρόπολις και οι αγώνες με τη Σερβία και την Ιταλία, στις 8 και στις 10 Αυγούστου αντίστοιχα. Εκεί που ο Δημήτρης Ιτούδης αναμένεται να πάει με μικρότερο ρόστερ και με υποθέσεις που θα κλείσουν άμεσα.
Ο αγώνας
Με τους Γουόκαπ, Λούντζη, Παπανικολάου, Μήτογλου, Παπαγιάννη άνοιξε το ματς ο Ιτούδης, που είδε την Εθνική να έχει εξαιρετική εικόνα σε άμυνα κι επίθεση μέχρι το 12-3 στο τέταρτο λεπτό. Στο έκτο η διαφορά πήγε στους 14 (23-9) με τον Σέκουλιτς να καλεί timeout, να μη βλέπει ιδιαίτερη διάθεση από τους αθλητές του και με τον Ντόντσιτς να παλεύει μόνος εναντίον όλων. Μέχρι να μπει στο ματς ο Κ. Πρέπελιτς και με τα περιφερειακά του σουτ να μαζέψει τ σκορ στο 27-25 της πρώτης περιόδου.
Με τους δύο προπονητές να ανοίγουν το ροτέισον, ο ρυθμός έπεσε στις αρχές της δεύτερης. Όχι όμως για πολύ, καθώς οι βασικοί επέστρεψαν, με τον Ντόντσιτς να φτάνει γρήγορα τους 18, αλλά την Ελλάδα να κρατάει το προβάδισμα με τον Γουόκαπ να βοηθάει και στο σκοράρισμα (46-41 στο 17′). Στο ημίχρονο (51-44) ο Ιτούδης κρατούσε σίγουρα δύο στοιχεία: Τις 14/15 βολές και τις 16 ασίστ της Εθνικής για τα μόλις τρία λάθη της!
Το β’ μέρος άνοιξε με τρία γκαρντ (Γουόκαπ, Μωραΐτης, Λούντζης) και με δύο ψηλούς (Μήτογλου-Παπαγιάννης), την ώρα που ο Σέκουλιτς κρατούσε τον Λούκα Ντόντσιτς στον πάγκο για το υπόλοιπο της αναμέτρησης. Ο Ιτούδης έκανε πολλές αλλαγές πολύ νωρίς, ο Λούντζης έβαλε δύο τρίποντα για το 68-48 στο 27′ και όλα έδειχναν ότι η Ελλάδα θα κλείδωνε με άνεση το αποτέλεσμα. Οι Σλοβένοι έπαιξαν με τους βασικούς στις αρχές της τέταρτης και στα 3:36 για το φινάλε είδαμε την άσχημη φάση της βραδιάς.
Ο Τσάντσαρ έβγαλε ένα απίθανο κάρφωμα, όμως προσγειώθηκε άσχημα στο παρκέ, τραυματίστηκε και αποχώρησε υποβασταζόμενος για τα αποδυτήρια. Αμέσως μετά οι Σλοβένοι μείωσαν στους επτά (80-73), χωρίς όμως να καταφέρουν κάτι περισσότερο. Αν έλειπε ο τραυματισμός του Τσάντσαρ, η βραδιά θα ήταν μαγική για όσους πήγαν στο ΟΑΚΑ.
ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: Παπαπέτρου, Θεωνάς, Καρπάνος
ΤΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 27-25, 51-44, 72-58, 88-77
ΕΛΛΑΔΑ (Δημήτρης Ιτούδης): Γουόκαπ 7 (1) – 5 ασ., Ρογκαβόπουλος 10, Λούντζης 17 (3), Λαρεντζάκης 2, Μωραΐτης 2, Δ. Αγραβάνης 6, Π. Καλαϊτζάκης 8, Μποχωρίδης, Παπαγιάννης 9, Παπανικολάου, Τολιόπουλος 5 (1), Θανάσης Αντετοκούνμπο 4, Μήτογλου 18 (1) – 14 ριμπ., 6 ασ., Χατζηδάκης.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ (Αλεκσάντερ Σέκουλιτς): Σάμαρ 4, Νίκολιτς 5 (1), Κλ. Πρέπελιτς 12 (3), Μπλάζιτς 5 (1), Κουντς, Χρόβατ 7, Μόργκαν 7, Ντίμετς 6, Ζόραν Ντράγκιτς 2, Τσάντσαρ 4, Μπ. Πρέπελιτς, Γκλας 5, Τσέμπασεκ 2, Ντόντσιτς 18 (3).
Τα ομαδικά στατιστικά της Ελλάδας: 24/39 δίποντα, 6/27 τρίποντα, 22/25 βολές, 37 ριμπάουντ ( 10 επιθετικά – 27 αμυντικά), 27 ασίστ, 15 κλεψίματα, 2 μπλοκ, 8 λάθη
Τα ομαδικά στατιστικά της Σλοβενίας: 19/40 δίποντα, 8/28 τρίποντα, 15/19 βολές, 39 ριμπάουντ ( 15 επιθετικά – 24 αμυντικά), 15 ασίστ, 6 κλεψίματα, 1 μπλοκ, 16 λάθη
Δάκρυα για τον Νίκο Γκάλη, χαμόγελα για την Εθνική ομάδα
Ο,τι αρχίζει με δάκρυ, μπορεί να τελειώσει με χαμόγελο, αρκεί στην πρόταση να συμπεριλαμβάνεται ο Νίκος Γκάλης και η Εθνική ομάδα μπάσκετ. Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.
