Όταν η Εθνική πόλο ξεκίνησε για το Τόκιο, είχε ένα και μοναδικό δεδομένο στις αποσκευές της: μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Θοδωρής Βλάχος φεύγει. Ο ίδιος επιθυμεί να παραμείνει, η ομάδα τον θέλει, αλλά ο πεθερός διαφωνεί.
Ποιος είναι ο πεθερός; Ο Κυριάκος Γιαννόπουλος. Ο νέος πρόεδρος της Ομοσπονδίας κολύμβησης, διάδοχος του Δημήτρη Διαθεσόπουλου.
Ο Διαθεσόπουλος, για να μη τα πολυλογούμε, είναι ο Βασιλακόπουλος του υγρού στίβου. Αλλά πλέον βρίσκεται εκτός νυμφώνος, αφού αποκαθηλώθηκε.
Η ΚΟΕ είναι η μοναδική, μάλλον, Ομοσπονδία, όπου η επανάσταση ενάντια στους «δεινοσαύρους» ευοδώθηκε. Για το μπάσκετ θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα.
Ο Γιαννόπουλος δεν είναι κάποιος ουρανοκατέβατος χαρτογιακάς. Πρόκειται για παλαίμαχο διεθνή υδατοσφαιριστή, στέλεχος μίας γενιάς που έφερε διακρίσεις και γιγάντωσε το άθλημα, έστω όχι παγκόσμια μετάλλια.
Όπως και ο Σπύρος Καπράλος, πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Οι δυό τους είναι στενοί φίλοι, αλλά ούτε αυτό έχει σημασία στην ιστορία μας.
Αρχηγός της ίδιας Εθνικής πόλο υπήρξε και ο Γιώργος Μαυρωτάς, νυν ΓΓΑ, νούμερο 2 στο στερέωμα του ελληνικού αθλητισμού μετά τον υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη. Ούτε αυτό παίζει ρόλο στην ιστορία μας. Ιδίως το πρώτο σκέλος της εξίσωσης.
Ο Γιαννόπουλος διακήρυσσε ξεκάθαρα τις μέρες της προεκλογικής εκστρατείας ότι πρεσβεύει το ασυμβίβαστο. «Ο Ομοσπονδιακός προπονητής δεν γίνεται να εργάζεται ταυτόχρονα σε σύλλογο».
Αυτό το θεώρημα έπιανε τον Βλάχο, έπιανε και σχεδόν όλους τους προπονητές και προπονήτριες των μικρότερων Εθνικών ομάδων σε αγόρια και κορίτσια.
Καλώς ή κακώς, ο Γιαννόπουλος υπερψηφίστηκε από τα σωματεία και έγινε πρόεδρος. Από τον θώκο του, φαίνεται αποφασισμένος να κάνει το δόγμα πράξη.
Γιατί, όμως;
Ο ίδιος προβάλλει θέμα αρχής. Αν θέλετε την άποψη ενός δημοσιογράφου που ζει τον χώρο ακροθιγώς και δεν έχει ιδιαίτερη γνώση προσώπων και πραγμάτων, πρόκειται για αστειότητα.
Στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ, όπου ο τυφλός οπαδισμός τρώει τα σωθικά του αθλήματος, εκεί ναι, μπορεί να σταθεί η σχετική επιχειρηματολογία.
Στην υδατοσφαίριση, ποιο είναι το πρόβλημα; Ποιος ακριβώς είναι ο κίνδυνος; Ποιος θα ενοχληθεί εάν ο οιοσδήποτε Βλάχος εργάζεται παράλληλα στην Εθνική ομάδα και στον Ολυμπιακό; Η Βουλιαγμένη; Ο Υδραϊκός; Ο Εθνικός; Ποιος;
Απάντηση: ο ίδιος που ενοχλήθηκε στα ήδη επτά χρόνια αυτής της συνύπαρξης (2014-21). Δηλαδή, κανένας. Ή ίσως ο ίδιος ο Γιαννόπουλος.
Φαίνεται ότι το κριτήριο είναι προσωπικό, αφού –διαβάζω- οι σχέσεις των δύο ανδρών είναι τυπικές. Ή ίσως συντεχνιακό, σχετικό με τις προεκλογικές ίντριγκες.
