Στην νέα ταινία του πάλαι ποτέ σημαντικού δημιουργού «Μια κρυφή ζωή» ο βασισμένος σε αυθεντικά γεγονότα αγώνας αντίστασης ενός αντιρρησία συνείδησης στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετατρέπεται σε ακόμη μια φιλοσοφική αλληγορία που δεν κρύβει τις θρησκευτικές καταβολές της (ο Γιέγκερστετερ μετά το θάνατό του αγιοποιήθηκε από την καθολική εκκλησία). Από τα υπόλοιπα νέα φιλμ ξεχωρίζει με διαφορά η δυνατή δουλειά του Γιώργου Αυγερόπουλου στο ντοκιμαντέρ «Agora II – Δεσμώτες» που αποτελεί το πιο άρτιο και διεξοδικό φιλμ που έχει φτιαχτεί μέχρι σήμερα πάνω στην ελληνική κρίση.

Μία Κρυφή Ζωή (A Hidden Life) (**)

Δραματική αμερικανικής παραγωγής 2019 (174)

Σκηνοθεσία: Τέρενς Μάλικ 

Πρωταγωνιστούν: Αουγκουστ Ντίελ, Βαλερί Πάχνερ, Ματίας Σένερτς, Μπρούνο Γκαντς, Μαρία Σιμόν, Μάικλ Νίκβιστ, Τομπίας Μορέτι, Ούλριχ Μάτες, Γιούργκεν Πρόχνοφ

Η αληθινή ιστορία του Φρανς Γιέγκερστετερ, του αυστριακού αντιρρησία συνείδησης που αρνήθηκε να πολεμήσει με τους ναζί κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τελικά εκτελέστηκε στο Βερολίνο το 1943.

Ατέλειωτα και μεγαλόπνοα πλάνα που αποθεώνουν την ομορφιά της ζωής και της φύσης. Φιλοσοφικοί στοχασμοί με την μορφή των καθιερωμένων (για τους γνώστες του φιλμικού έργου του Τέρενς Μάλικ) voiceovers. Λυρικές εικόνες ενός επιβλητικού τοπίου σε όλες τις εποχές του χρόνου (τα χιονισμένη αυστριακά βουνά διαδέχονται καταπράσινα λιβάδια) σε αντιδιαστολή με το πρόσωπο του κακού που αποκαλύπτεται στο φιλήσυχο χωριό όταν ο «εμπνευστικός» ηγέτης σημάνει τα τύμπανα του πολέμου. Το αντιπολεμικό point του φιλμ τονίζεται όχι με τον τρόπο που θα περίμενε κάποιος αλλά με τη συνήθη – και οριακά αφελή- εικονοκλαστική μεγαλοπρέπεια του Μάλικ. Οι εικόνες της εξωτερικής φρίκης (του πολέμου) απουσιάζουν για χάρη της εσωτερικής και βασανιστικής διαμάχης που διεξάγει ο ήρωας όταν συνειδητοποιεί ότι η στάση του θα είναι μοιραία όχι μόνο για εκείνον αλλά και για την ίδια την οικογένεια του που ήδη αντιμετωπίζεται από τους παλιούς φίλους και συγχωριανούς ως εχθροί και προδότες της πατρίδας. Ο Μάλικ κατανοεί την επιλογή του Γιέγκερστετερ και προσπαθεί να μας την δικαιολογήσει με κάθε τρόπο. Αναπόφευκτα καταφεύγει σε απλοϊκές ή θρησκευτικές λύσεις που όχι μόνο δεν αρκούν για να δοθούν οι κατάλληλες απαντήσεις στην ανυποχώρητη στάση του ήρωα αλλά επιπλέον αποδυναμώνουν τον ιδεολογικό πολιτικό χαρακτήρα μιας πράξης που εστιάζει μόνο στο πνευματικό κομμάτι της. Είναι μεν η πιο φιλική προς το μέσο θεατή ταινία του Μάλικ εδώ και καιρό αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι εφάμιλλη του παλιού αριστουργήματός του «Μέρες παραδείσου».