Έχουν περάσει 36 χρόνια από την πιο μεγάλη στιγμή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Εκείνο το χρυσό μετάλλιο του 1987 άλλαξε για πάντα το μπάσκετ στην Ελλάδα και ό,τι κι αν έχει μεσολαβήσει, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την αγάπη του Έλληνα για την Εθνική ομάδα μπάσκετ: Οποιος κι αν φοράει αυτή τη φανέλα, όσα μεγάλα αστέρια κι αν έχουν περάσει και έχουν φύγει, η στιγμή που η γαλανόλευκη μπαίνει στο παρκέ, η λαχτάρα, η ανυπομονησία και η υποστήριξη θα είναι εκεί.
Το απόγευμα της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ, βρέθηκαν πάνω από 14.000 άνθρωποι. Οι περισσότεροι ίσως να μην είχαν γεννηθεί όταν η Ελλάδα πήρε το Eurobasket το 1987, ακόμα κι αν είχαν έρθει στον κόσμο δεν ήταν σε θέση να παρακολουθούν μπάσκετ… Φανταστείτε ότι κάποιοι που τώρα είναι είναι 40 ετών δεν θυμούνται τίποτα, ίσως κάποιοι να έχουν ελάχιστες μνήμες. Άρα δεν πρόλαβαν τον Νίκο Γκάλη στα καλύτερά του. Ούτε τον Παναγιώτη Γιαννάκη που βρισκόταν ψηλά στις θέσεις των επισήμων, μαζί με τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Νίκο Φιλίππου, τον Λιβέρη Ανδρίτσο, τον Νίκο Σταυρόπουλο, τον Νίκο Λινάρδο και τον Μιχάλη Ρωμανίδη. Ωραία εικόνα από τους παλιούς του συμπαίκτες κι ας μην ήταν όλοι εκεί. Άλλοι δικαιολογημένοι, άλλοι γιατί προτίμησαν να πάνε για μπάνιο.
Ο Γκάλης αντιλήφθηκε τι ακριβώς έχει κάνει για το ελληνικό μπάσκετ
Όμως στην προκειμένη περίπτωση μετρούν οι παρόντες και ο Νίκος Γκάλης μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για την 4η μέρα του Αυγούστου του 2023, δηλαδή 36 χρόνια και σχεδόν δύο μήνες, από την πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του, αντιλήφθηκε τι ακριβώς έχει κάνει για το ελληνικό μπάσκετ.
Το ΟΑΚΑ γέμισε για έναν σπουδαίο αθλητή που οι περισσότεροι απλά έχουν ακούσει ή έχουν δει στα video στο youtube, η Εθνική παραμένει αγαπημένη ακόμα κι αν μέσα σε αυτά τα 36 χρόνια, κατάφερε να πάρει μόνο τέσσερα μετάλλια… Το ένα το πήρε το 1989 η ίδια ομάδα σχεδόν του 1987. Και μετά ήρθε το χρυσό του 2005, το ασημένιο στο Παγκόσμιο του 2006 κι ένα χάλκινο το 2009.
Ο Έλληνας θα πιστεύει ότι μπορεί να έρθει ένα μετάλλιο
Κι όμως, παρότι η καταμέτρηση έχει σταματήσει καιρό τώρα, κάθε καλοκαίρι η εικόνα δεν αλλάζει. Τα φιλικά της Εθνικής στο ΟΑΚΑ μαζεύουν κόσμο, η ομάδα πάντα θα βρίσκει κάτι για να κάνει τον κόσμο να χαμογελά, όποιοι κι αν βρίσκονται στο ρόστερ, ο Έλληνας θα πιστεύει μέσα του ότι μπορεί να έρθει ένα μετάλλιο. Και πάντα θα δημιουργεί προσδοκίες πριν από μια μεγάλη διοργάνωση, όχι απαραίτητα γιατί η Εθνική είναι καλύτερη από τους άλλους, αλλά γιατί την αγαπάει.
Αυτό κατάφερε ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και η παρέα εκείνη του 1987. Να αγαπήσουμε τόσο πολύ την Εθνική μπάσκετ, που πάντα το όνομα που θα γράφει μπροστά η φανέλα, θα είναι πάνω από το όνομα που αναγράφεται πίσω. Ακόμα κι αν το όνομα είναι Γκάλης, Γιαννάκης, Γιάννης…
Η Εθνική μπάσκετ ήταν υπόθεση για λίγους μέχρι το 1986. Λίγοι την παρακολουθούσαν, μόνο οι πιστοί μπασκετικοί. Από το 1987 έγινε η επίσημη αγαπημένη κι ας μην έχει τις περισσότερες επιτυχίες (πόλο) ή αν σόκαρε την Ευρώπη (Euro 2004). Σταμάτησαν Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας, Χριστοδούλου, Παπαλουκας, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Μπουρούσης, Φώτσης, Ζήσης, Ντικούδης και τόσοι άλλοι που έφεραν τα μετάλλια, αλλά η αγάπη δεν άλλαξε. Διεξάγονται φιλικά τον Αύγουστο και η τηλεθέαση σπάει τα κοντέρ, τα εισιτήρια στο ΟΑΚΑ γίνονται ανάρπαστα.
