Η τοξικότητα χτύπησε κόκκινο στο πολιτικό σκηνικό και ο Αλέξης Τσίπρας παρά τα φάλτσα των στελεχών του κατάφερε να ανατρέψει το κλίμα και ο ΣΥΡΙΖΑ από κατηγορούμενος για το διχαστικό λόγο να είναι τώρα κατήγορος του ίδιου του πρωθυπουργού ως τον υποκινητή και προβοκάτορα. Ο Σεπτέμβριος πλησιάζει και πολλοί επιμέρους στόχοι δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί για να ανατραπεί και το πολιτικό σκηνικό οριστικά υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στον πολιτικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις μάχες που δόθηκαν στη Βουλή τόσο στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την κοινωνική πολιτική όσο και στη συζήτηση για τα πανεπιστήμια, πιάνουν δουλειά για να αξιοποιήσουν το διάδρομο που ανοίγεται το επόμενο διάστημα τουλάχιστον μέχρι το Φθινόπωρο.
- Ο εκλογικός αιφνιδιασμός του Σεπτεμβρίου έχει πάψει να είναι αιφνιδιασμός δεν παύει ωστόσο να αποτελεί μια εν δυνάμει ανατροπή έστω κι αν ο κ. Μητσοτάκης επιλέξει να αλλάξει άποψη και να κατηγορηθεί για ηττοπάθεια προκηρύσσοντας εκλογές ακόμη και στο τέλος του Φθινοπώρου.
Η task force το επόμενο διάστημα θα πρέπει να επιταχύνει το βήμα της ώστε το Σεπτέμβριο σε συνδυασμό με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που θα παρουσιάσει ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ να είναι έτοιμος και να ξεδιπλώνεται ήδη ο εκλογικός σχεδιασμός.
Πειστικό πρόγραμμα
Ο πολιτικός σχεδιασμός λοιπόν έχει ως βασική αρχή την πειστικότητα της κυβερνητικής πρότασης σε συνθήκες υποβάθμισης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και απαξίωσης των κομμάτων.
Σε αυτό κρίσιμο ρόλο θα διαδραματίσει η έννοια της σταθερότητας αυτού του προγράμματος για να να μην επαναληφθούν τα φαινόμενα του «προγράμματος Θεσσαλονίκης» της προηγούμενης διακυβέρνησης το οποίο αν και σε μεγάλο μέρος του υλοποιήθηκε ωστόσο σε κομβικά ζητήματα και εξαιτίας των μνημονιακών καταναγκασμών ή περιορισμών έμεινε στα χαρτιά.
- Αυτό είναι ένα από τα στοιχήματα που βάζουν στην Κουμουνδούρου και όπως όλα δείχνουν θα αποφευχθούν οι παγίδες που δημιουργεί ο μαξιμαλισμός των προτάσεων.
Εξάλλου η πλειοδοσία δεν είναι και ευχάριστη στα αυτιά των κεντρώων ψηφοφόρων ή του μεσαίου χώρου οι οποίο αποστρέφονται τους λαϊκισμούς και τις υπερβολές. Γι’ αυτό και από το Συνέδριο κιόλας ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη περιγράψει το σχέδιο διακυβέρνησης των 5 +1 σημείων πάνω στο οποίο καλεί τις προοδευτικές δυνάμεις σε συνθήκες νέας κοινωνικής έκρηξης και οικονομικής κρίσης να δώσουν διέξοδο στους πολίτες ως μίνιμουμ πρόγραμμα εξόδου τα άμεσα και ζωτικά προβλήματα.
Ζήτημα επιβίωσης
Η μάχη της ακρίβειας φαίνεται ότι έχει χαθεί για την κυβέρνηση η οποία από την πρώτη στιγμή άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς να βάλει κανένα φρένο στις διαρκείς ανατιμήσεις σε όλα τα βασικά καταναλωτικά αγαθά συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας και των καυσίμων που ήταν και η βασική αιτία της έκρηξης του πληθωρισμού στην Ελλάδα.
