Τον Γιάννη τον βλέπαμε στην άκρη του πάγκου της ΑΕΚ, στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν οι «κιτρινόμαυροι» είχαν κάνει ένα αδιανόητο παιδομάζεμα, αλλά αργήσαμε πολύ να τον δούμε στο παρκέ.
Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή είχα ρωτήσει τον Φώτη Κατσικάρη σχετικά με το τι βλέπει από τον ψιλόλιγνο Καρδιτσιώτη πιτσιρικά στην προπόνηση και μου είχε κάνει ιδιαίτερη μνεία για τα χέρια του, την γρήγορη αντίληψη και το υψηλό μπασκετικό του IQ. Παρά τα λίγα χρόνια μπάσκετ που είχε πριν κατέβει στην Αθήνα.
Στην «Ένωση», πάντως, άργησε να παίξει αλλά όταν «τον έριξαν στην φωτιά», έδειξε πολύ γρήγορα ότι ο χρόνος θα δούλευε υπέρ του. Κάπως έτσι ξαφνικά, πατήθηκε ένα κουμπί και πριν καλά-καλά καταλάβουμε τι έγινε διακτινίστηκε μέχρι την Βαρκελώνη, για τα playoffs της σεζόν 2014-2015.
Αυτό ήταν και το λεγόμενο turning point της καριέρας που μπήκε σε άλλα μονοπάτια, μόλις υπέγραψε στον Ολυμπιακό. Στον Πειραιά, ο ψηλός με την μεγάλη καρδιά ένιωσε ότι βρήκε μία μεγάλη οικογένεια. Έκανε τις πρώτες φιλίες για ξενύχτι και διασκέδαση, κέρδισε την αποδοχή της κερκίδας επειδή τιμούσε όσο λίγοι την φανέλα και κάποια στιγμή αισθάνθηκε ότι στο «λιμάνι», ενδεχομένως και να ρίξει άγκυρα μία για πάντα.
Γι’ αυτό και απαρνήθηκε την πιο τιμητική πρόταση από το ΝΒΑ και τον Γκρεγκ Πόποβιτς των Σαν Αντόνιο Σπερς, που θα μπορούσε να απογειώσει το μπασκετικό του status. Γι’ αυτό και βγήκε μπροστά στο Final 4 του Βερολίνου κόντρα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Γιατί ένιωθε ότι αν δεν προστατεύσει εκείνος το σπίτι του, ποιος θα το κάνει;
Οι «σφαλιάρες» που τον χτύπησαν κατακέφαλα, αμά τη αφίξη του Ντούσαν Ίβκοβιτς κι εντεύθεν και ο τσακωμός με τους ιδιοκτήτες της ομάδας, Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο, ήταν ίσως το καλύτερο μάθημα που θα μπορούσε να πάρει και δίχως άλλο αποτέλεσαν το έναυσμα για την ολική επαναφορά του “Bourou” μέσα από έναν δύσβατο και μοναχικό δρόμο.
Τον ψηλό τον γνώρισα καλά και γίναμε φίλοι το 2010, οπότε ομολογώ ότι δεν είναι εύκολο να είμαι απόλυτα αντικειμενικός μαζί του. Ήταν τότε όταν το στίγμα της τηλεφωνικής συνομιλίας με τον μετέπειτα πεθερό του, Μάκη Ψωμιάδη, «ανάγκασε» πολλούς φίλους και γνωστούς του να του γυρίσουν την πλάτη. Ξαφνικά σε ένα βράδυ ο Γιάννης Μπουρούσης δεν έγινε απλά ανεπιθύμητος, αλλά του βγήκε και το όνομα του ντοπαρισμένου, έτσι απλά επειδή δεν ήταν και ο καλύτερος χειριστής της ελληνικής γλώσσας ή επειδή ήταν μακριά η γλώσσα του.
Όπως σε πολλές περιπτώσεις, η ξενιτιά και η απόρριψη σου δίνει κίνητρο να ανακαλύψεις καλύτερα τον εαυτό σου, έτσι και στην περίπτωση του πρώην αρχηγού της Εθνικής ομάδας, η διετία στο Μιλάνο έβαλε τα θεμέλια για τον απόλυτο μπασκετικό εξαγνισμό που συντελέστηκε στην δεύτερη δεκαετία της μπασκετικής του διαδρομής.
