Ο Αντώνης Καλκαβούρας γράφει για τον απερχόμενο αρχηγό της Εθνικής ανδρών, Γιάννη Μπουρούση, που μετά από 15 χρόνια, προετοιμάζει τον εαυτό του για ένα διαφορετικό καλοκαίρι χωρίς την προσμονή για να ξανασμίξει με την δεύτερη οικογένειά του και να ξαναζήσει το ξεχωριστό συναίσθημα που προσφέρει η «γαλανόλευκη» φανέλα!
Για τα περισσότερα παιδιά της σύγχρονης εποχής του ελληνικού μπάσκετ, που ανδρώθηκαν στις μικρές Εθνικές ομάδες, από τα κλιμάκια του Βορρά και του Νότου και τις πρώτες αποστολές για διεθνή τουρνουά, μέχρι το πραγματικό «βάπτισμα του πυρός» στην ανδρών και την καθιέρωση στον κορμό της «επίσημης αγαπημένης», τα καλοκαίρια τους ήταν συνυφασμένα με την την «γαλανόλευκη»!
Μέσα από τις προετοιμασίες, την σκληρή δουλειά και τις αμέτρητες ώρες προπονήσεων, τα ταξίδια και τον χαβαλέ των αποστολών στο εξωτερικό, σε ξενοδοχεία, αεροδρόμια και αποδυτήρια, μέσα από επιτυχίες κι αποτυχίες, θριάμβους και απογητεύσεις, μπήκαν οι βάσεις για φιλίες που κρατούν μία ολόκληρη ζωή.
Πέρα από την ύψιστη τιμή να εκπροσωπούν διεθνώς την πατρίδα τους, για όλους τους παίκτες που υπηρέτησαν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, «χτίστηκε» μία δεύτερη «οικογένεια». Ένα δεύτερο «σπίτι» που τους χάρισε μοναδικές στιγμές και σπάνια συναισθήματα και ουσιαστικά τους ωθούσε να αφήνουν στην άκρη την ψυχρή επαγγελματική (από ένα σημείο και μετά) σύνδεση με το άθλημα και να αισθάνονται την Εθνική ως την «δική τους» ομάδα!
«Ο σύλλογος είναι για το ζην και η Εθνική για το ευ ζην!», είπε κάποτε, όταν ακόμη ήταν μέλος της, ο Παναγιώτης Φασούλας, ο οποίος ετοιμάζεται να δηλώσει παρών στην κούρσα διαδοχής για την προεδρία της ΕΟΚ και θέλει να έχει ρόλο στην επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ, μετά την αποχώρηση του επί σειρά δεκαετιών «ισχυρού άνδρα» του αθλήματος, Γιώργου Βασιλακόπουλου.
Ο «άνθρωπος-αράχνη» που έρχεται δεύτερος σε συμμετοχές στην Εθνική ομάδα (244) πίσω από τον απλησίαστο ρέκορντμαν, Παναγιώτη Γιαννάκη (351), ήταν ο σέντερ με την μεγαλύτερη επίδραση στην ιστορία της «επίσημης αγαπημένης» και σίγουρα αποτέλεσε έμπνευση για τον Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα της ανδρών για 14 συναπτά χρόνια (για την ακρίβεια 15 καλοκαίρια, από το 2005 έως και το 2019) και μετά τον “Πάνυ”, θα μείνει στην ιστορία, ως ο ψηλός με την δεύτερη μεγαλύτερη χρονικά παρουσία με το εθνόσημο στο στήθος (9ος σε συμμετοχές με 174).
Όπως «όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή έχουν πάντα ένα τέλος», έτσι και στην περίπτωση του “Μπούρου”, έφτασε η ώρα για το αντίο! Έφτασε η ώρα για έναν αποχαιρετισμό, για τον οποίο ο Καρδιτσιώτης ψηλός, είχε προετοιμάσει πλήρως τον εαυτό του από το περασμένο καλοκαίρι. Όταν αποφάσισε να περιορίσει πλήρως το «εγώ» του και να περιοριστεί σε έναν βοηθητικό ρόλο, έτσι ώστε να διευκολύνει τα πλάνα του Θανάση Σκουρτόπουλου και η Εθνική να στηριχθεί γύρω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για να κυνηγήσει τον στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο.
