Πού σκοντάφτει
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η στρατηγική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για «άλωση» της Κεντροαριστεράς. Βαριά ονόματα του Βενιζελικού και κυρίως του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ έχει βολιδοσκοπήσει το Μέγαρο Μαξίμου και βρίσκεται σε απευθείας επαφή μαζί τους. Στο Μέγαρο Μαξίμου είναι παγιωμένη η άποψη πως το «στοίχημα» της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές μπορεί να κερδηθεί μόνον με γενναίο άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά.
Και σε αυτό το εγχείρημα τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν «ταμπού». Η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού πως «οι εκλογές κρίνονται στο Κέντρο», μόνο τυχαία δεν ήταν.
Αναλύοντας τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που καταφθάνουν στο πρωθυπουργικό επιτελείο, εκτιμούν πως για την κυβέρνηση Μητσοτάκη υπάρχει ζωτικός χώρος προς την Κεντροαριστερά κι όχι προς τα δεξιά της ΝΔ.
- Τακτικός συνομιλητής του πρωθυπουργού έλεγε με νόημα τις προάλλες πως η κυβέρνηση έχει «στεγανοποιήσει» τα δεξιά της, υποστηρίζοντας πως σύμφωνα με βάση τις δημοσκοπήσεις δεν υπάρχουν τάσεις φυγής των ψηφοφόρων της ΝΔ προς δεξιότερα κόμματα.
Παράλληλα, υποστήριζε πως «οι όποιες γκρίνιες ή δυσαρέσκειες υπήρχαν από τους δεξιούς ψηφοφόρους για τις επιλογές της κυβέρνησης, αυτές μετριάστηκαν σημαντικά ύστερα από την εξοπλιστική αναβάθμιση της χώρας και το μπλόκο που πέτυχε η Ελλάδα προς την Τουρκία για την αγορά F-16».
Επίσης, υποστήριζε ότι οι δημοσκοπικές τάσεις δείχνουν πως το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να υπάρχουν ξανά «διαρροές» ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τη ΝΔ και πως υπάρχει μια δεξαμενή αναποφάσιστων ψηφοφόρων που παλαιότερα είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και τώρα εκτιμούν θετικά τις πρωτοβουλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη.
- Η στρατηγική επιλογή του πρωθυπουργού για περαιτέρω άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά, θα εδραιώνεται όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε προχωρημένες συζητήσεις βρίσκονται τέσσερα τουλάχιστον προβεβλημένα στελέχη που προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ΠΑΣΟΚ.
Μετά την «αξιοποίηση» του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου στην Επιτροπή των Σοφών του Συμβουλίου της Ευρώπης, την ανακοίνωση της Άννας Ροκόφυλλου στα γαλάζια ψηφοδέλτια της Α’ Αθήνας, σειρά έχει η Εύη Χριστοφιλοπούλου.
- Σύμφωνα με πληροφορίες, προτάθηκε στην πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ να αναλάβει επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και η ίδια δεν αρνήθηκε.
Για να διοριστεί όμως επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής, θα πρέπει – σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα – να υπερψηφιστεί από τα 3/5 της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, δηλαδή εκτός από τη ΝΔ θα πρέπει να συναινέσουν δύο βουλευτές από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κι εκεί είναι που «κολλάει» προς στιγμή, το πράγμα διότι το ΠΑΣΟΚ δεν συναινεί στο «γάμο» της Ε. Χριστοφιλοπούλου με τη ΝΔ, οπότε η κυβερνητική πλειοψηφία αναζητεί αλλού «πρόθυμους» για την κουμπαριά.
Όπως διαμορφώνεται το πολιτικό πλαίσιο, και με ορατό το ενδεχόμενο να στηθούν τελικά πρόωρες κάλπες, ορισμένα στελέχη της αντιπολίτευσης αφήνουν αιχμές για «υπόγειες συνομιλίες και συνεργασίες» μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ενώ τα κυβερνητικά στελέχη απαντούν πως «η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι απεξαρτημένη από αναχρονισμούς, παραδοσιακές διαιρέσεις και από ιδεολογικές φορτίσεις του παρελθόντος. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν διστάζει να δημιουργεί γέφυρες επικοινωνίας με το προοδευτικό τμήμα της Κεντροαριστεράς και να συμπορεύεται με όποια στελέχη της συμβάλλουν ενεργά προς το όφελος της χώρας».
