Η αξία μόνο των 7 στόχων νότια της Κρήτης ανέρχεται σε 1,4 τρισ. δολάρια των οποίων τα 280 δισ. πάνε στο δημόσιο και τα 70 δισ. στην περιφέρεια.
Ο τίτλος στα μάτια ορισμένων μπορεί να φαντάζει σκληρός. Ομως δεν είναι και θα το αντιληφθεί όποιος διαβάσει το άρθρο του Γιάννη Μπασιά που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο slpress.gr του Σταύρου Λυγερού. Ο eretikos.gr με πάμπολλα δημοσιεύματα έχει επισημάνει πως η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων μπορεί να απαλλάξει την Ελλάδα από το χρέος, να δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολύ καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, να αυξήσει τη γεωπολιτική σημασία της χώρας και γενικώς να αλλάξει τη μοίρα της χώρας.
Μη υποκύπτοντας στις επιφανειακές προσεγγίσεις και μη κατανοώντας την ξαφνική εγκατάλειψη από την κυβέρνηση της έρευνας για φυσικό αέριο την ώρα μάλιστα που οι Γερμανοί δημιουργούν νέο αγωγό για εισαγωγή από τη Ρωσία, που οι γειτονικές χώρες συνεχίζουν πιο εντατικά τις έρευνες, θα τονίσουμε ότι διαπράττεται έγκλημα κατά των σημερινών και των μελλοντικών γενεών Ελλήνων.
Διαβάστε το άρθρο το Γιάννη Μπασιά και θα καταλάβετε το τεράστιο έγκλημα της κυβέρνησης, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε με όρους πράσινης ανάπτυξης. Πρόκειται για επιχειρηματολογία για…πράσινα άλογα.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του οικονομικού οφέλους θα πούμε ότι η αξία μόνο των 7 στόχων νότια της Κρήτης ανέρχεται σε 1,4 τρισ. δολάρια των οποίων τα 280 δισ. πάνε στο δημόσιο και τα 70 δισ. στην περιφέρεια. Ταυτόχρονα δημιουργούνται πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας για 50 χρόνια.
Επίσης, δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης υπάρχουν άλλοι 13 στόχοι και δυτικά και νότια του κόλπου της Κυπαρισσίας υπάρχουν άλλοι 4 στόχοι. Πρόκειται για έναν αμύθητο πλούτο 30 στόχων δίχως να υπολογίζουμε πόσοι άλλοι θα υπάρχουν νοτίως της Κάσου, Καρπάθου και Ρόδου. Και τι έχουμε στην λεκάνη του Ηρόδοτου (ελληνικό τμήμα).
Γι΄ αυτό και επιμένουμε ότι είναι τεράστιο έγκλημα η εγκατάλειψη των υδρογονανθράκων.
Αυτό σημαίνει ότι οι γεωτρήσεις στην ελληνική ΑΟΖ, εάν γίνουν χωρίς αργοπορίες, θα επιτρέψουν να αξιολογηθεί το ποσοστό αντικατάστασης των εισαγωγών από την εγχώρια παραγωγή. Είναι ένα μεγάλο βήμα, που αν γίνει, θα ενθαρρύνει διεθνείς και εγχώριους επενδυτές να δραστηριοποιηθούν, διότι η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου απαιτεί πάντοτε κατασκευή υποδομών παραγωγής και μεταφοράς με –μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα– κέρδη σημαντικότερα από αυτά της μεταφοράς φορτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου ή διύλισης εισαγόμενου αργού.