Κάθε ματς της Εθνικής είναι για τους Έλληνες κάτι που δεν πρόκειται να νικήσει κανένας
Πέρυσι έγινε ρεκόρ τηλεθέασης στο Eurobasket, το ίδιο θα συμβεί και φέτος στο Παγκόσμιο Κύπελλο σε Φιλιππίνες, Ιαπωνία και Ινδονησία. Με Γιάννη ή χωρίς Γιάννη, δεν έχει καμία σημασία. Οχι ως προς τη δυναμική της ομάδας, αλλά ως προς το ενδιαφέρον και τη λατρεία. Την ανυπομονησία για τα ματς, την ελπίδα για μετάλλιο, ακόμα κι αν ξέρουμε όλοι μέσα μας πως μπορεί η 8αδα να είναι το ταβάνι.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί κάθε ματς της Εθνικής μπάσκετ είναι για τους Έλληνες ό,τι και για τους Αργεντίνους, τους Άγγλους, τους Βραζιλιάνους οι αγώνες της Εθνικής ποδοσφαίρου. Είναι κάτι που δεν πρόκειται να το νικήσει κανένας. Ούτε ο χρόνος, ούτε κάποιο πρόσωπο. Κι αρκεί όσοι βρίσκονται στο παρκέ να είναι εκεί αφοσιωμένοι και μονιασμένοι.
Να είναι μια πραγματική ομάδα. Κάτι που είδαμε και στα δύο φιλικά της Εθνικής με τη Σλοβενία. Παιδιά που είναι ευτυχισμένα γιατί φορούν τα γαλανόλευκα και ζουν κάθε μέρα ξεχωριστά. Και έχουν τον τρόπο να διώχνουν να σκορπούν χαμόγελα εν όψει του Μουντομπάσκετ.
ΥΓ. Εξαιρετική γιορτή από την ΕΟΚ, ο Νίκος Γκάλης άξιζε ακριβώς μια τέτοια βράβευση. Κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβεί και με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που άλλωστε και ως παίκτης και ως προπονητής είναι θρύλος της Εθνικής. Και η παρουσία του στο ΟΑΚΑ δείχνει πόσο αξιοπρεπής και σπουδαίος άνθρωπος είναι, διότι όλοι γνωρίζουν πως ποτέ δεν είχε καλή σχέση με τον Γκάλη.
ΥΓ.1: Αν κάτι δεν περίμενε κανείς και προκάλεσε άσχημη εντύπωση είναι ότι από το ΟΑΚΑ απουσίασε ο Παναγιώτης Φασούλας. Ο άνθρωπος που αποθέωνε τον Γκάλη όσο κανείς άλλος τον τελευταίο καιρό. Η απουσία του ήταν αν μη τι άλλο απρόσμενη. Ηχηρή από κάθε άποψη, όπως γράφτηκε και κάπου. Ήταν και συμπαίκτης του, είναι μέλος του ΔΣ της ΕΟΚ. Κοιτούσε και ξανακοιτούσε κάποιος προς τα επίσημα και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι δεν ήταν εκεί.
Τσιτσιπάς – Τσόριτς 2-0: Σαρωτικός ο Στέφανος, πέρασε στον τελικό του Los Cabos
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς είχε μία εύκολη ημέρα απέναντι στον Κροάτη Μπόρνα Τσόριτς και με 2-0 σετ (6-3, 6-2) πέρασε στον τελικό του Los Cabos, εκεί όπου θα αντιμετωπίσει τον Αυστραλό Άλεξ ντε Μινόρ.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς (Νο5) ήταν απολαυστικός απέναντι Μπόρνα Τσόριτς (Νο16) και σε 1 ώρα και 11 λεπτά επικράτησε άνετα 2-0 σετ (6-3, 6-2), παίρνοντας το εισιτήριο για τον τελικό του Los Cabos και 27ο τελικό της καριέρας του.
Εκεί θα κληθεί να ξεπεράσει το εμπόδιο του Αυστραλού Άλεξ ντε Μινόρ (Νο19).
Ο Έλληνας τενίστας ήταν σαρωτικός απέναντι στον Κροάτη και πήρε το πρώτο σετ με 6-3. Ακόμα πιο δυναμικά μπήκε στο δεύτερο, όπου με τρία σερί games έχτισε μία πολύ καλή διαφορά 5-1, για να πανηγυρίσει τελικά την πρόκριση με 6-2.
Αυτή ήταν η 7η συνάντηση των δύο τενιστών και η 3η τους φετινή, με τον Στέφανο να έχει κερδίσει και τα τρία παιχνίδια.