Κάποιου είδους βυζαντινισμός, που δεν έχει να κάνει ούτε με αρχή ούτε με αξιακό σύστημα. Έχει να κάνει μόνο με …τέλος.
Το επικείμενο διαζύγιο με τον Βλάχο, εν αιθρία, είναι προφανώς νάρκη στα θεμέλια της ομάδας που κατέκτησε το ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο που κατά γενική ομολογία έχει και λαμπρό μέλλον.
Ο Γιαννόπουλος θεωρεί το μισό-μισό σκουφάκι του Βλάχου, μισό κόκκινο και μισό μπλε, αδιανόητο συμβιβασμό, κάτι σαν κωλοτούμπα.
Όχι. Αδιανόητος είναι ο δογματισμός και ο πολιτικαντισμός, από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει ορατή εναλλακτική λύση ανάλογης αξίας και πείρας.
Αλλά ας πηδήξουμε για λίγο στο διπλανό χωράφι, που κάποτε είδε το ίδιο έργο, με άλλους πρωταγωνιστές.
Έγραφα, τις προάλλες, ότι η Εθνική πόλο του 2021 μου θύμισε σε πολλά την Εθνική μπάσκετ του 2006. Παρέλειψα, σκόπιμα, την παράμετρο που αφορά την επόμενη μέρα σε σχέση με το πόστο του προπονητή.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, εθνικό είδωλο όσο φορούσε τα μπλε, έμεινε στο τιμόνι της Εθνικής για άλλα δύο χρόνια μετά το θαύμα της Σαϊτάμα.
Στο τελευταίο εξάμηνο, από τις 3 Φεβρουαρίου 2008 μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν ταυτόχρονα και προπονητής του Ολυμπιακού.
Νωρίτερα, δούλεψε επί 2,5 χρόνια παράλληλα στην Εθνική και στο ισχυρότατο Μαρούσι της εποχής (2003-06).
Επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν καταρριφθεί από καλοθελητές και κακοθελητές όλα τα ρεκόρ ρεβιζιονισμού της ιστορίας (με πρόσφατη αφορμή την «γαλαζοπράσινη» θητεία του Ρικ Πιτίνο), σπεύδω να θυμίσω τα δεδομένα:
* Ο πρώτος που επαναστάτησε τότε ήταν ο Παναθηναϊκός, με ποικίλα επιχειρήματα. «Θα φέρει βόλτα τους διαιτητές με το κύρος του». «Θα πείσει τον Καλάθη και τον Κουφό να επιλέξουν τον Ολυμπιακό». «Θα κάνει σαμποτάζ στους δικούς μας διεθνείς». Τέτοια και πολύ χειρότερα.
* Ο Ολυμπιακός δεν έβαλε κανένα τελεσίγραφο στον Γιαννάκη, αλλά ακολούθησε μετά χαράς τον χορό και άρχισε να πιέζει μετά τους Αγώνες του Πεκίνου. «Να σταματήσουν τα πάρε δώσε με τους παίκτες του Παναθηναϊκού». «Να μη μαθαίνουν τα συστήματα του Γιαννάκη ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης».
* Ο Βασιλακόπουλος και οι συν αυτώ (Κολοκυθάς, Συρίγος) αρχικά υποστήριξαν τη διπλή απασχόληση του Γιαννάκη, την οποία είδαν ως χτύπημα στον οπαδισμό και στον διχασμό. Μετά το Πεκίνο, το μήνυμα έγινε διφορούμενο. «Θα σε θέλαμε στην Εθνική εφ’ όρου ζωής, αλλά η αντιπαλότητα δημιουργεί προβλήματα».
Ο κύβος ερρίφθη στις 2 Δεκεμβρίου 2008, ακριβώς δέκα μήνες μετά την πρόσληψή του Γιαννάκη από τον Ολυμπιακό, όταν η πίεση έλαβε στερεοφωνικές διαστάσεις
«Ο Παναγιώτης ήταν προπονητής μέχρι το Πεκίνο. Τελείωσε αυτή η περίοδος», δήλωσε ο Βασιλακόπουλος. «Δεν έχουμε τη δυνατότητα, ο προπονητής μεγάλης ομάδας να είναι και προπονητής της Εθνικής».