Ο Covid και η εξόρυξη υδρογονανθράκων
Και όμως, από τα τέλη του 2020, σε σύνολο 13 ενεργών Συμβάσεων Παραχώρησης στην Ελλάδα, η γαλλική Total αποχώρησε από το ένα τρίτο των θαλάσσιων παραχωρήσεων που συμμετείχε, η ισπανική Repsol αποχωρεί από δύο χερσαίες παραχωρήσεις όπου συμμετέχει και τα ΕΛΠΕ μελετούν την αποχώρησή τους από τουλάχιστον δυο χερσαίες παραχωρήσεις. Αν και η ΕΔΕΥ (αρμόδια κρατική εταιρεία διαχείρισης υδρογονανθράκων) ενέκρινε τα τελευταία χρόνια τα τεχνικά προγράμματα των εταιρειών για τις αναγκαίες αδειοδοτήσεις, οι οποίες θα επέτρεπαν επιτάχυνση των εργασιών, δεν υπήρξαν θετικά αποτελέσματα.
Συχνά ο ιός Covid, καλείται να παίξει το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος, αλλά αυτό δεν ισχύει. Η συνέργεια γραφειοκρατίας και “πράσινων” προδιαγραφών προκαλούν πολλές αργοπορίες τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά εκτιμάται ότι η παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου το 2025 θα αυξηθεί στα 104 MMbbl την ημέρα και το φυσικό αέριο θα συνεχίσει να επεκτείνει το μερίδιό του στις μεγάλες αγορές. Με την πανδημία, οι βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου υφίστανται ταχύτατες αλλαγές σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρα από τις βλέψεις τους προς τις ανανεώσιμες πηγές, επενδύουν στην παραγωγή υδρογονανθράκων για να καλύψουν την αναδυόμενη ζήτηση στο εγγύς μέλλον.
Η καινοτομία των νέων τεχνολογιών επέτρεψε στις μη συμβατικές γεωτρήσεις να ενισχύσουν την παραγωγή και οι εταιρείες υπηρεσιών εξελίσσονται ραγδαία, βοηθώντας στη μείωση του κόστους των εργασιών γεωτρήσεων και παραγωγής. Η Ελλάδα αγωνίζεται να διατηρήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη θάλασσα, αλλά το πιθανότερο είναι να γίνει ο αποδέκτης διακομιζόμενου φυσικού αερίου. Από την άλλη, Τουρκία, Ισραήλ και Αίγυπτος θα ανταγωνιστούν για την την παροχή πλουσιότερου μείγματος φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές.
Η Αίγυπτος ρυθμιστής
Η Αίγυπτος είναι σήμερα ο ρυθμιστής που εισάγει και εξάγει φυσικό αέριο, κτίζει υποδομές, οργανώνει έρευνες και γεωτρήσεις, νέους γύρους εξερεύνησης και εμπορικούς διαγωνισμούς στο νοτιοδυτικό άκρο της λεκάνης του Ηρόδοτου και στα επαναπροσδιορισμένα όρια με την Ελλάδα νοτίως της Ρόδου και ανατολικά της Κύπρου. Την ίδια στιγμή, Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρος συμφώνησαν στο νέο αγωγό φυσικού αερίου Eastmed.
Σε αντίβαρο, η μεταφορά του φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Αίγυπτο (μέσω της γραμμής Askhelon και El-Arish) μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για μεγάλες πωλήσεις φυσικού αερίου μέσω νέων αγωγών στο μέλλον. Παράλληλα, εξετάζονται σενάρια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από φυσικό αέριο και εξαγωγή προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Αν κι αυτή η προοπτική δεν έχει προβληθεί, αποτελεί βιομηχανική πρακτική που εφαρμόζεται για δεκαετίες. Ιδιαίτερα από εταιρείες ή χώρες παραγωγούς που δεν επενδύουν σε αγωγούς και εγκαταστάσεις υγροποίησης-επαναεροποίησης, επειδή δημιουργούν πρόσθετο κόστος και επιβραδύνσεις.