Από την αξιωματική αντιπολίτευση αυτό που σημειώνουν είναι ότι οι πολίτες πλέον έχουν καθαρή εικόνα για το πως πραγματικά εκτοξεύτηκε το κόστος διαβίωσης στη χώρα καθώς οι επιλογές Μητσοτάκη ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας πολύ πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι αποκρυσταλλωμένες σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Αναμφίβολα το σημείο κλειδί στη μακρά ή σύντομη εκλογική περίοδο είναι η ακρίβεια και παράλληλα το κρισιμότερο ίσως πρόβλημα που πολλαπλασιάζει τη φτώχεια είναι το ζήτημα της στέγης.
Τεχνοκρατική επάρκεια
Παράγοντας καθοριστικός λοιπόν πέρα από την πειστικότητα και τη ρεαλιστικότητα των προτάσεων που κατατίθενται στο δημόσιο διάλογο είναι η πειστικότητα της πρότασης.
Ο αγώνας δρόμου που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά με τον ίδιο του τον εαυτό, τον κακό εαυτό.
- Με τις εσωτερικές αλλαγές και τον πλήρη μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να ολοκληρώσει τη μισή διαδρομή. Η άλλη μισή είναι η ανατροπή του σκηνικού και να φανεί ότι ο ίδιος και τα στελέχη του έχουν πλέον την εμπειρία να αποφύγουν τα λάθη της πρώτης φορά αριστερά.
Ουσιαστικά πρόκειται για την αποτύπωση της τεχνοκρατικής επάρκειας που πρέπει να παρουσιάζει προς τους πολίτες και ιδιαίτερα απέναντι στην ΝΔ και την κυβέρνηση. Η σωρευμένη αριστεία των με τη βούλα τεχνοκρατών του νεοφιλελευθερισμού δεν έχει να επιδείξει ανάλογο έργο και επάρκεια παρά τις πολλές υποσχέσεις των ορκισμένων οπαδών του τεχνοκρατισμού.
- Ωστόσο το think tank του Αλέξη Τσίπρα αυτή την έννοια είχε και θα αποτελέσουν μέρος του κυβερνητικού κορμού μια μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόσωπα όπως ο κ. Φαραντούρης ή ο Γρηγόρης Γεροτζιάφας έχουν ήδη βγει μπροστά. Ακολουθούν σειρά στελεχών και προσώπων με αντίστοιχο προφίλ σε όλους τους τομείς με τους στενούς συνεργάτες του κ. Τσίπρα να μην κρύβουν ότι από τη στιγμή που τους κάλεσε ο κ. Τσίπρας έχουν κάνει τη διαφορά για την επικοινωνιακή και αντιπολιτευτική επάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ.
Του Σωτήρη Μπολάκη
Ανδρέας Ξανθός: «Σαφής η επιλογή τοξικότητας και ακραίας πόλωσης από τον Μητσοτάκη»
“Είναι σαφής η πολιτική επιλογή του πρωθυπουρού για τοξικότητα και ακραία πόλωση μέχρι τις εκλογές. Μόνο που ούτε αυτή η «συνταγή» θα αποδώσει καρπούς. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έβγαλε τα «πολιτικά του λεφτά» το 2019. Η επανάληψη του σήμερα εκλαμβάνεται από την πλειονότητα των πολιτών ως φάρσα” επισημαίνει ο πρώην υπουργός Υγείας στην “Αυγή”.