«Οι “αιώνιοι” τελειώνουν τον Γιαννάκη», έγραφε τότε το –νεαρό- Gazzetta. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε σε αυτό το αφιέρωμα, που έγραψα τον Δεκέμβριο του 2019.
Η δική μου θέση ήταν, και παραμένει …αναδρομικά, η εξής.
* Ο Γιαννάκης δεν έπρεπε να δεχθεί την πρόταση του Ολυμπιακού. Όταν ντύθηκε στα κόκκινα, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και παρέδωσε την Εθνική βορά στο μίσος. Αυτό το «δεν έπρεπε», όμως, μπάζει νερά. Τι είδους βιοπορισμό και τι είδους φιλοδοξίες μπορεί να προσφέρει η αποκλειστική απασχόληση στην ΕΟΚ; Ο Γιαννάκης ήταν –και παραμένει- προπονητής υψηλών βλέψεων. Τελικά, κατέληξε στη Λιμόζ και στην Κίνα.
* Εφ’ όσον ο «δράκος» έκανε τη συγκεκριμένη επιλογή, η Ομοσπονδία όφειλε να τον στηρίξει μέχρι τέλους (με το συμπάθιο), αγνοώντας τις εκατέρωθεν κραυγές. Ο ψήφος εμπιστοσύνης ήταν η ιδανική απάντηση στο πανηγύρι των ζουρλών. Και αυτό το σενάριο, όμως, μοιάζει βγαλμένο από άλλη χώρα, που διέπεται από αθλητικό πολιτισμό. Η πράξη –και στην περίπτωση του Πιτίνο- υπενθύμισε ότι η «ελληνική πραγματικότητα» είναι αδηφάγο θηρίο, που μπορεί να καταπιεί οποιονδήποτε.
Αυτά συνέβησαν στο αγλαό μπάσκετ του 2007-08. Το πόλο του 2021 -ευτυχώς για το ίδιο- δεν είναι μπάσκετ. Δεν έχει Γιαννακόπουλο και Αγγελόπουλους. Δεν έχει καν Βασιλακόπουλο.
Εάν υπάρχει χώρος ικανός να υποστηρίξει βήματα προόδου ασύμβατα με το τέρας της νεότερης Ελλάδας, είναι η πισίνα με τα σκουφάκια.
Μία συνύπαρξη που υπήρξε ανέφελη τόσα χρόνια δεν πρόκειται να βάλει τρικλοποδιές τώρα. Ελλείψει εχθρού, ποιος θα πετροβολήσει τον προπονητή του ασημένιου μεταλλίου;
Εκτός πια και αν εμφανιστεί ξεκούδουνα στο στερέωμα του πόλο ανταγωνιστικός Παναθηναϊκός, για να πυροδοτήσει πόλεμο! Δεν αποκλείεται τελείως, ούτε όμως φαίνεται στον ορίζοντα.
Ας πρυτανεύσει, λοιπόν, η λογική έναντι του δογματισμού. Μία ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Οι βετεράνοι πολίστες που κάνουν κουμάντο από διάφορα πόστα στον ελληνικό αθλητισμό το γνωρίζουν πολύ καλά.
Ναπολέων Κεφαλόπουλος: “Μην περιμένετε τους θεσμούς, κάντε ό,τι πρέπει μόνοι σας”
O σπουδαίος προπονητής της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη, Ναπολέων Κεφαλόπουλος, μίλησε στο Sportsfeed.gr, που συνεργάζεται με το SPORT24 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για τη μηδενική στήριξη που υπάρχει, αλλά και για τη βοήθεια που τους προσέφεραν οι απλοί πολίτες.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κατέλαβε την 8η θέση στα 20χλμ. βάδην, στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έγινε η μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα αθλήτρια που γίνεται Ολυμπιονίκης.
