Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να μην ξέρει εάν θέλει να κάνει εκλογές το φθινόπωρο. ‘Η, για την ακρίβεια, δεν θέλει, αλλά δεν ξέρει εάν μπορεί να τις αποφύγει.
Δεν θέλει για έναν, και σχεδόν αποκλειστικό, λόγο: Ολες οι δημοσκοπήσεις που αναλύονται στο Μαξίμου, ακόμη και οι πιο γενναιόδωρες για την κυβέρνηση, δείχνουν ότι προοπτική αυτοδυναμίας για την ΝΔ δεν υφίσταται. Η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο ένα ή το άλλο εύρος, μπορεί να συντηρείται υπέρ της κυβέρνησης, οι ποιοτικοί δείκτες όμως επιδεινώνονται σταθερά.
Η ακρίβεια (μακράν), η παιδεία, η υγεία, τα εργασιακά, αλλά και η εγκληματικότητα είναι πεδία κατάρρευσης της κυβερνητικής αποδοχής. Οι κυλιόμενες μετρήσεις δείχνουν επίσης, κατά τις πληροφορίες, πτώση και της αποδοχής του ίδιου του πρωθυπουργού σε ό,τι αφορά την ικανότητα διαχείρισης των μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, ενώ οι εκλογολόγοι του Μαξίμου εντοπίζουν ως ακόμη πιο ανησυχητικό ένα επιπλέον στοιχείο: Την αργή μεν, αλλά σταθερή συρρίκνωση της διαφοράς στην παράσταση νίκης.
Όλα αυτά συνοψίζονται στο συμπέρασμα πως εάν η ΝΔ πάει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο θα πρέπει να βρει και κυβερνητικό εταίρο. Το εγχείρημα είναι αρκούντως σύνθετο, δοθέντος του ότι ο Νίκος Ανδρουλακης διαμηνύει ότι εάν πάει σε συγκυβέρνηση θα πάει μετά τις πρώτες κάλπες, εκείνες της απλής αναλογικής, και όχι τις δεύτερες – ήτοι, με ισχυρή κοινουβουλευτική δύναμη για το ΠΑΣΟΚ – και δεν θα πάει άνευ όρων. Θα διεκδικήσει ρόλο και λόγο όχι μόνον στο κυβερνητικό σχήμα και πρόγραμμα, αλλά πιθανώς και στο ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός. Τέτοιο σενάριο δεν υπάρχει στην ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη, κι αυτό ίσως εξηγεί και την επιστροφή του στο αφήγημα της εξάντλησης της τετραετίας, την Τετάρτη στην Βουλή.
Το τι θέλει όμως και το τι μπορεί να πράξει ο πρωθυπουργός ίσως απέχουν μακράν. Οσο και η προοπτική ανάνηψης των κυβερνητικών ποσοστών και ανάκτησης της προοπτικής αυτοδυναμίας εν μέσω ιστορικής κρίσης ακρίβειας και διαβίωσης.
Οι εκλογικοί αναλυτές – εκείνων του Μαξίμου συμπεριλαμβανομένου – δεν είναι αισιόδοξοι και το ίδιο ισχύει και για τους οικονομολόγους, εντός και εκτός συνόρων.
Η Δεθνής Υπηρεσία Ενέργειας προειδοποιεί για επιβολή δελτίου στο φυσικό αέριο στην Ευρώπη τον χειμώνα, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκερογκίεβα λέει ότι οι παγκόσμιες προοπτικές «σκοτεινιάζουν» και βλέπει ύφεση το 2023, η Γερμανία διασώζει με κρατικά κεφάλαια τον κολοσσό της κοινής ωφέλειας Uniper και η Γαλλία κρατικοποιεί πλήρως τον έτερο ενεργειακό γίγαντα, την EDF. Παρεμπτόντως, ο λόγος, όπως είπε η πρωθυπουργός του Μακρόν, η η Ελιζαμπέτ Μπορν, είναι ότι, στους δύσκολους καιρούς που έρχονται, « το κράτος πρέπει να έχει τον πλήρη έλεγχο της ενεργειακής ασφάλειας» της χώρας».
Δεν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να θεωρεί κανείς – μηδέ της κυβέρνησης εξαιρουμένης – ότι η Ελλάδα μπορεί να μείνει ανέγγιχτη από αυτή την κρίση. Το προσφιλές κυβερνητικό αφήγημα επιμένει ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει διότι έχει τουρισμό, τερματικό σταθμό LNG στη Ρεβυθούσα και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Τα στοιχεία της Eurstat όμως λένε πως ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τρέχει με 12% έναντι 8,5% στην ευρωζώνη, ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ (του ινστιτούτου ερευνών του ΣΕΒ) Νίκος Βέττας λέει πως «ο πληθωρισμός είναι μια δηλητηριώδης ουσία που έχει μπει στο σώμα της οικονομίας, και δεν προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά έχει βρει πρόσφορο έδαφος σε εγχώριες αδυναμίες», και τα στοιχεία των αγορών λένε ότι το spread των δεκαετών ομολόγων έναντι των γερμανικών έχει ξεπεράσει τις 200 μονάδες και είναι υψηλότερο από την περίοδο προ Μνημονίων.
Εάν η Ελλάδα, κουβαλώντας όλο αυτό το φορτίο καταφέρει να φθάσει αλώβητη ως την άνοιξη του 2023 μπορεί και να γίνει οικονομικό case study – κάτι, σαν το χωριό του Αστερίξ εν μέσω ευρωπαϊκού ενεργειακού Αρμαγεδδώνα. Και η ΝΔ μπορεί να βγει νικήτρια και αυτοδύναμη από τις κάλπες. Παλιός και έμπειρος εκλογολόγος/δημοσκόπος, πάντως, διατηρεί επιφυλάξεις. Και λέει ότι εάν ο ίδιος ήταν ο Μητσοτάκης θα είχε κάνει εκλογές «χθες»…