Οι εκτιμώμενοι πόροι φυσικού αερίου από 30 ελληνικές περιοχές δυτικά, νοτιοδυτικά και νότια της Κρήτης, καθώς και από το Ιόνιο, αντιπροσωπεύουν δυνητικά κοιτάσματα 70-90 τρισ. κυβικά πόδια, δηλαδή 12-15 δισ. βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου. Αυτά θα μπορούσαν να αυξήσουν τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, ωθώντας το κέντρο βάρος των πηγών φυσικού αερίου δυτικότερα. Έτσι η Ελλάδα μπορεί να καταστεί παραγωγός κι όχι μόνο διακομιστής.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Η εξάρτηση της κοινωνία από του υδρογονάνθρακες δεν σχετίζεται μόνο με τις μεταφορές, οι οποίες καταναλώνουν το 65% της παγκόσμιας παραγωγής. Σχετίζεται και με ένα ευρύ πλέγμα παραγώγων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αναγκαίων για την γεωργία μεγάλης κλίμακας, την αγροκτηνοτροφία, την φαρμακοβιομηχανία, τα συστήματα υγείας, την πετροχημεία, τις βιομηχανικές κατασκευές και βιομηχανικές επεξεργασίες, την βιοτεχνία, αλλά και την τέχνη και την παιδεία.
Οι ενεργειακοί πόροι χαμηλής αποδοτικότητας, όπως οι σημερινές ανανεώσιμες πηγές, προορίζονται για την παραγωγή ηλεκτρισμού, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μεγάλων πληθυσμών. Χώρες με υψηλή βιομηχανική δραστηριότητα σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, εκτός από τις επενδύσεις σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, συνεχίζουν να καταναλώνουν άνθρακα και να επενδύουν στην καύση του γαιάνθρακα σε καινούργιες μονάδες και με πιο οικονομικούς καταλύτες. Επεκτείνουν το χρονικό όριο απαλλαγής από την καύση του γαιάνθρακα στο 2038 ή ακόμα στο 2050.
Η διαθεσιμότητα ενέργειας επιτρέπει στους πληθυσμούς να αναπτυχθούν, αλλά η κατανάλωση ενέργειας απαιτεί διαθεσιμότητα ενεργειακών πόρων. Η μείωση της διαθεσιμότητας ορυκτών καυσίμων είναι ο λόγος αναζήτησης ενεργειακής αυτάρκειας κάθε χώρας. Η μείωση των εισροών ενέργειας επιφέρει μείωση της παραγωγικότητας ιδιαίτερα λόγω εξάρτησης της γεωργίας από λιπάσματα, τα οποία βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα.
Το ελληνικό πείραμα επείγουσας απομάκρυνσης από τους λιγνίτες, λαμβάνει μάλλον υπόψη την τάση μείωσης του πληθυσμού και την απουσία υψηλής βιομηχανικής δραστηριότητας, αποτελέσματα της μνημονιακής και μεταμνημονιακής περιόδου. Δεν διορθώνει όμως, ούτε την μία ούτε την άλλη τάση. Η καύση λιγνίτη καλύπτει μόνο το 10% των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα, λόγω χαμηλής θερμικής απόδοσης και έλλειψης επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες.
Το ζήτημα της απολιγνιτοποίησης
Τα υδροηλεκτρικά συμβάλουν με 4%, ενώ με τις αναγκαίες επενδύσεις θα μπορούσαν να καλύψουν μέχρι και 20% των σημερινών αναγκών. Είναι αξιοσημείωτο ότι με πέντε δισ. κυβικά μέτρα εισαγόμενο φυσικό αέριο, που θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια σε 7,5-10 δισ. (260 με 300 Bcf), η Ελλάδα θα υπερβεί κατά πολύ το τωρινό 65% ενεργειακής εξάρτησης από το εξωτερικό. Είναι αξιοσημείωτο ότι από επίσημα στοιχεία, το 2018 (πριν την πανδημία) ο τζίρος (όχι το κέρδος) από τον τουρισμό ξεπέρασε τα 17 δισ. ευρώ, ενώ το κόστος της εισαγωγής υδρογονανθράκων ήταν 10-11 δισ.