Πίσω από εκείνη υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει φέρει πολλές επιτυχίες στον ελληνικό αθλητισμό. Ο Ναπολέων Κεφαλόπουλος για έκτη φορά είδε αθλητή ή αθλήτριά του να φτάνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Συνέντευξη στην Πηνελόπη Γκιώνη
Ο σπουδαίος προπονητής μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, τη μηδενική στήριξη που είχαν, αλλά και για την απλόχερη βοήθεια που τους έδωσε ο απλός κόσμος σε αυτή τη διαδρομή.
Για το αν είναι ευχαριστημένος από την προσπάθεια των δύο αθλητριών του: “Τα κορίτσια που έχω είναι πέντε, τα δύο είναι εδώ σήμερα, αλλά και οι πέντε είναι υπέροχες και μου λείπουν οι υπόλοιπες που δεν είναι εδώ. Ελπίζω του χρόνου στο Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό που θα είναι και τα 20 και τα 35 να τις έχω όλες μαζί και να αισθάνομαι λίγο καλύτερα.
Τώρα εδώ είμαι χαρούμενος, γιατί βγήκε η τακτική μας στο 101%, όσον αφορά την Αντιγόνη, στο δεύτερο δεκάρι ήταν ρυθμός μεταλλίου θα έλεγα, τα τελευταία δύο χιλιόμετρα, ουσιαστικά της έδωσαν τέσσερις θέσεις και ήταν η θέση της οκτάδας. Η Κυριακή τερμάτισε υγιής και σε μια αξιοπρεπέστατη θέση, την 29η.
Γι’ αυτούς τους λόγους είμαστε ικανοποιημένοι, γιατί κλείνοντας μια χρονιά, πάρα πολύ δύσκολη γιατί ήτανε μια χρονιά που κυνηγούσαμε δύο καρπούζια, το ένα ήταν το ranking, για να έρθουν τα παιδιά στους Ολυμπιακούς και το άλλο ήταν τα 35 χιλιόμετρα και η διάθεση που φέραμε στο ευρωπαϊκό κύπελλο.
Όλα αυτά ήταν ένα εκρητικό μείγμα που έγινε αντικείμενο συζήτησης, αλλά ας ακούν αυτοί που κρίνουν, γιατί οι γνωρίζοντες κάτι ξέρουν παραπάνω“.
Για την προετοιμασία των αθλητριών του: “Ξεκίνησε, με πέντε εβδομάδες προετοιμασία από ανάγκη λόγω του lockdown στο Άστρος της Κυνουρίας.
Εκεί που έπρεπε να βγει και τα υπόλοιπα ήταν μια επιβεβαίωση της τρομακτικής δουλείας που έγινε εκεί και θύμισε κάτι από τα παλιά, γιατί στο μακρινό παρελθόν, εκεί ήταν χώρος προπόνησης και από εκεί βγήκαν και Έλληνες ολυμπιονίκες και ξένοι. Οπότε, βαδίσαμε σε σταθερά μονοπάτια και τελικά δικαιωθήκαμε“.
Για το αν θεωρεί ότι οι διακρίσεις της Ντρισμπιώτη και της Φιλτισάκου θα φέρουν τη στήριξη από την πολιτεία: “Όχι δεν πιστεύω, γιατί είναι η έκτη Ολυμπιάδα που ολοκλήρωσα και έχουν έρθει και σε προηγούμενες Ολυμπιάδες πολύ μεγάλες διακρίσεις και δεν έχει έρθει τίποτα. Το πρόβλημα είναι θεσμικό, δεν είναι οικονομικό. Αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα θεσμικά και αν δεν τηρηθούν σε αυτή τη χώρα οι θεσμοί, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.
Τα λεφτά υπάρχουν, διατίθενται λάθος και δυστυχώς, αυτό που εμείς θεωρούμε λάθος, αυτοί το θεωρούν σωστό, γιατί κοιτάνε το πολιτικό όφελος και όχι την ουσία του αθλητισμού, που είναι η μέγιστη επίδοση του αθλητή και γι’ αυτό τον λόγο διατίθενται και τα χρήματα“.
