Το πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα. Σύμφωνα με το Βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου του Ειδικού Δικαστηρίου, αυτού που έπρεπε κατά τον Μητσοτάκη να στείλει στο δικαστήριο για να πάνε φυλακή υπουργοί, εισαγγελείς και δημοσιογράφοι, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως έχουμε σκάνδαλο Novartis, καμία σκευωρία Novartis, και (εκ του λογικού συμπεράσματος) μια συνωμοσία που στήθηκε για να καλυφθούν οι ένοχοι και να πάνε αθώοι στη φυλακή.
Δεν υπήρξε καμιά συνωμοσία, την οποία οργάνωσε μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας με την αφεντιά μου, οι δημοσιογράφοι δεν ήταν όπως είπε ο Μητσοτάκης στη Βουλή συμμορίτες και εγκληματίες και οι εισαγγελείς έκαναν τη δουλειά τους.
Αν πάμε και σε λεπτομέρειες του βουλεύματος τότε έχουμε ότι:
1. Οι μάρτυρες δεν ήταν κουκουλοφόροι και αναξιόπιστοι, αλλά επρόκειτο για τρεις μάρτυρες που το FBI έδωσε στις ελληνικές Αρχές. Αυτοί οι μάρτυρες με τις καταθέσεις τους στις ΗΠΑ ανάγκασαν τη Novartis να καταβάλει 350 εκατομμύρια. Όταν λοιπόν ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιάννης Στουρνάρας και κυρίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγαν για κουκουλοφόρους που θα έγδερναν, αυτό που έκαναν ήταν να παραπλανούν την κοινή γνώμη για να καλύψουν το έγκλημα (τους).
2. Όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες ήταν αξιόπιστα και στηρίζονταν σε στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους και τα παρέδωσαν στις Αρχές στην Ελλάδα, όπως έκαναν στις ΗΠΑ.
3. Οι Εισαγγελείς οι οποίοι απειλήθηκαν και επιχειρήθηκε να εξοντωθούν έκαναν , καλώς μάλιστα , τη δουλειά τους και αναζήτησαν ευθύνες στα πολιτικά πρόσωπα.
4. Ο πρώην προστατευόμενος μάρτυρας Νίκος Μανιαδάκης, έλεγε ψέματα όταν κατέθεσε ότι πιέστηκε από τους Εισαγγελείς για να κατονομάσει πολιτικά πρόσωπα. Ο Μανιαδάκης άλλαξε την κατάθεσή του και κατηγόρησε τους Εισαγγελείς εκδικητικά γιατί βρέθηκε κατηγορούμενος για δωροδοκίες. Είναι σημαντικό ότι το βούλευμα θεωρεί πως είναι αληθές ότι ο Μανιαδάκης είχε πει στους εισαγγελείς ότι τον εκβιάζει και τον απειλεί ο Γιάννης Στουρνάρας για να αλλάξει τη στάση του. Ο Μανιαδάκης εμφανίζεται στο βούλευμα ως ψευδομάρτυρας
5. Όσα κατέθεσε ο Φρουζής ότι τον πίεζαν οι Εισαγγελείς να πει για πολιτικά πρόσωπα είναι ψέματα, αφού το καταθέτουν οι ίδιοι οι δικηγόροι του
6. Η παραπομπή Τουλουπάκη και Παπαγγελόπουλου, όπως πλέον γνωρίζουν οι πάντες, έγινε για υποθέσεις που δεν έχουν σχέση με τη Novartis αλλά άλλες υποθέσεις . Οι δε ενδείξεις που υπάρχουν για τα αδικήματα είναι αδύναμες. Είναι ο λόγος κάποιου εισαγγελέα που καταγγέλει, ενάντια στον λόγο των κατηγορούμενων. Στην περίπτωση της Τουλουπάκη, αν υπάρχει κατηγορία καθυστέρησης δικογραφίας τότε αυτή βαρύνει και την Ελένη Ράικου που την είχε επίσης στα χέρια της πριν την Τουλουπάκη.
7. Το πιο ωραίο (έκπληξη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη) είναι πως ο Παπαγγελόπουλος κατηγορείται από το βούλευμα γιατί φέρεται να πιέζει τον Εισαγγελέα Παναγιώτη Αθανασίου μέσω δημοσιευμάτων του Γιάννη Κουρτάκη. Δηλαδή όσα έλεγαν για τους κατηγορούμενους δημοσιογράφους (ότι έκαναν δημοσιεύματα για να εξυπηρετήσουν τον Παπαγγελόπουλο), όχι μόνο δεν ισχύουν, αλλά τη δουλίτσα την έκανε (αν τη έκανε) ο εκλεκτός του Κυριάκου, Γιάννης Κουρτάκης. Και φυσικά όχι για το θέμα Novartis.