Αυτός θα ήταν για τον Γιάννη, ο ιδανικός τρόπος για να «κρεμάσει» μία για πάντα την φανέλα με το νο9 και να κλείσει μία 15 ετη καριέρα στην μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού. Τα πράγματα βέβαια, σπάνια έρχονται όπως ακριβώς τα θέλουμε κι έτσι η ιστορία θα γράψει ότι ο Μπουρούσης αποχαιρετά την δεύτερη οικογένειά του, αφήνοντας σημαντική παρακαταθήκη και πολλά «μαθήματα» για τα παιδιά που έρχονται από πίσω…
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι δεν αρνήθηκε ποτέ καμία πρόσκληση στην Εθνική ομάδα; Ότι έπαιξε τραυματίας σε δύο διοργανώσεις, διακινδυνεύοντας το συμβόλαιό του στον Ολυμπιακό (πριν το Παγκόσμιο του 2010) και λέγοντας… ψέμματα στη Ρεάλ για το σπασμένο πλευρό του (πριν το Eurobasket του 2013) για να δηλώσει παρών… Ποιος μπορεί να λησμονήσει ότι ήταν ο μοναδικός διεθνής, από τους παίκτες της λεγόμενης «πρώτης γραμμής», που δεν έλλειψε σε κανένα από τα «παράθυρα» της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019, ταξιδεύοντας τέσσερις φορές από την μακρινή Κίνα;
Με τις γραμμές που διαβάζετε, δεν επιχειρώ να αγιοποιήσω τον Μπουρούση. Οσοι τον έζησαν από κοντά, γνωρίζουν ότι δεν ήταν ποτέ ο ευκολότερος παίκτης για τον εκάστοτε προπονητή, ούτε ο ιδανικός συμπαίκτης. Στην καριέρα του, άλλωστε, έχει κάνει πολλά λάθη, τα οποία τον εμπόδισαν να φτάσει ψηλά, πολύ νωρίτερα στην καριέρα του, αλλά ταυτόχρονα τον βοήθησαν να ωριμάσει και να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Ήταν όμως ένας πανέξυπνος ψηλός, που έφτασε σε υψηλότερο επίπεδο απ’ ότι φαινόταν ότι θα φτάσει, όταν το 2000 κατέβηκε στην Αθήνα για την ΑΕΚ και το σημαντικότερο, είναι ότι ήταν και παραμένει από τις μεγαλύτερες «ψυχάρες» του ελληνικού μπάσκετ. Ένας μποέμης, αυθεντικός και άκρως καθημερινός τύπος «για τα αλώνια και τα σαλόνια», με τα καλά του (τον ατελείωτο χαβαλέ και την σπάνια ευαισθησία του) και τα κακά του (την γκρίνια και την άποψη σε όλα). Αλλά και με την απέραντη κι αδιαμφισβήτητη αγάπη του για το οικοδόμημα που λέγεται Εθνική ομάδα.
Μακάρι να βρεθούν κι άλλοι «Μπουρούσηδες στο διάβα της «επίσημης αγαπημένης». Κι άλλοι «Μπουρούσηδες» που θα αψηφήσουν συμβόλαια και πόνο, για να ενισχύσουν στο μέλλον την Εθνική ομάδα. Αλλά πιο πολύ απ’ όλα μακάρι να βρεθούν παίκτες που θα αποδειχθούν άξιοι συνεχιστές της «ταύτισης» που είχε ο Γιάννης αλλά και άλλοι παίκτες της γενιάς του, με την ομάδα που αποτέλεσε την δεύτερη οικογένειά τους…
Υγ.1: Αν κατά καιρούς έχω ταχθεί αναφανδόν υπέρ της εμπλοκής παλαιμάχων διεθνών παικτών με την ομοσπονδία, είναι για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Όταν έχεις φορέσει για χρόνια το εθνόσημο, έχεις πανηγυρίσει κι έχεις «πονέσει» φορώντας την «γαλανόλευκη», τότε πως να το κάνουμε, έχεις μία μεγάλη προτεραιότητα και – ανεξάρτητα με το αν ξέρεις να διοικείς – σίγουρα είσαι πολύ πιο ειδικός σε πολλά από τα σημαντικά πράγματα που χρειάζεται η οργάνωση και η λειτουργία μίας σύγχρονης Εθνικής ομάδας.
Υγ.2: Μακάρι, λοιπόν, τώρα που έφτασε η ώρα για την αλλαγή της σκυτάλης στην ΕΟΚ, να δούμε όλο και περισσότερους παλαίμαχους διεθνείς να ευαισθητοποιούνται και να θελήσουν να ασχοληθούν. Το μπάσκετ τους χρειάζεται όλους. Όπως και τον Λιόλιο και οποιοδήποτε άλλον σύγχρονο παράγοντα (Ντάκουρης) έχει όραμα και διάθεση να πάει το ελληνικό μπάσκετ εκεί που πραγματικά ανήκει. Εδώ και καιρό, άλλωστε, έχουμε πιάσει πάτο…
Υγ.3: Επειδή είναι λάτρης της παλιάς καλής ελληνικής μουσικής, αφιερώνω στον “Μπουρουσάγκα” το κλασσικό τραγούδι που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά (σε μουσική Γιάννη Σπανού και στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου). «Μία αγάπη για το καλοκαίρι». Ταιριάζει στις αναμνήσεις της Εθνικής ομάδας, που θα μείνουν ανεξίτηλες στο χρόνο…
Περιστέρι: Λύνεται το συμβόλαιο του Κάζινς
Μετά την προσθήκη του ΝτεΆντρε Κέιν, στο Περιστέρι αναμένεται να προχωρήσουν άμεσα στη λύση του συμβολαίου του Αϊζάια Κάζινς, ο οποίος -εκτός των άλλων- αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού.