Για το αν αισθάνετε δικαιώση που έφερε αυτά τα αποτελέσματα παρά τη μηδαμινή συνεισφορά της πολιτείας: “Αυτό είναι μια δικαίωση και γι’ αυτό εμένα δεν με παίρνει το παράπονο, γιατί πλέον έχει γίνει γούρι κάτι τέτοιο και λέω, εφόσον το ζούμε μόνοι μας και προπονούμε, γιατί να μην συνεχιστεί και γιατί άλλωστε να το μοιραστούμε με κάποιους που έρχονται μόνο για τη φωτογραφία δίπλα μας“.
Για το μέλλον: “Με τις βάσεις που βάλαμε φέτος και του χρόνου που μπαίνουν τα 35 χιλιόμετρα και στο Παγκόσμιο που θα γίνει το Ιούνιο στο Όρεγκον και στο Παγκόσμιο που θα γίνει στο Μόναχο τον Αύγουστο, οπότε οι συγκεκριμένες αθλήτριες που είδαμε μαζί σήμερα στα 20 χιλιόμετρα, λογικά θα σπάσουν άλλες στα 20 και άλλες στα 35.
Οι ευκαιρίες θα είναι περισσότερες, για την Αντιγόνη πιστοποίησα ότι είναι η τρίτη Ευρωπαΐκα και στα 20 χιλιόμετρα και αν αναλογιστούμε, ότι είναι μέσα στις δύο καλύτερες επιδόσεις στον κόσμο στον κλειστό στίβο και είναι πρώτη στα 35 χιλιόμετρα, όγδοη στους Ολυμπιακούς και όλα αυτά γιατί εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε εκείνο που αγαπάμε λίγο πιο σοβαρά, νομίζω ότι κάτι σημαίνει“.
Για τη στήριξη που δέχθηκε από τους κατοίκους στο Άστρος: “Εκείνο που θα πω είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο η πολιτική, είναι ο απλός άνθρωπος, οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας και εννοώ εκτός των συγγενών, που μας αγκαλιάζουν και μας δείχνουν την αγάπη τους και αυτό είναι το μεγαλύτερο.
Κάναμε προετοιμασία στο Άστρος και οι άνθρωποι που βλέπανε πρώτη φορά τα κορίτσια, καταλαβαίνανε τις ανάγκες και μας γεμίζανε με ότι είχε ο καθένας, από αβγά, πορτοκάλια, ένα χειροκρότημα, μια καλή τύχη και αυτό είναι τελικά που φέρνει αποτέλεσμα. Τα άλλα είναι για να συζητάμε“.
Για τους πυρόπληκτους και τις δύσκολες στιγμές που ζουν: “Εκείνο που θέλω να πω στους πυρόπληκτους, επειδή πραγματικά ζουμε τραγικές στιγμές σαν Ελλάδα, όποια κυβέρνηση και αν έχουμε πάντα δεν θα επαρκεί να μας σώσει.
Πρέπει να σηκώνουμε τα μανίκια μόνοι μας, γιατί εμείς είμαστε στο κράτος, να στηριζόμαστε στα πόδια μας, αλλά και να απαιτούμε από τους πολιτικούς αυτό πρέπει, αλλά πρώτα εσείς.
Ακόμα και εσείς που χάσατε τα σπίτια σας, υγεία να έχουμε και θα ξαναχτιστούν, δύσκολα, αλλά θα ξαναγίνουν. Και να φυτέψετε πάλι τα δέντρα εκεί που τα βρήκατε. Και εμείς μαζί σας“.
Για τους στόχους του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Παρισίου: “Στο Παρίσι θα ήθελα να δω και τις πέντε κοπέλες που έχω στο γκρουπ, μιλάω για τη μεγάλη άτυχη που θα μπορούσε να είναι και εδώ, τη Χριστίνα Παπαδοπούλου”.
Για το παιδί μου – γιατί εγώ το μεγάλωσα – την Ευσταθία Κουρκουτσάκη και μια άτυχη λόγω τραυματισμού που δεν μπορούσε να συνέλθει, τη Σοφία Αλικανιώτη και να τις έχω όλες μαζί. Στην καθημερινότητα να τσακωνόμαστε, αλλά την ώρα του αγώνα να κάνουν όλες τη διαφορά, γιατί είναι όλες ταλαντούχες και το θέλουν πολύ“.