Τι προκύπτει από αυτά και μόνο; Πως οι ελεγχόμενοι για το σκάνδαλο Novartis, από το 2018 , με την αρχηγική συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη, έκαναν μια εκστρατεία κάλυψης του σκανδάλου. Για να πετύχουν το στόχο τους, προσπάθησαν να εμποδίσουν την έρευνα με εκβιασμούς και ψευδομάρτυρες. Ενοχοποίησαν τους Εισαγγελείς και τους δημοσιογράφους που αποκάλυψαν το σκάνδαλο, και με στημένες καταθέσεις, προσπάθησαν να τους βάλουν φυλακή για τιμωρία (φυλακή Αλέξη Τσίπρα).
Έστησαν μια συνωμοσία για να γλυτώσουν, να κατηγορήσουν αθώους και εξουδετερώσουν δια παντός έναν πολιτικό φορέα, το ΣΥΡΙΖΑ, που επιχείρησε να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Από όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, επιχείρησε συστηματικά και οργανωμένα, να μετατρέψει τη χώρα σε δικαστήριο για να τιμωρήσει τους αντιπάλους του. Εργαλειοποίησε κομμάτι της Δικαιοσύνης και δολοφόνησε το χαρακτήρα των αντιπάλων του με διώξεις και δημοσιεύματα που έγιναν κατ εντολή του. Δηλαδή επιτέθηκε σε κόμματα, πολιτικούς, σε αθώους ανθρώπους που υπηρετούσαν την αλήθεια και φυσικά τη Δημοκρατία. Διέπραξε ένα έγκλημα κατ εξακολούθηση με σκοπό την καθεστωτική επικράτησή του.
Θεωρητικά ήρθε η ώρα της τιμωρίας. Ήρθε η ώρα, όσοι συνωμότησαν ενάντια στη Δημοκρατία, τα κόμματα και τους ανθρώπους να πληρώσουν. Η λέξη τιμωρία δεν είναι κακή. Προβλέπεται νομικά και είναι απαραίτητη πολιτικά γι αυτούς που σκοπός τους είναι να χτυπήσουν τη διαφθορά.
Βαρέθηκα επί χρόνια να ακούω διάφορους τραμπαρίφες, που από δειλία ή ίδιο συμφέρον (κάνουν ντηλ και βολεύουν παιδιά, συμπεθέρες και κυρίως το συμπαθητικό προφίλ τους) να μιλάνε για συγκατάβαση και στρογγυλότητα. Το λένε αυτοί που ούτε έπαθαν τίποτα ποτέ , ούτε γνωρίζουν τι παθαίνει ο κόσμος από τη διαφθορά. Μια χαρά βολεμένοι ήταν και παραμένουν, υπηρετώντας όχι την κοινωνική και πολιτική ανάγκη , αλλά το σύστημα, τις φιλοδοξίες τους ακόμη και τον Στουρνάρα.
Και πάμε στο πολύ σοβαρό. Το βούλευμα, παραδέχεται ως αληθές ότι ο Μανιαδάκης είπε στους Εισαγγελείς ότι τον απειλούσε ο Γιάννης Στουρνάρας. Επίσης έχω καταθέσει στη Δικαιοσύνη ηχητικά στα οποία ο Μανιαδάκης αποκαλύπτει (από την 1η Μαίου του 2018) ότι ο Στουρνάρας πραγματικά τον απειλούσε και τον εκβίαζε, έχοντας μάλιστα ανοιχτή γραμμή με Σαμαρά, Βενιζέλο και Γεωργιάδη.