Ο Μπουρούσης του Ολυμπιακού «έφαγε τα σκατά του» και το καλοκαίρι του 2011, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του! Όταν μετά από πέντε χρόνια θα ξαναγύριζε, η μοίρα τον είχε καταστήσει περιζήτητο στην Ευρώπη και με ζήτηση ακόμη και στο ΝΒΑ.
Η ιστορία του απέδειξε ότι είναι φτιαγμένος για τα δύσκολα. Η απόρριψη, η περιφρόνηση και η αμφισβήτηση ήταν ανέκαθεν το πιο αποδοτικό «φάρμακο» για το DNA του. Συνέβη με τους «ερυθρόλευκους» και έφτασε να διαδραματίζει βασικό ρόλο στην Ρεάλ Μαδρίτης. Συνέβη και με την «βασίλισσα» (όταν πλέον τα γόνατά του δεν τον βαστούσαν) και την επομένη χρονιά ήταν ίσως ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη στην Λαμποράλ Κούτσα! Συνέβη και όταν δεν ήρθε το μεγάλο συμβόλαιο από την ΤΣΣΚΑ ή την Φενερμπαχτσέ και επέλεξε να φορέσει τα «πράσινα» για να βοηθήσει στην αποκαθήλωση του Ολυμπιακού των δύο σερί πρωταθλημάτων.
Δεν συνέβη με την μεγάλη του αγάπη, την Εθνική ομάδα, επειδή ο ίδιος επέλεξε να μην την απαρνηθεί ποτέ. Ακόμη και αν κουτσαίνει ή παίζει με ενάμιση πόδι. Γιατι δεν θα άντεχε να ακούσει το παραμικρό από τον κάθε πικραμένο που θα τον κράξει πίσω από την ανωνυμία του πληκτρολογίου για ένα «κεφάλαιο» που πονάει όσο λίγοι. Γι’ αυτό και δεν έλλειψε ούτε ένα καλοκαίρι (από το 2015 και μετά) από το εθνικό κάλεσμα.
Εδώ και λίγους μήνες, όμως, ηχεί ολοένα και πιο έντονα στα αυτιά του το καμπανάκι του αποχαιρετισμού. Η έξαρση της πανδημίας την άνοιξη του 2020 και η πρώτη καραντίνα τον βρήκε στο Λας Πάλμας και δυσκόλεψε την απόφασή του. Η απουσία υποχρεώσεων για την Εθνική ομάδα το περασμένο καλοκαίρι επιτάχυνε το αντίο και απλά η δεύτερη καραντίνα επί ελληνικού εδάφους αυτή τη φορά και η πρόταση του Περιστερίου, καθυστέρησε για λίγο την απόφασή του.
Στην δυτική όχθη, όμως, δεν υπήρχε ούτε δυσκολία, ούτε κίνητρο, ούτε απόρριψη, ούτε στοίχημα. Και όταν ο Γιάννης δεν έχει κάτι να αποδείξει και συνάμα έχει πλέον κορεστεί μέσα στα γήπεδα, μοιραία φτάνει το πλήρωμα του χρόνου.
Σχεδόν 38 ετών, ο Καρδιτσιώτης ψηλός αποχωρεί από το μπάσκετ πλήρης ημερών, εμπειριών, διακρίσεων και επιτυχιών και μακάρι να βγω ψεύτης, θα αργήσουμε να ξαναδούμε Έλληνα σέντερ με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και το ταμπεραμέντο.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δύσκολα θα μείνει κοντά στο μπάσκετ. Η έντονη και ζωντανή προσωπικότητά του, όμως, αρκεί για να πετύχει με ο,τιδήποτε άλλο και να καταπιαστεί. Καλός πολίτης Γιαννάρα και ευχαριστούμε για τις εξαιρετικές στιγμές μέσα στο παρκέ.
Γιάννη χάσαμε….
Λάθος και το διορθώνω αμέσως..
Γιάννη ξαναχάσαμε!
Οι Σανς προηγούνται με 2-0 στη σειρά των τελικών του ΝΒΑ και στον ουρανό του Μιλγουόκι, όπως λέει και το παλιό δημώδες άσμα, πολλή μαυρίλα πλάκωσε , μαύρη σαν καλιακούδα!