Σας έπεισε η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας; Θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έτοιμος για την εκλογική μάχη; Το μήνυμα της πολιτικής αλλαγής κερδίζει έδαφος; Ποιο είναι το κλίμα που εισπράττετε και από την Κρήτη;
Είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης, σε μια φάση ραγδαίας φθοράς της κυβέρνησης και συσσωρευμένης δυσαρέσκειας των πολιτών, κάνει διαρκώς στάθμιση του πολιτικού ρίσκου σε συνάρτηση με το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Η δήθεν θεσμική προσήλωση είναι για γέλια, όταν την επικαλείται ένας Πρωθυπουργός που λειτουργεί αντιθεσμικά σε όλα τα επίπεδα: από την αδιαφανή διαχείριση της πανδημίας και την «εργαλειοποίηση» των ειδικών, μέχρι τη στοχοποίηση εισαγγελέων και δημοσιογράφων που διερευνούν σκανδαλώδεις υποθέσεις. Η αποφυγή μιας μη διαχειρίσιμης ήττας στις εκλογές, είναι το μόνο μέλημα του κ. Μητσοτάκη και του συστήματος εξουσίας που τον στηρίζει με προκλητικό και προσβλητικό για τη νοημοσύνη μας τρόπο. Το αίτημα της αλλαγής πορείας στα πολιτικά πράγματα και της βιώσιμης κοινωνικά εξόδου από τις επάλληλες κρίσεις (υγειονομική, ενεργειακή, πληθωριστική), ενισχύεται καθημερινά. Το βλέπουμε παντού, από τη Θεσσαλονίκη που επισκέφθηκα πριν λίγες μέρες, μέχρι την Κρήτη που ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το πολιτικό προβάδισμα.
Ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής συνέδεσε τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με την εμπρηστική επίθεση στον Real Fm. Πως σχολιάζετε;
Πρόκειται για αδιανόητη αθλιότητα και χυδαιότητα. Ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως φανατικό και μισαλλόδοξο τρολ του διαδικτύου. Είναι σαφής η πολιτική του επιλογή της τοξικότητας και της ακραίας πόλωσης μέχρι τις εκλογές. Μόνο που ούτε αυτή η «συνταγή» θα αποδώσει καρπούς. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έβγαλε τα «πολιτικά του λεφτά» το 2019. Η επανάληψη του σήμερα εκλαμβάνεται από την πλειονότητα των πολιτών ως φάρσα.
Πάμε τώρα στο κομμάτι που έχετε και μεγαλύτερη αρμοδιότητα, αυτό της Yγείας. Φαίνεται ότι κάθε καλοκαίρι ζούμε ένα deja vu χαλάρωσης για χάρη του τουρισμού και μία αναπόφευκτη άνοδο των επιδημιολογικών δεδομένων. Φέτος, μάλιστα, σε πολύ χειρότερο βαθμό συγκριτικά με πέρυσι. Τι φταίει για τη συγκεκριμένη εξέλιξη;
Πληρώνουμε ήδη το τίμημα της πρόωρης κατάργησης -και όχι απλά χαλάρωσης- όλων των προληπτικών και περιοριστικών μέτρων. Παρά τις προειδοποιήσεις του ΠΟΥ και του ECDC. Δεν πρόκειται μόνο για κυβερνητική επιπολαιότητα και ανευθυνότητα. Είναι στην πραγματικότητα η νεοφιλελεύθερη λογική που λέει ωμά: «αρκετά με την προστασία της Δημόσιας Υγείας, αρκετά με τους ειδικούς, ώρα να λειτουργήσει η αγορά με οποιοδήποτε κόστος» ! Υποτιμώντας για άλλη μια φορά τον κίνδυνο ενός ανεξέλεγκτου επιδημικού κύματος που θα δοκιμάσει σκληρά και το ΕΣΥ αλλά και την οικονομία και την κοινωνία. Είναι άλλο πράγμα να συμβιώνουμε με τον ιό και άλλο να τον αγνοούμε. Δεν μπορεί στο όνομα της «με κάθε θυσία επιστροφής στην κανονικότητα», να απενοχοποιείται η μόλυνση από τον SARS-CoV-2, να υποβαθμίζονται οι επιπτώσεις του long covid, να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην αποδιοργάνωση των δημόσιων δομών υγείας και στην εξάντληση των αντοχών του ανθρώπινου δυναμικού τους. Χρειάζεται επειγόντως επανεκτίμηση των επιδημιολογικών δεδομένων και μέτρα ανάσχεσης της διασποράς, όπως η υποχρεωτική χρήση μάσκας υψηλής προστασίας ( με διατίμηση) σε όλα τα ΜΜΜ και στους κλειστούς χώρους. Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται ενδυνάμωση και καλή προετοιμασία του ΕΣΥ, ειδικά της προνοσοκομειακής φροντίδας.
Παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, οι υγειονομικοί μεταφέρουν μία εικόνα κατάρρευσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, 2,5 χρονιά μετά την έναρξη της πανδημίας. Ποια είναι η πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη στήριξη του ΕΣΥ;
Η εικόνα αποδιοργάνωσης των δημόσιων δομών και εξάντλησης των αντοχών του ΕΣΥ και των ανθρώπων του είναι αδιαμφισβήτητη. Υπάρχει συσσωρευμένη κόπωση, συρρίκνωση της τακτικής λειτουργίας των νοσοκομείων (ιδιαίτερα των χειρουργείων), συνεχές burn out του προσωπικού, ανασφάλεια των συμβασιούχων, απόγνωση όσων είναι εδώ και 1 χρόνο σε αναστολή εργασίας και κυρίως απογοήτευση του συνόλου των εργαζομένων για το μέλλον και την προοπτική του ΕΣΥ. Χρειάζεται επειγόντως «ανάταξη» και «αναζωογόνηση» του Δημόσιου Συστήματος Υγείας με έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό του και με προτεραιότητα την αντιστροφή του κύματος παραίτησης και μετανάστευσης νέων γιατρών. Οι κρίσιμες προτεραιότητες ενός αριστερού-προοδευτικού προγράμματος υγείας είναι:
1. Αντιμετώπιση της κρίσης στελέχωσης του ΕΣΥ με μηχανισμό μόνιμης κάλυψης των κενών λόγω συνταξιοδότησης, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, επιστροφή των εργαζομένων που είναι σε αναστολή και 15.000 στοχευμένες προσλήψεις σε βάθος 3ετίας για την ανάπτυξη νέων υπηρεσιών.
2. Γενναία μισθολογική αναβάθμιση των γιατρών και των υπόλοιπων εργαζομένων του ΕΣΥ, ένταξη στα ΒΑΕ, νέα δέσμη κινήτρων (εργασιακών, οικονομικών, κοινωνικών εκπαιδευτικών, επιστημονικής εξέλιξης) για την προσέλκυση ιατρικού δυναμικού στο ΕΣΥ, με ειδική μέριμνα για τις δυσπρόσιτες -νησιωτικές περιοχές αλλά και τις άγονες ειδικότητες και ιατρικές θέσεις σε όλη τη χώρα.
3. Ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στην ΠΦΥ και στο θεσμό του οικογενειακού γιατρού με προτεραιότητα την ενίσχυση των δημόσιων δομών (ΚΥ-ΤΟΜΥ-ΠΙ).
4. Ενίσχυση των προϋπολογισμών του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ, με τελικό στόχο τη σύγκλιση με το μέσο ευρωπαϊκό όρο στις δημόσιες δαπάνες υγείας (7% του ΑΕΠ).
5. Περιορισμός των ιδιωτικών δαπανών υγείας, μέσα από τη μείωση της συμμετοχής στο κόστος φαρμάκων και την αυξημένη κάλυψη αναγκών που επιβαρύνουν τα νοικοκυριά (οδοντιατρική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, αποκλειστικές νοσοκόμες, νοσηλεία σε δομές αποκατάστασης, ειδική αγωγή, ψυχοθεραπεία, γηριατρική φροντίδα, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή κλπ.) είτε μέσα από τις δημόσιες δομές είτε με επιπλέον παροχές από τον ΕΟΠΥΥ.