Μετά από αυτά μπορεί ο Γιάννης Στουρνάρας να παραμένει Κεντρικός Τραπεζίτης της χώρας; Υπήρξε επί πληρωμή σύμβουλος της Novartis , στη συνέχεια ελεγχόμενος για το σκάνδαλο όπου υπήρξε ανατροπή με ψευδομαρτυρίες και απειλές στις οποίες φαίνεται ότι εμπλέκεται. Μπορεί να διοικεί την Τράπεζα της Ελλάδας; Θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ πως πρέπει να θέσει το θέμα στην Ε.Ε και την κοινή γνώμη της χώρας;
Το βούλευμα, η επίσημη θέση της Δικαιοσύνης δηλαδή, αποτελεί νέο στοιχείο για να ξανανοίξει η έρευνα για τη Novartis. Οι παραδοχές που γίνονται , τα γεγονότα που περιγράφονται, δίνουν τη διάσταση του σκανδάλου αλλά και την έμμεση περιγραφή του δεύτερου σκανδάλου, αυτού της συνωμοσίας για να χτυπηθεί η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα κάνεις Αλέξη Τσίπρα; Θα δεχθείς να κλείσει αυτή η υπόθεση με τα αδιευκρίνιστα του Άδωνη ; Θα μείνει το σκάνδαλο αδιευκρίνιστο; Θα υποπέσεις στην αδιευκρίνιστη πολιτική απέναντι στη διαφθορά, τις συνωμοσίες και την ταλαιπωρία ανθρώπων;
Όσοι προωθούν τις φοβικές αντιλήψεις και τους «συμβιβασμούς» με μεσαίους χώρους και αδιόρατους συμμάχους σε βάθος χρόνου, ούτε γνωρίζουν , ούτε ζουν στην πραγματικότητα. Αυτή που μαστίζεται από τη διαφθορά και τους διεφθαρμένους και δημιουργεί στους πολίτες το διαρκές αίτημα για κάθαρση και τιμωρία.
Αλέξη Τσίπρα, έχεις πολιτική , ηθική και συναισθηματική υποχρέωση να τελειώσεις αυτή την υπόθεση όπως περιμένει ο κόσμος και όπως σου ταιριάζει. Η πολιτική ευκαιρία δεν διαμορφώνεται σε σενάρια γραφείων και αναλύσεις μέσων όρων. Είναι συνοδοιπόρος της πραγματικότητας η οποία συχνά πυκνά, γίνεται απαιτητική, αδυσώπητη και θορυβώδης. Και τότε πρέπει να την αφουγκράζεσαι αντί να ακούς τα παράπονα πολυτελείας περί ενοχλητικού και επικίνδυνου θορύβου που χαλάει την ησυχία. Δεν χρειάζεσαι κανένα «μεσαίο χώρο» που θεωρεί τη μαφία κανονικότητα και τη σιωπή πρόοδο. Αυτός δεν είναι πραγματικός πολιτικά μεσαίος χώρος, αλλά παγίδα που στήνεται για να μην γίνουν αυτά από τα οποία κινδυνεύουν. Έτσι έγινε και το 2015
Υπογραφή:
«Ένα θύμα της Μητσοτακικής Βαλκανικής Κολομβίας που σιχαίνεται εκτός από τους μαφιόζους, τους επαγγελματίες της θεωρίας εσωτερικής κατανάλωσης»
Κώστας Βαξεβάνης
Θα υπάρξει πολιτικό κόστος για το φιάσκο της σκευωρίας;
Το φιάσκο της απαλλαγής των Δ. Παπαγγελόπουλου – Ελένης Τουλουπάκη γκρεμίζει τη θεωρία της σκευωρίας Novartis και επαναφέρει στο προσκήνιο το σκάνδαλο Novartis. Ο χρόνος και ο τρόπος, κυρίως όμως το βάρος αυτής της εξέλιξης είναι δυνητικά game changer στην πορεία για τις εκλογές. Για μια μερίδα πολιτών μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά, να προσδώσει ηθικό και πολιτικό περιεχόμενο στις πολλές επιβαρύνσεις της καθημερινής ζωής.
Η σημασία της απαλλαγής όλων όσοι ενεπλάκησαν στη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis είναι προφανής. Μετά πολυετή λυσσαλέα παρέλκυση από τους πολιτικά και ποινικά εμπλεκόμενους, η Δικαιοσύνη σε ανώτατο επίπεδο αποδέχεται ότι το σκάνδαλο είναι σκάνδαλο, και όχι σκευωρία. Αρα όσοι υποστήριξαν ότι είναι σκευωρία, βρίσκονται τώρα εκτεθειμένοι ― μάλλον, εμφανίζονται οι ίδιοι ως σκευωροί και χειραγωγοί. Ανάμεσά τους, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και εν ενεργεία υπουργοί και βουλευτές.
Η βαρύτητα της εξέλιξης είναι δεδομένη. Έχουν σημασία όμως και μερικά συναρτώμενα ή παράπλευρα γεγονότα.