Σύντομη αναμένεται να αποδειχθεί η παρουσία του Αϊζάια Κάζινς στο Περιστέρι, καθώς είναι ειλημμένη απόφαση η αποχώρησή του από το “Ανδρέας Παπανδρέου”. Μετά την απόκτηση του ΝτεΆντρε Κέιν, ο αριθμός των ξένων των κυανοκίτρινων αυξήθηκε στους επτά (7) -έναν περισσότερο απ’ ότι επιτρέπεται στην ΕΚΟ Basket League. Κι ο 26χρονος πόιντ γκαρντ είναι αυτός που θα αποχωρήσει.
Αφενός επειδή δεν έχει πείσει με την απόδοσή του στον ένα μήνα που βρίσκεται στην ομάδα (είχε 3.6 πόντους και 2 ριμπάουντ ανά αγώνα), αφετέρου γιατί τραυματίστηκε πριν από μερικές ημέρες στο χέρι, γεγονός που θα τον κρατήσει στα “πιτς” για τον επόμενο -τουλάχιστον- μήνα.
Από εκεί και πέρα, ο αποκλεισμός από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας (σ.σ.: το Περιστέρι παρατάχθηκε δίχως τον Βασίλη Ξανθόπουλο και τον Γιάννη Αγραβάνη, λόγω τραυματισμών) μπορεί να σηματοδοτεί την απώλεια ενός στόχου που προέκυψε στην πορεία προς διεκδίκηση (από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός έμεινε εκτός), στο Περιστέρι δεν απογοητεύονται εν όψει της δύσκολης συνέχειας. Κι αυτό γιατί η ομάδα βρίσκεται σταθερά στην τετράδα της ΕΚO Basket League, όσο και στους “16” του Basketball Champions League, αναμένοντας να μάθει αντίπαλο για το πρώτο χιαστί. Έχει ξεκινήσει άλλωστε ήδη η ανάλυση των λαθών που έφεραν τον αποκλεισμό.
Εξάλλου, από την ομάδα των δυτικών προαστίων διαμηνύουν ότι η -κατά κοινή ομολογία επιτυχημένη- πορεία που έχει διαγράψει ο σύλλογος τα δύο τελευταία χρόνια με την επιστροφή στην ΕΚΟ Basket league και το πλασάρισμά στην τετράδα του πρωταθλήματος πέρυσι, σε συνδυασμό με την πρόκριση στους “16” του Basketball Champions League συνιστά σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον. Θεωρούν μάλιστα ότι ήττες σαν και τη χθεσινή, όσο επώδυνες κι αν είναι, παραμένουν διδακτικές για τη συνέχεια προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος που έχει τεθεί και δεν είναι άλλος από την καθιέρωση του Περιστερίου στη συνείδηση των φιλάθλων ως μία από τις καλύτερες ομάδες της Ελλάδας.
Ο Νίκος Παπανικολόπουλος έδωσε τετραήμερο ρεπό στους παίκτες του, δεδομένου ότι υπάρχει διακοπή στο πρωτάθλημα και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, με τους κυανοκίτρινους να επιστρέφουν στο παρκέ τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου. Αυτοί βέβαια που θα αργήσουν να προπονηθούν ξανά με τη φανέλα του Περιστερίου είναι οι Γιάννης Αγραβάνης (είναι βέβαια τραυματίας), Χρήστος Σαλούστρος και Γάιος Σκορδίλης, οι οποίοι από βδομάδα θα ενταχθούν στην προετοιμασία της Εθνικής Ανδρών για τα προκριματικά του EuroBasket 2021.
Ολυμπιακός: Ελεύθερος ο ΜακΚίσικ από την Μπεσίκτας
Η τουρκική ομάδα πήγε στην FIBA για τον Αμερικανό γκαρντ όταν αυτός ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό.
Τελικά η μετακίνηση του Σακιέλ ΜακΚίσικ ήταν απόλυτα νόμιμη, η FIBA απέρριψε το αίτημα της Μπεσίκτας και η τουρκική ομάδα ανακοίνωσε τη λύση της συνεργασίας μαζί του.
«Συμφωνία Πασκουάλ-Ζενίτ»
O Tσάβι Πασκουάλ θα είναι ο νέος προπονητής της Ζενίτ, αφού υπάρχει συμφωνία με τους Ρώσους.
Τον αντί-Πλάθα φαίνεται πως βρήκε η Ζενίτ.
Σύμφωνα με την Ιzvestia ο υπάρχει συμφωνία μεταξύ των Ρώσων και του Τσάβι Πασκουάλ, ο οποίος έχει υπογράψει και το συμβόλαιο για το υπόλοιπο της αγωνιστικής περιόδου
Το κείμενο τονίζει πως θα παίρνει 40.000 ευρώ τον μήνα, ενώ θα φέρει μαζί τους βοηθούς που θα επιλέξει.
Την επόμενη εβδομάδα πάρει το αεροπλάνο για την Αγία Πετρούπολη
Ο Καταλανός τεχνικός έκατσε στον πάγκο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ από το 2016 μέχρι το 2018.