Με την πρόοδο της απολιγνιτοποίησης, η κατανάλωση φυσικού αερίου, ως μοναδική σοβαρή ενεργειακή πηγή, θα αυξηθεί δραστικά για να καλύψει τις ανάγκες ηλεκτροπαραγωγής. Για να αποφύγουμε αυτή την εξάρτηση, ένα μέρος του λιγνίτη (εθνικό μερίδιο στην ηλεκτροδότηση της χώρας) θα πρέπει να παραμείνει διαθέσιμο προς εκμετάλλευση μέσα στην χώρα, όχι μόνο για καύση, αλλά για την παραγωγή προϊόντων, όπως του άνθρακα υψηλής τεχνολογίας, του υδρογόνου, αλλά και των χουμικών παραγώγων για την γεωργία.
Με την ίδια λογική, η έρευνα για υδρογονάνθρακες και η εξόρυξη φυσικού αερίου στην Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει δραστικά, ακόμα και να απαλείψει, το τεράστιο ενεργειακό έλλειμμα που δημιουργείται από την ραγδαία απολιγνιτοποίηση. Κάτι που δυστυχώς δεν λέγεται, είναι ότι εκτός από το φυσικό αέριο κάτω από τον βυθό της Ανατολικής Μεσογείου, υπάρχουν και τα λασποηφαίστεια και οι υδρίτες.
Αυτά παρουσιάζονται στην επιφάνεια του βυθού λόγω της απελευθέρωσης μεθανίου, ή λόγω της κατακράτησης μεθανίου μέσα σε πάγο στα επιφανειακά στρώματα του βυθού. Οι ανωτέρω τρεις μορφές παρουσίας μεθανίου ενδιαφέρουν μακροπρόθεσμα τη διεθνή βιομηχανία, αλλά ενισχύουν επίσης την διαπραγματευτική φαρέτρα της Ελλάδας εάν χρησιμοποιηθούν έξυπνα. Όποιος θεωρεί ότι η αποσιώπηση δρα κατευναστικά, θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα.
*Ο Γιάννης Μπασιάς διετέλεσε Προέδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων ΑΕ (EΔEY) από το 2016 μέχρι το 2020. Διαθέτει 33 χρόνια διεθνούς επαγγελματικής εμπειρίας στη γεωλογία και τη γεωφυσική, την οργάνωση τεχνικών έργων και εταιρική διαχείριση για την αξιολόγηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και τη δημιουργία χαρτοφυλακίου πετρελαϊκών πόρων. Έχει διατελέσει για 20 χρόνια Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου Georex, ιδρύοντας θυγατρικές παροχής υπηρεσιών στη Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Τυνησία και Δημοκρατία του Κονγκό. Έχει συμμετάσχει σε πολυετή προγράμματα διεθνούς εμβέλεια στο πετρελαϊκό κλάδο. Έχει διευθύνει ομάδα αξιολόγησης προγραμμάτων έρευνας κοιτασμάτων για το Τέξας, Κολομβία, Υεμένη, Σενεγάλη, Βενεζουέλα, Τυνησία και Κονγκό
ΕΦΚΑ -Απίστευτο κι όμως Ελληνικό: Περιμένει τρία χρόνια να του μετρήσουν τα ένσημα
«Παίρνω τηλέφωνο δεν απαντάει ποτέ κανείς. Είχα πάει από εκεί, μου είπαν να κλείσω ραντεβού. Εγώ συνεχίζω και εργάζομαι. Δεν έχω καταφέρει να επικοινωνήσω με κανέναν»
Στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Mega μίλησε ο κ. Βρεττός ο οποίος περιέγραψε το Γολγοθά που περνάει εδώ και τρία χρόνια με τον ΕΦΚΑ, από τον οποίο περιμένει να του μετρήσουν τα ένσημα.
«Έχω δώσει τα ένσημά μου στον ΕΦΚΑ Κυψέλης εδώ και τρία χρόνια, έχω θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης το 2013. Έχω 44 χρόνια εργασιακού βίου εκ των οποίων το 95% ήταν στα βαρέα και ανθυγιεινά. Περιμένω εδώ και τρία χρόνια να μου δώσουν την απάντησή τους εγγράφως για να μπορέσω να προχωρήσω στη διαδικασία της σύνταξης», περιέγραψε ο κ. Βρεττός.