Οι «εξαπατημένοι» των διαρροών
Πρώτον, ο τρόπος που πρώτα έγινε διαρροή και ακολούθως η ηχηρή διάψευση. Οι εξαπατημένοι δημοσιογράφοι αναγκάστηκαν να διαψεύσουν εαυτούς και να βάλουν κατά των «ανώτατων δικαστικών πηγών». Ποιες είναι οι πηγές; Δεν θα κατονομασθούν βεβαίως, αλλά φωτογραφίζονται: Ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, αυτοί είναι η κορυφή, οι ανώτατοι.
Την ίδια πηγή είχε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που πανηγύριζε αργά την Πέμπτη. Αρα, η διαρροή προς τους πρόθυμους, τους πάντα καλά πληροφορημένος δημοσιογράφους, προήλθε από την κορυφή της κυβέρνησης. Και ενδεχομένως να εξέφραζε το ότι η κυβέρνηση είχε προκαταβάλει άλλη κατάληξη, με άλλο βούλευμα του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Ωμή ομολογία παρέμβασης της εκτελεστικής στη δικαστική εξουσία; Το λιγότερο.
Ρουλεμάν και αντιπολίτευση
Δεύτερον, η επικοινωνία των γεγονότων. Αξίζει να δούμε πώς το «εξαπατημένο» μηντιακό σύστημα θα προσπαθήσει να εξαφανίσει και την είδηση και τις πολιτικές επιπτώσεις. Εργάζεται ήδη.
Η επιχείρηση συγκάλυψης πάντως δεν αλλάζει την ουσία: το φιάσκο Novartis, όπως εξελίχθηκε και όπως κατέληξε, με διώξεις ερευνητών δημοσιογράφων, αφενός, και με ρουλεμάν «ανώτατων πηγών», αφετέρου, είναι βαρύτατο πλήγμα στην ήδη χειμαζόμενη δημοσιογραφία.
Σε αυτό το σημείο έχει σημασία επίσης να δούμε κατά πόσον η αντιπολίτευση, και δη η μείζων που επλήγετο, είναι σε θέση να διατηρήσει το θέμα στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας και να το παρουσιάσει στους πολίτες με τρόπο εύληπτο και πολιτικό, όχι νομικό ή σκανδαλοθηρικό. Αυτή είναι στιγμή που δοκιμάζονται οι ικανότητες και οι στρατηγικές πολιτικής επικοινωνίας ― πολιτικής, εντέλει.
Αλαζονεία και διεθνοποίηση
Τρίτον. Μπορούμε ευλόγως να εκτιμήσουμε ότι στην ανατροπή της σκευωρίας και την επαναφορά του σκανδάλου, συνέβαλαν αποφασιστικά όσα προηγήθηκαν. Αφενός η απληστία και η αμετροέπεια των πολιτικών εμπλεκομένων στο σκάνδαλο, οι οποίοι από ερευνώμενοι και κατηγορούμενοι λειτουργούσαν σταθερά ως διώκτες. Ακόμη και μετά τις αποκαλύψεις για «αδιευκρίνιστες» ροές χρημάτων (Γεωργιάδης, Αβραμόπουλος), ακόμη και μετά την αποκάλυψη χαλκευμένων μεταφράσεων (Λοβέρδος), τους είχαν κρεμάσει κουδούνια, κι αυτοί προχωρούσαν απτόητοι προς το πεπρωμένο της ατιμωρησίας, χωρίς την εκδήλωση της παραμικρής πολιτικής ευθιξίας.
Πίεση άσκησε, μάλιστα κρίσμη, η διάδοση του διαδικαστικού σκανδάλου, στο εξωτερικό, ιδίως στα όργανα της Ε.Ε. Η αντιστροφή των ρόλων ήταν σοκαριστική για τους παρατηρητές στις Βρυξέλλες: οι ερευνώμενοι κυβερνούσαν, και οι εισαγγελείς και δημοσιογράφοι εδιώκοντο! Εμποτισμένη στην αλαζονεία της η επιτελική ΕΡΕ υποτίμησε και συνεχίζει να υποτιμά την κατρακύλα του κράτους δικαίου και της ελευθερίας του τύπου στις διεθνείς κατατάξεις ― αυτό που παρατήρησε ακόμη και ο πρόεδρος του Ιδρύματος Στ. Νιάρχος, Ανδρ. Δρακόπουλος.
