Χειμώνα του ’90, διηγούνταν ο ίδιος ο Τάσος Σαμαρτζής, «έσπευσα στην τουαλέτα για απομόνωση, κατέβασα το γνωστό καπάκι κι εκεί, με ένα μολύβι ματιών κι ένα μακρόστενο χαρτί από τον “Ασσο σκέτο” που κάπνιζα τότε, έγραψα: “Μέσ’ το φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών / Μέσ’ σε καθρέφτες δίχως μνήμη, θα ξεκινήσουμε λοιπόν…”»
Από τους πολύ ευαίσθητους και «εσωτερικούς» στιχουργούς του ελληνικού τραγουδιού, ο και ποιητής, μεταφραστής και άνθρωπος του ραδιοφώνου, Τάσος Σαμαρτζής, πέθανε αθόρυβα χθες το πρωί. Την είδηση γνωστοποίησε μ’ ένα τρυφερό και θλιμμένο κείμενο αποχαιρετισμού σε πρώτο πρόσωπο ο γνωστός συνθέτης Νότης Μαυρουδής αφού οι δυο τους είχαν συνεργαστεί δεκάδες φορές. Και από αυτές η γνωστότερη δημιουργία τους είναι το περίφημο «Ισως φταίνε τα φεγγάρια», τραγούδι που πρωτακούσαμε με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Ελένης Βιτάλη και είχε «βαφτίσει» και τον ομώνυμο δίσκο του Μαυρουδή το 1990.
Στη μακρά αλλά και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας πορεία του Σαμαρτζή στον ελληνικό στίχο για τραγούδια που έχουν πει κατά καιρούς πολύ σπουδαίες φωνές όπως ο Μανώλης Μητσιάς, η Τάνια Τσανακλίδου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, η Ελλη Πασπαλά, ο Κώστας Αντωνόπουλος, οι συνθέτες Νίκος Ξυδάκης, Σταμάτης Κραουνάκης και Παντελής Θαλασσινός, συνεργάτες του υπήρξαν κατά καιρούς και ο Βαγγέλης Κορακάκης («Για σένα», «Πέντε μπρος και δέκα πίσω», «Της Ψυττάλειας ο βράχος» κ.ά.) ή ο Ξυδάκης («Βάλε μου να πιω», «Σιωπηλή η Σαλαμίνα») κ.ά. Κυρίως όμως με τον Μαυρουδή συμπορεύτηκε σταθερά από τη δεκαετία του ’90 και μετά. Εξ ου και το κείμενο «Για τον Τάσο Σαμαρτζή» που έγραψε ο συνθέτης:
«Έχασα έναν φίλο και συνεργάτη μου, στιχουργό-καταγραφέα της ανθρώπινης μοναξιάς και από τους ανεξερεύνητους ποιητές από τον χώρο των Ελλήνων τραγουδοποιών.
Ο Τάσος Σαμαρτζής, που μπορεί να είχε σπουδάσει Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, αλλά γνώριζε καλύτερα τα μυστικά της ανθρώπινης ψυχής και ύπαρξης, εξέπνευσε σήμερα το πρωί (16/8) ύστερα από ταλαιπωρία μακράς διαρκείας· πάλευε με συσσωρευμένες οργανικές βλάβες που του προκάλεσαν πολλά προβλήματα υγείας, μαζί με την αυτοκαταστροφική του τάση, την αμέλεια, την απροσεξία και την παραίτηση…
Τα 65 χρόνια ζωής είναι λίγα (γεν. 3/7/1956) για έναν αστείρευτο ποιητή – στιχουργό – μεταφραστή – παραγωγό – άνθρωπο του ραδιοφώνου. Η θλίψη μεγάλη και η αμηχανία μου ανείπωτη.
Αγαπητοί μου, ψάξτε να βρείτε τα γραπτά του.
Θα συναντήσετε ένα υλικό με όλες τις διαστάσεις της ζωής και ο καθένας-καθεμία θα συναντήσει τον καθρέφτη και της δικής του/της ζωής.
Είμαι πεισμένος πως το ελληνικό τραγούδι έχασε σήμερα έναν σημαντικό και πνευματικό του άνθρωπο, από τα άξια τέκνα της αλυσίδας των στιχουργών…
Συνεργάστηκα για χρόνια μαζί του και ομολογώ πως δύσκολα θα ξεπεράσω τις κοινές μνήμες που καθόρισαν και τους δυο μας.
Μπροστά σε μια τέτοια και τόσο κακή στιγμή, το μυαλό παγώνει και τα λόγια μοιάζουν να είναι φτωχά…
Νότης Μαυρουδής (16/8/2021)
Ναταλί Χατζηαντωνίου