«Παίρνω τηλέφωνο δεν απαντάει ποτέ κανείς. Είχα πάει από εκεί, μου είπαν να κλείσω ραντεβού. Εγώ συνεχίζω και εργάζομαι. Δεν έχω καταφέρει να επικοινωνήσω με κανέναν», πρόσθεσε ο ίδιος.
Να απαγορευτεί άμεσα η διανομή με μηχανάκι στον καύσωνα
Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού: «Οι διανομείς βρίσκονται εκτεθειμένοι σε πραγματικά εγκληματικές συνθήκες δουλειάς»
«Να απαγορευτεί άμεσα η διανομή με μηχανάκι στον καύσωνα», απαιτεί το Συνδικάτο Επισιτισμού και Τουρισμού Αττικής, τονίζοντας ότι «οι διανομείς βρίσκονται εκτεθειμένοι σε πραγματικά εγκληματικές συνθήκες δουλειάς».
«Η θερμοκρασία στην Αττική έχει φτάσει αυτές τις μέρες πάνω από 40 βαθμούς υπό σκιά και οι διανομείς βρίσκονται εκτεθειμένοι σε πραγματικά εγκληματικές συνθήκες δουλειάς.
Όλες οι μεγάλες αλυσίδες εστίασης, οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες διανομής φαγητού συνεχίζουν κανονικά και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση τη διανομή, βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο τους συναδέλφους διανομείς, οι οποίοι καλούνται να οδηγούν μέσα στον καύσωνα και όχι υπό σκιά μέχρι και 10 ώρες.
Με το άνοιγμα του τουρισμού και της εστίασης, τις κόντρες ανάμεσα στις μεγάλες εταιρείες για το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα, πήγαν σύννεφο όλες οι μεγάλες κουβέντες για τους περίφημους ήρωες και συνεργάτες.
Η κυβέρνηση και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν στην κυριολεξία εγκληματικές ευθύνες για το ότι επιβάλλουν δουλειά για τους διανομείς σε συνθήκες καύσωνα, χιονιά και άλλων επικίνδυνων καιρικών φαινομένων. Αυτό επιβεβαιώνεται με το ότι η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις μαζί με τους εργοδότες αντιμετωπίζουν τη ζωή των εργαζομένων ως κόστος, ως εμπόδιο για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Για αυτό απορρίπτουν πεισματικά τα αιτήματα του Συνδικάτου μας και των Σωματείων στις ταχυμεταφορές σχετικά με μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των διανομέων, την ένταξή τους στα ΒΑΕ, που τέθηκαν στις μαζικές κινητοποιήσεις τους.
Αυτές οι εγκληματικές ευθύνες γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες για τη ζωή των εργαζόμενων διανομέων με το νέο νόμο που ψηφίστηκε, που θα κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη τη δουλειά τους δουλεύοντας στο δρόμο μέχρι και 13 ώρες!
Για τους διανομείς δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από την οργάνωση στο Συνδικάτο, την οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς μαζί με όλους τους εργαζόμενους σε κάθε επιχείρηση ανεξάρτητα την ειδικότητα, τη σχέση εργασίας, τη χώρα καταγωγής. Για να διεκδικήσουμε τα δικά μας συμφέροντα κόντρα στα κέρδη των εργοδοτών, την πολιτική που τα υπηρετεί.
Αυτή πρέπει να είναι η δική μας απάντηση.
Συνεχίζουμε και διεκδικούμε:
- Να απαγορευτεί η εργασία των διανομέων με μηχανάκι σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες.
- Ένταξη των διανομέων στα ΒΑΕ, με επίδομα ανθυγιεινής εργασίας.
- Διασφάλιση όλων των απαραίτητων μέτρων ατομικής προστασίας.
- Εταιρικά μηχανάκια, αποκλειστική ευθύνη της εργοδοσίας ο έλεγχος και η συντήρησή τους.
- Αυξήσεις στους μισθούς, υποχρεωτική ΣΣΕ με 5ήμερο – 7ωρο – 35ωρο».