Τα βαρίδια
Τέταρτο. Δεν αποκλείεται η επιτελική ΕΡΕ, εν όψει δύσκολων εκλογικών μαχών και πολιτικών συγκρούσεων, να αφήνει τις εξελίξεις να επιταχυνθούν για να ξεφορτώσει πρόσωπα που θεωρεί βαρίδια. Τα πρόσωπα που βρέθηκαν ανεπανόρθωτα μπλεγμένα στο σκάνδαλο Novartis, αφενός, είναι θα εξαιρετικά ευάλωτα σε συνθήκες πόλωσης και παζαριών, αφετέρου, είναι ενοχλητικά με πολλούς άλλους πολιτικούς τρόπους στην ηγεσία.
Δεν είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει καθολικά τη ροή των γεγονότων σε όλα τα θεσμικά πεδία. Οταν δεν μπορεί, ή όταν το κόστος είναι δυσβάστακτο, ένα καλός τακτικός κινείται προς το επόμενο και το μεθεπόμενο στάδιο.
Λιγνάδης, Τσακοπιάκος: Παράδοξοι ελκυστές
Πέμπτο. Παρόμοια πολιτική επιτάχυνση προκαλούν και παράπλευρα γεγονότα. Λόγου χάριν, η δίκη Λιγνάδη, στην οποία προσέδωσε πολιτικό χαρακτήρα ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Ο Δ. Λιγνάδης πλαγιοκόπησε την υπουργό Λ. Μενδώνη, και ταυτίστηκε με την εθνικόφρονα παράταξη και την κυβέρνηση. Εντούτοις, και παρά τις συνηγορίες διαφόρων γραφικών, παγερή σιωπή εκπέμπεται από την κυβέρνηση, η οποία ασφαλώς δεν επιθυμεί την παραμικρή συσχέτιση.
Παράπλευρο γεγονός είναι και η μαζική παραπομπή για κακουργήματα του περιβόητου Τσακοπιάκου, συνεργατών του και συνδικαλιστών, για το σκάνδαλο του Ταμείου Αλληλοβοήθειας του υπουργείου Πολιτισμού, το λεγόμενο και σκάνδαλο ΚΕΛΠΝΟ του ΥΠΠΟ. Ο μεγαλοσυνδικαλιστής Τσακοπιάκος, πρόεδρος του Ταμείου επί 15ετία και επί σειρά πρόεδρος της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων του ΥΠΠΟ, υπήρξε στενός συνεργάτης της Μενδώνη έως και προχθές, που αναγκάστηκε να τον παραπέμψει στο Πειθαρχικό, καθώς και συνεργάτης του Β. Βενιζέλου.
Παράπλευρα γεγονότα είναι και οι μικροανταρσίες διαφόρων ανεξάρτητων αρχών, από πρόσωπα που η ίδια η κυβέρνηση είχε διορίσει, εξαιτίας των αλλεπάλληλων παρακάμψεων που τους επιφυλάσσει το σύστημα Μαξίμου όταν κλείνει δουλειές. Παράπλευρο επιβαρυντικό γεγονός είναι και η σκανδαλώδης αβελτηρία άλλων διορισμένων φωστήρων, όπως φάνηκε στην υπόθεση Turkaegean
Θα υπάρξει πολιτικό κόστος;
Η αίσθηση παντοδυναμίας, η υπερσυσσώρευση επικίνδυνων αμφίρροπων υποθέσεων και η σπουδή κατά τη διαχείρισή τους, οι συγκρούσεις συμφερόντων και φατριών, η περιφρόνηση των θεσμικών δικλίδων, συναντώνται με απρόβλεπτους εξωτερικούς παράγοντες, με δυσμενείς συγκυρίες, με παράδοξους ελκυστές, όπως λ.χ. το ανεξέλεγκτο βούλευμα του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, η πίεση από τα όργανα της Ε.Ε., η υπόθεση Λιγνάδη, η υπόθεση Τσακοπιάκου κ.ο.κ.
Οι απρόβλεπτες συναντήσεις και η υπερσυσσώρευση θεσμικών παρεκτροπών οδηγούν σε φιάσκα όπως αυτό της σκευωρίας Novartis που ξανάγινε σκάνδαλο. Το κρίσιμο πολιτικό ερώτημα είναι αν θα πληρώσει το ανάλογο τίμημα η κυβέρνηση, δηλαδή αν θα έχει πολιτικό κόστος. Εδώ θα κριθεί η ικανότητα του μηχανισμού χειραγώγησης της κοινής γνώμης, αλλά και η ικανότητα της αντιπολίτευσης να παίξει το ρόλο της έξω από το πλαίσιο της χειραγώγησης, Εδώ κρίνονται τα στρατηγικά και τακτικά αποθέματα ενός εκάστου. Οι εκλογικές μάχες άρχισαν.