Αντιθέτως, ελέω και του ονόματος των Σανς, πάνω από το Φοίνιξ ο ήλιος τυφλώνει!
Από την Αριζόνα η σειρά ταξιδεύει τώρα στο Γουϊσκόνσιν και οι Μπακς έχουν μπροστά τους μια αποστολή αυτοκτονίας, που ωστόσο είναι déjà vu από τους ημιτελικούς της Ανατολής απέναντι στους Νετς…
Και εκεί βρέθηκαν στο 0-2, είχαν πάλι μειονέκτημα έδρας, αλλά έσυραν το γαϊτανάκι στο SevenHeaven και το διέπραξαν!
Λέων, αλλά ένας!
Δεν είναι βεβαίως κάθε μέρα του Αϊ Γιαννιού, αν και ο λεγάμενος χθες το βράδυ προσπάθησε να ανατρέψει την κρατούσα άποψη και ν’ αποδείξει ότι ο ένας μπορεί, διάβολε, να νικήσει τους πέντε…
Το πάλεψε, το κόντεψε, λύσσαξε για να το καταφέρει, αλλά στο τέλος, οι πέντε νίκησαν τον έναν.
Ήταν ένας, αλλά λέων!
Για την ακρίβεια και σε σχέση με το αποτέλεσμα, ήταν λέων, αλλά ένας…
Στο δια ταύτα τώρα, διότι περισσότερο από κοσμητικά επίθετα, αποθεωτικά σχόλια, εγκώμια και τα τοιαύτα, ο Γιάννης έχει ανάγκη από ένα εφάμιλλο -και πάντως όχι ελλειμματικό, ούτε να κυκλοφορεί σαν τα μονά-ζυγά στον δακτύλιο- supportingcast…
Οι πιθανότητες του 6.9%
Στην εβδομηνταπεντάχρονη ιστορία του ΝΒΑ, εκτυλίχθηκαν 434 σειρές playoffs οι οποίες άρχισαν με σκορ 2-0, ανεξαρτήτως του ποια ομάδα είχε το πλεονέκτημα έδρας…
E, λοιπόν από αυτές τις 434 σειρές, μονάχα σε 30 έχει συντελεσθεί η ανατροπή με την πρόκριση της ομάδας που βρέθηκε πίσω με 0-2.
Ποσοστό μόλις 6.9%!
Βεβαίως τα playoffs της περιόδου 2020-21 βρίθουν τέτοιων περιπτώσεων, οπότε οι Μπακς έχουν έναν λόγο να αισιοδοξούν, υπό τον απαράβατο όρο ότι θα βελτιώσουν το παιχνίδι τους, θα θωρακίσουν την άμυνα τους και θα έχουν… στάνταρ εξοπλισμό στην επίθεση.
Το 11.4% των τελικών
Προϊούσης της εφετινής postseason επέστρεψαν από το 0-2 και προκρίθηκαν οι Κλίπερς πρώτα με τους Μάβερικς (4-3) σε μια παράδοξη, πρωτοφανή και… ανώμαλη σειρά που σημαδεύθηκε από έξι breaks και ύστερα με τους Τζαζ (4-2) και το καλό τρίτωσε με τους Μπακς κόντρα στους Νετς.
Οι Μπακς μπορούν πάντως να πάρουν παραπάνω κουράγιο, διότι σε σειρές τελικών το 6.9% της συνολικής ποσόστωσης, αυξάνεται σε 11.4%.
Απ’ το ολότελα, διάβολε, καλή κι η Παναγιώταινα!
Σε 35 περιπτώσεις που μια ομάδα προηγήθηκε με 2-0, στις 31 δεν υπήρξε ανατροπή και τα πράγματα εξελίχθηκαν φυσιολογικά.
Τέσσερις ομάδες όμως βάδισαν κόντρα στο κύμα και έκαψαν το σενάριο!
1969: Οι Σέλτικς και ο Τζέρι Γουέστ
Την αρχή έκαναν οι Σέλτικς οι οποίοι το 1969 βρέθηκαν στο 0-2 και με μειονέκτημα έδρας απέναντι στους Λέικερς, αλλά εντέλει επιβλήθηκαν με 4-3 και στέφθηκαν πρωταθλητές, στον τελευταίο θρίαμβο που έφερε τη σφραγίδα του Μπιλ Ράσελ.