Για το αν επιτευχθεί το “5 στα 5”: Αυτό είναι ένα όνειρο για μένα και βέβαια να ξέρετε ότι η μια τραβάει, στηρίζει την άλλη. Ο ανταγωνισμός φέρνει και τη διάκριση, αλλά εμένα επειδή με ενδιαφέρει και το αγώνισμα σαν βάση, νομίζω ότι η ουσία εκεί κρύβεται και ότι οι μεγάλες εμφανίσεις, όπως αυτές της Αντιγόνης πιστοποιούν ότι όταν υπάρχει καλό κλίμα, υπάρχει και κορυφή“.
Τσιτσιπάς: Ο Κατσάνοφ στο δρόμο του Στέφανου στους 16 του Rogers Cup
Έτοιμος για τους 16 του Rogers Cup είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς και γνωρίζει πλέον τον αντίπαλό του για τη μάχη της Πέμπτης (12/8, 18:00). Ο 22χρονος Έλληνας τενίστας θα αντιμετωπίσει τον 25χρονο Ρώσο, Κάρεν Κατσάνοφ, ο οποίος βρίσκεται στο No 28 της παγκόσμιας κατάταξης.
Νίκησε δύσκολα με 2-0 σετ (7-6, 6-4) τον συμπατριώτη του, Ασλάν Καράτσεβ και προκρίθηκε στον τρίτο γύρο της διοργάνωσης στο Τορόντο. Ο Κάρεν Κατσάνοφ είναι αργυρός ολυμπιονίκης με την ομάδα της Ρωσίας (με την ονομασία ROC, μετά από την τιμωρία), καθώς ηττήθηκε στους Ολυμπιακούς του Τόκιο στον τελικό από τον Αλεξάντερ Ζβέρεβ.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει την παράδοση μαζί του με τρεις νίκες στις ισάριθμες προηγούμενες αναμετρήσεις τους.
Δύσκολο τεστ για Σάκκαρη κόντρα στην Αζαρένκα
Ένα εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδι δίνει σήμερα η Μαρία Σάκκαρη στο Μόντρεαλ, κόντρα στην Βικτόρια Αζαρένκα.
Η Ελληνίδα τενίστρια καλείται να ξεπεράσει το πρώην Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης και κάτοχο 21 τίτλων για να μπει στα προημιτελικά, σε ένα παιχνίδι που θα ξεκινήσει μετά τις 19:30 ώρα Ελλάδος (μετά το τέλος του αγώνα Σαμπαλένκα- Μαρίνο που θα ξεκινήσει στις 18:00, με την νικήτρια να πέφτει πάνω στην νικήτρια του αγώνα της Σάκκαρη).
Η Λευκορωσίδα βρίσκεται πλέον στο Νο15 της παγκόσμιας κατάταξης (Νο18 η Μαρία), αλλά παραμένει το ίδιο… επικίνδυνη.
Δυο τους έχουν αναμετρηθεί μόνο μία φορά, στα ημιτελικά του όπεν στην Οστράβα πέρυσι, όπου η Αζαρένκα είχε κερδίσει εύκολα με 2-0 σετ (6-1, 6-3).
Και η Σάκκαρη γνωρίζει καλά πως θα είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο τεστ γι’ αυτήν η σημερινή αναμέτρηση.
«Όλοι γνωρίζουμε πως παίζει. Από την αρχή προσπαθεί να είναι πολύ επιθετική σε όλα της τα χτυπήματα. Θα είναι πολύ δύσκολο ματς, αλλά από δω και πέρα δεν περίμενα να έχω εύκολο ματς. Θα πρέπει να προσαρμοστώ στο παιχνίδι της, σίγουρα υπάρχουν κάποιες… τρύπες σε αυτό, οπότε θα προσπαθήσω να τις εκμεταλλευτώ και ό,τι γίνει» ανέφερε στην συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη της επί της Κουντερμέτοβα στον προηγούμενο γύρο, για την Αζαρένκα.