Της Άννας Καραβοκύρη
Μητσοτάκης για Νικόλαο Παπαγεωργίου: “Σκύβω το κεφάλι μπροστά σε έναν μεγάλο Έλληνα”
Ο επικήδειος λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη
Ο επικήδειος λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξόδιο ακολουθία του Νικολάου Παπαγεωργίου στην Κοζάνη. «Εάν υπάρχει ένας μόνο όρος που περιγράφει την πολυετή διαδρομή του, δεν είναι άλλος από τη λέξη “προσφορά”».
Στη Σιάτιστα Κοζάνης βρέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προκειμένου να δώσει το παρών στην κηδεία του μεγάλου εθνικού ευεργέτη, Νικολάου Παπαγεωργίου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.
Ο Πρωθυπουργός στον επικήδειο λόγο του, ανέφερε μεταξύ άλλων για τον Νικόλαο Παπαγεωργίου πως «εάν υπάρχει ένας μόνο όρος που περιγράφει την πολυετή διαδρομή του, δεν είναι άλλος από τη λέξη “προσφορά”. Την ακατάβλητη διάθεσή του να δίνει χωρίς να περιμένει ότι οπωσδήποτε θα λάβει.
Αναφέρθηκε και στον πρόσφατο χαμό του αδερφού του Νικολάου Παπαγεωργίου, Λεωνίδα, λέγοντας τα εξής: «Σαν κάποιο παιχνίδι της μοίρας να ήθελε να μείνουν αχώριστοι, θα συναντήσει τον αδελφό του, που έφυγε πριν από λίγο. Σε κάθε δραστηριότητα ήταν μαζί: από την επιχειρηματική δράση μέχρι την κοινωνική προσφορά. Και με ένα υπόδειγμα ζωής, που είχε στο κέντρο την εργατικότητα, την ευθύτητα και το ζεστό χαμόγελο».
Αναλυτικά ο επικήδειος λόγος:
«Εάν υπάρχει ένας μόνο όρος που περιγράφει την πολυετή διαδρομή του Νικόλαου Παπαγεωργίου, δεν είναι άλλος από τη λέξη «προσφορά». Την ακατάβλητη διάθεσή του να δίνει χωρίς να περιμένει ότι οπωσδήποτε θα λάβει.
Μία πανίσχυρη φλόγα που έκαιγε επί δεκαετίες και που δεν σβήνει ούτε και σήμερα. Γιατί το σκοτάδι της απώλειάς του θα διαλύει πάντα το φως που εκπέμπουν η παρακαταθήκη και η μνήμη του. Τον αποχαιρετούμε με οδύνη αλλά και με ευγνωμοσύνη.
Σαν κάποιο παιχνίδι της μοίρας να ήθελε να μείνουν αχώριστοι, θα συναντήσει τον αδελφό του, που έφυγε πριν από λίγο. Σε κάθε δραστηριότητα ήταν μαζί: από την επιχειρηματική δράση μέχρι την κοινωνική προσφορά. Και με ένα υπόδειγμα ζωής, που είχε στο κέντρο την εργατικότητα, την ευθύτητα και το ζεστό χαμόγελο.
Την ταπεινότητα του πετυχημένου, που δικαιώνεται από την αναγνώριση των εργαζομένων του. Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου μπήκε από μικρός στη δουλειά, καθώς έχασε από νωρίς τον πατέρα του και ακολουθώντας την παράδοση της Σιάτιστας ξεκίνησε με τα αδέρφια του μία μυθιστορηματική διαδρομή περνώντας απ’ όλα τα στάδια της γουνοποιίας, από εργατοτεχνίτης μέχρι διευθυντής. Βλέποντας μακριά, στόχευσε αμέσως στις εξαγωγές. Και πέτυχε, έτσι, να εδραιώσει τα προϊόντα του σε διεθνές επίπεδο, χτίζοντας μία από τις πιο ξακουστές επωνυμίες.
Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου, όμως, ήταν πρώτα και πάνω απ΄ όλα προσηλωμένος και σε μια άλλη παράδοση: στην ευεργεσία. Γιατί, πράγματι λίγα μέρη συναγωνίζονται τη Σιάτιστα σε αριθμό ευεργετών και μέγεθος δωρεών. Πιστοί και εδώ, συνεπώς, σε μία πρακτική που τα ίχνη της χάνονται στο βάθος των αιώνων, οι αδελφοί Παπαγεωργίου ιδρύουν, το 1991, το ομώνυμο ´Ιδρυμα. Διαθέτοντας 30 εκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο για την εποχή, για την ανέγερση ενός πλήρους νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν ένας εμβληματικός κρίκος σε μια μεγάλη αλυσίδα προσφοράς. Γιατί το Ιδρυμα εδώ και 30 χρόνια, κατασκευάζει και συντηρεί σχολεία και εκκλησίες. Παρέχει υποτροφίες σε νέους που δεν έχουν τα μέσα να σπουδάσουν. Και στέκεται δίπλα σε εκπαιδευτικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες στην περιοχή της Σιάτιστας, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ένα έργο, ωστόσο, που αποτυπώνεται καθημερινά στη λειτουργία του νοσοκομείου που έχει για όνομα το επώνυμο της οικογένειας Παπαγεωργίου.
Σεβασμιότατε, όπως είπατε, αυτό το κόσμημα της Θεσσαλονίκης και του βορρά που στην αρχή έζησε περιπέτειες, όμως σήμερα προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες εφάμιλλες των καλύτερων ευρωπαϊκών νοσοκομείων. Γιατί είχε δύο γερά θεμέλια.
«Προχωρήστε. Και αν θέλετε να το δείτε χτίστε το μόνοι σας», είχε πει ο πατέρας μου στον Παπαγεωργίου όταν του πρωτοπαρουσίασε τα σχέδιά του.
Ως Πρωθυπουργός ήξερε τότε καλά τις ελληνικές παθογένειες όσο και τις πεπερασμένες δυνατότητες των δημοσίων ταμείων. Ο συνομιλητής του κατάλαβε αμέσως γιατί δεν έπρεπε απλώς να μείνει στη γενναία του δωρεά. Ανέλαβε, έτσι, την ευθύνη να εμπλακεί προσωπικά στην υλοποίηση του ονείρου του. Θέτοντας, με τη σειρά του, το δεύτερο γερό «λιθάρι» στο οικοδόμημα. Με λίγες λέξεις επίσης και εκείνος: «το χρήμα για τη ζωή είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός».
Προχώρησε, λοιπόν, και πέτυχε. Προσφέροντας στους Θεσσαλονικείς, στη δυτική Θεσσαλονίκη, και στους Μακεδόνες, αυτό που απαιτεί ο πραγματικός αυτοσκοπός της ζωής: την υγεία.
Για μένα, ωστόσο, φωτεινός φάρος παραμένει η καθημερινή συμπεριφορά και τα λόγια του. Γιατί, ως επιχειρηματίας, γνώριζε καλά πως δεν υπάρχει ατομικό κατόρθωμα χωρίς συλλογική προσπάθεια με ανάλογη ανταμοιβή των εργαζόμενων: «Πρέπει και αυτοί να έχουν το μερτικό τους», όπως συμβούλευε τους γύρω του.
Αλλά και ως πολίτης, δεν ξέχασε ποτέ ότι ανήκει σε μια πατρίδα και σε μια κοινωνία με τις οποίες οφείλει να μοιράζεται την επιτυχία του. Απέδειξε, έτσι, ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να συμπαραταχθεί δημιουργικά με το δημόσιο, παράγοντας, τελικά, έργο ωφέλιμο για όλους.
Ότι η ευγενής φιλοδοξία συνδυάζεται με τη φιλανθρωπία. Η σεμνότητα με τη δοτικότητα. Και η προσωπική προκοπή με την κοινωνική παροχή.
Σκύβω, λοιπόν, το κεφάλι μπροστά σε έναν μεγάλο Έλληνα. «Ως Έλλην Πρωθυπουργός μαζί με τον ανώνυμο κόσμο στον οποίον με τόσο μεγάλη σεμνότητα αναφερθήκατε θέλω απλά να σας πω, είστε άξιος της πατρίδος». Αυτό είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην ευχαριστήρια επιστολή του προς τον Νικόλαο Παπαγεωργίου, μετά τη συνάντησή τους και τη δωρεά του.
«Για πάντα άξιος της πατρίδος», νομίζω ότι θα συμπληρώναμε σήμερα, όλοι, στη δύσκολη στιγμή που τον αποχαιρετούμε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».