Συν τοις άλλοις σε αυτή τη σειρά συνέβη για πρώτη και τελευταία φορά έως τώρα κάτι παράδοξο και οξύμωρο: MVP αναδείχθηκε ο Τζέρι Γουέστ που αγωνιζόταν στους ηττημένους Λέικερς!
1977: Οι Μπλέιζερς και ο Μπιλ Γουόλτον
Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1977, βάδισαν στα χνάρια των Σέλτικς οι Μπλέιζερς οι οποίοι από το 0-2 κόντρα στους Σίξερς και ενώ είχαν απολέσει το πλεονέκτημα έδρας, πέτυχαν τέσσερις απανωτές νίκες και κατέκτησαν τον μοναδικό τίτλο στην ιστορία τους με σκορ 4-2, προεξάρχοντος του Μπιλ Γουόλτον.
2006: Οι Χιτ και τα όργια του “Flash”
Το 2006, οι Μάβερικς προηγήθηκαν με 2-0 απέναντι στους Χιτ και στις αρχές της τέταρτης περιόδου του τρίτου τελικού είχαν διψήφιο προβάδισμα, αλλά τότε εμφανίσθηκε ως από μηχανής Θεός ο Ντουέιν Γουέιντ.
Το αποτέλεσμα: η ομάδα του Μαϊάμι με τον πρόεδρο τους Πατ Ράιλι στον πάγκο (κι ενώ ο ίδιος είχε σχολάσει τον Δεκέμβριο τον Σταν Βαν Γκάντι) και με τον «Flash» να οργιάζει, σόκαραν τους Τεξανούς και ανέβηκαν στο θρόνο για πρώτη φορά στα χρονικά.
Όσο για την ομάδα του Ντάλας το πεπρωμένο της έγραφε ότι θα έπαιρνε το αίμα της πίσω στους τελικούς του 2011…
2016: Οι Καβαλίερς και το λάβαρο του ΛεΜπρόν
Η τετραλογία ολοκληρώθηκε και μάλιστα κορυφώθηκε στους αλήστου μνήμης τελικούς του 2016 ανάμεσα στους Γουόριορς και στους Καβαλίερς.
Οι υπερασπιζόμενοι τα σκήπτρα της προηγούμενης σεζόν «Dubs» είχαν καταρρίψει το ρεκόρ των Μπουλς (του 1996) με 73 νίκες και 9 ήττες στην κανονική περίοδο και επέζησαν της δραματικής σειράς των τελικών της Δύσης απέναντι στους Θάντερ, επιστρέφοντας από το 1-3 στο 4-3.
Στους τελικούς οι Γουόριορς προηγήθηκαν με 2-0 και με 3-1, αλλά –με το συμπάθιο κιόλας για την αγοραία έκφραση… τον ήπιαν!
Ο (εμπνεόμενος από την κινηματογραφική τριλογία του «Νονού») ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο Καϊρί Ερβινγκ, ο Κέβιν Λοβ και οι λοιποί σύντροφοι τους σήκωσαν το λάβαρο της αντίστασης, πέτυχαν τρεις απανωτές νίκες (με την τελευταία να συντελείται στο Οκλαντ) αναρριχήθηκαν στο θρόνο για πρώτη φορά και ξόρκισαν τους δαίμονες που κατέτρυχαν το Κλίβελαντ από το 1964 όταν οι Μπράουνς είχαν στεφθεί πρωταθλητές στο NFL.
Κατόπιν τούτου στην αποστολή αυτοκτονίας των Μπακς ταιριάζει με την απαραίτητη παραποίηση, η αρχαιοελληνική ρήση…
Ιδού (όχι η Ρόδος, αλλά) το Φοίνιξ, ιδού και το πήδημα!
Το επίπεδο του Σα οδήγησε στην επιλογή Βάτσλικ
Ο Ολυμπιακός σε αρκετές αγωνιστικές περιόδους είχε στραφεί και ποντάρει σε πραγματικά πολύ καλούς τερματοφύλακες τα τελευταία χρόνια.
Από τον Ρομπέρτο στον Ζοσέ Σα και τώρα στην επιλογή του Τσέχου Βάτσλικ. Από ελληνικής πλευράς βέβαια πρέπει να πάμε πίσω στον Νικοπολίδη όμως η νέα γενιά στον Ολυμπιακό έχει τον πολλά υποσχόμενο Τζολάκη.
Ας μπούμε όμως στο κυρίως θέμα μας. Ο Ζοσέ Μπα μπήκε στην ποδοσφαιρική… καθημερινότητα του Ολυμπιακού το 2018 ως δανεικός από την Πόρτο. Στη συνέχεια οι Ερυθρόλευκοι βλέποντας ότι με τα χρώματά τους ο Πορτογάλος έκανε τις κορυφαίες εμφανίσεις της καριέρας του και κλήθηκε και στην Εθνική της πατρίδας του επένδυσαν ακόμα περισσότερο πάνω του. Στον πρωταθλητή Ελλάδας ο Σα βίωσε τις τοπ στιγμές της ποδοσφαιρικής του πορείας, κάτι που το αναγνωρίζει και ο ίδιος και βέβαια προσέφερε πολλά.
Η μεταγραφή του Ζοσέ Σα στη Γουλβς θα αποφέρει ένα ποσό κοντά στα 10 εκατ. ευρώ στους Πειραιώτες ενώ στο deal επρόκειτο να μπει και ποσοστό μεταπώλησης. Ουσιαστικά επενδύοντας σε έναν πολύ ποιοτικό τερματοφύλακα και σε μία τέτοια καλή επιλογή ο Ολυμπιακός επιβραβεύτηκε και αγωνιστικά και οικονομικά.
Για την αγορά του Σα ο Ολυμπιακός έδωσε 2.5 εκατ. ευρώ, οπότε το ποσό που θα πάρει είναι για τα καλά μεγαλύτερο. Εάν το δει κανείς συνολικά είναι από τις κορυφαίες πωλήσεις των Πειραιωτών στη θέση του γκολκίπερ.
Ο Ζοσέ Σα ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη που φέρνει τον Βάτσλικ
Το όνομα του Τσέχου διεθνούς και βασικού με την Εθνική της πατρίδας του στο Euro φιγούραρε καιρό τώρα στη λίστα του Ολυμπιακού. Καλά καλά πριν μπει ο Ιούνιος. Όμως όταν μιλάμε για deals εκατομμυρίων που εμπλέκεται ο κορυφαίος agent Μέντες θέλει χρόνο. Η υπόθεση του Σα ήταν στο… περίμενε λόγω της μεταγραφής του Πατρίσιο στη Ρόμα από τη Γουλβς αλλά και της μετακίνησης του Λόπεθ στη Μαρσέιγ από τους Ιταλούς. Εδώ και λίγα 24ωρα όμως κλείδωσε για τα καλά.
Ο Ολυμπιακός σε όλο αυτό το διάστημα κοίταξε και άλλες περιπτώσεις. Ο Φαμπιάνο ήταν εφικτό να κλείσει αλλά ο Βραζιλιάνος δεν θεωρήθηκε αντάξιος του Σα ως προς τη διάδοχη κατάσταση. Ο Μπιζότ ναι είναι καλός γκολκίπερ όμως ο Βάτσλικ κρίθηκε καλύτερος και πιο ποιοτικός. Ένας γκολκίπερ με… κρύο αίμα με παραστάσεις από Primera με τη Σεβίλλη (με την οποία πήρε Europa) και έχοντας παίξει με αντιπάλους όπως ο Μέσι και ένα δυνατό βιογραφικό και με Εθνική. Εκεί που πήρε τη σκυτάλη από τον Τσεχ. Και με αυτά και με αυτά ο Ολυμπιακός θα εξακολουθήσει να διατηρεί σε πολύ υψηλό επίπεδο τη θέση του πορτιέρε του και ενώ πίσω από τον Βάτσλικ – που φέρνει την Κυριακή στην Αθήνα – θα έχει τον επίσης διεθνή Κρίστινσον και το σούπερ project του Τζολάκη. Και συνολικά να το δει κανείς πάντως η μεταγραφή του Τσέχου στον Ολυμπιακό είναι πραγματικά σπουδαία και μεγάλη ειδικά για το ελληνικό ποδοσφαιρικό επίπεδο. Συμπερασματικά ο Σα ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη που η επόμενη επιλογή έπρεπε να είναι ανάλογου επιπέδου και έτσι θα είναι.